po 30-tce

rosegreta · Gość

zaczynam się zastanawiać... Think

nad tym co opisała Lulka.
Nie mam pojęcia.
Chodzi o cechy charakteru? Wrażliwość, impulsywność, spontaniczność - raczej trudno jest ukryć, tak mi się wydaje... Melancholię raczej też nie ukryjemy. No chyba, że w pracy mi się udaje nieraz ukryć np. przygnębienie, smutek, żal.
Jest też tak, że pewnie są osoby, które mają pewną intuicje o czym pisała Matii.
Jednak trudno mi uwierzyć, że ktoś jest wstanie napisać o mnie to co ja o sobie myślę.
Są osoby piszące miłe rzeczy. Które utwierdzają mnie w tym, że mogę itp.

Poza tym do tego co ktoś o nas mówi, szczególnie obca osoba, powinno podchodzić się ostrożnie.
Można trafić na osobę manipulującą uczuciami. Tak w nawiązaniu przypomniała mi się sytuacja. Byłyśmy młodymi studentkami. Poznałyśmy pewnego gościa - wtedy wydawał mi się bardzo stary bo był po trzydziestce. Gość grzecznie chwilę z nami rozmawiał. Po czym na chwilę opuściłam towarzystwo, a jak wróciłam koleżanka płakała. Coś mi nie pasowało, więc powiedziałam gościowi, że ktoś go szuka z jego towarzystwa (bo to było schronisko PTSM). Gdy gośc się oddalił, pytam sie koleżanki co jest grane. A ona, ze on tyle o niej wiedział : o wadzie wzroku (wszak miała okulary "szampanówki", czyli grube szkła, trudno by było wady wzroku nie zauważyć), i o tym, że w domu ma kłopoty, itp. Nie chcę zdradzac szczegółów. Ale to był manipulant niezły. To samo potrafią wróżki i piszący horoskopy.

lulka · Wysłany: Sob 18:18, 27 Mar 2010 Temat postu:

Seeni · Wysłany: Sob 18:24, 27 Mar 2010 Temat postu:

Oczywiście, że każdy z nas, albo prawie każdy, ma w sobie coś niezauważalnego dla drugiego człowieka. I to nawet bardzo bliskiego.
Nie odkrywamy przecież siebie do końca.
W tym sensie Anima ma rację- ta skrywana przed otoczeniem część mnie - jest znana tylko przeze mnie.

lulka · Wysłany: Sob 18:39, 27 Mar 2010 Temat postu:

rosegreta · Gość

Lulka to może tez intuicja, może ta osoba po prostu intuicyjnie wyczuła ...
Think

Nieraz bywa, że ktoś trafi.
A ukrywamy przeważnie słabości. Tak mi się wydaje. Nie chciała bym, aby ktoś poznał moje niektóre słabości. Łatwo by bylo wtedy mnie zranić, a tego bym nie chciała.

slepa i brzydka

gdzies pomiedzy kolejnym fantastycznym zagranicznym szkoleniem, rodzinnymi swietami w magicznej atmosferze, zgubionymi 5 kilogramami i ekstra wysoka pensja znalazlam chwile, aby odpowiedziec w tym temacie.

w tym miejscu wlasciwie moglabym zakonczyc, bo czesc osob odkryje, ze powyzszym tekstem robie sobie jaja z siebie i swojego zycia, ze nawet jesli nie konfabuluje wesolo, to i tak powyzszej prawdy nie biore zbyt powaznie. ktos pawia pusci na widok nicka i przewinie stronke do dalszych postow, a ktos inny w refleksji pomysli o mnie nienajlepiej. pewien procent, jak zwykle, zupelnie nie zrozumie. powstaje pewna statystyka i jej interpratacja, jest odpowiedzia na pytanie zawarte w ponizszym poscie:

lulka "Ot tak się zastanawiam.
Czy można zdefiniować siebie?
Z grubsza tak. Jestem jaka jestem (przepraszam, skrót myślowy).
Światopogląd jako taki.
Ja.
Jak mnie widzą inni. Przecież wiemy to, przeczuwamy.
A jednak jest jeszcze coś co chcielibyśmy sprzedać, dać, pokazać.
Nasze ukryte głęboko ja.
Nie wiem jak to ująć - widzisz mnie, czytasz, znasz mnie, jesteś moim przyjacielem.
Ale czy jesteś w stanie spojrzeć na mnie moimi oczami?
Generalnie chodzi mi o to - czy czujecie, przewidujecie, że ktoś jest w stanie znać Was tak na wskroś?
I czy nie jest czasami tak, że ktoś zaskakuje Was wiedzą o nas, o której nie mieliśmy pojęcia? "

wroc! interpretacja jest odpowiedzia na pytania, ktore mnie sie nasuwaja, po przeczytaniu powyzszego posta:

co mnie to obchodzi?
czy gdyby nie istenieli inni ludzie, poswiecilabym jedna minute na probe okreslenia wlasnego ja?
czy jesli opinie innych ludzi nie sa dla mnie obiektywne, bo jest ich zbyt wiele i sa ze soba zbyt sprzeczne, to moge je brac pod uwage?
czyz to wszystko przypadkiem, w zmiennych dziejach prostych ludzi, nie jest zwyczajnie ch.. warte?

bez urazy, nie uwazam, ze zadawanie pytania "kim jestesmy w cudzych oczach?" jest nic nie warte. mysle sobie, ze odpowiedz na nie jest po prostu tak prosta i prozaiczna, ze trudno o jakas odkrywcza fraze, bo w oczach Twoich jestem tylko hipokrytka, w Twoich kiedys bylam fajna laska, ale utylam i mam chlopaka, wiec juz nie utrzymujemy kontaktu, Ty kiedys lubilas moje poczucie humoru i bardzo brakuje Ci mojego towarzystwa, a Ty nadal chcesz mnie poznac, bo nie wierzysz, ze mozna tak pisac, tak myslec, tak byc... a mnie brakuje umyslu, aby ogarnac i sklasyfikowac wszystkie cudze mysli o mnie, i nie znajduje slow i czasu, aby wyciagnac wnioski. przepraszam, teraz rodzina wola, a pojutrze znowu ruszam w droge...

albo inaczej, bo byc moze nie zrozumialam z poczatku i zapytuje, jak Ty mozesz na mnie spojrzec moimi oczami, skoro ja ledwo patrzec na siebie moge? nie potrafie spojrzec na siebie w ujeciu statycznym - obrazu slepej nie ma, bo ona jakos nie daje sie uchwycic i jak juz zrobic jej ujecie, to juz po chwili, to nie jest ona! znowu mysle sobie po kryjomu, po co w ogole ktokolwiek chcialby chwytac to piekno i zabijac je tym samym? nie chce zdefiniowac siebie, bo po pierwsze: przestane siebie zaskakiwac, po drugie: nie bedzie mi wolno siebie zaskakiwac.
zdefiniowac siebie to umrzec.

och, jednak
jest czasami tak, ze mi misiek mowi o mnie i wymawia mnie niejako po raz pierwszy i nakreslone to tak, nabiera istnienia. innym do tej pory tylko sie wydawalo, ze jak powiedza, to nabierze istnienia... nie nabieralo. wiec hulaj dusza, bo w oczach Twoich bede tylko hipokrytka, w Twoich kiedys bylam fajna laska, ale utylam i mam chlopaka, wiec juz nie utrzymujemy kontaktu, Ty kiedys lubilas moje poczucie humoru i bardzo brakuje Ci mojego towarzystwa, a Ty nadal chcesz mnie poznac, bo nie wierzysz, ze mozna tak pisac, tak myslec, tak byc...

nudziarz

Być może dopada mnie z wolna demencja starcza, być może to tylko wina nadmiaru jedzenia i świątecznego rozleniwienia, ale , z treści postu ślepej zrozumiałem niewiele.

Choć jest on, w moim odczuciu, napisany świetnym językiem

Aproxymat

Pomijając oczywiście zagadkowe unikanie dużych liter na początku zdań.

Niektórych.

animavilis · Gość