po 30-tce

letnisztorm · Wysłany: Śro 20:16, 24 Mar 2010 Temat postu:

A może jest tak że w głębi duszy chcemy być inaczej postrzegani a jednak odbiorcy widzą tylko te nasze cechy charakterystyczne .

Nikt · Wysłany: Śro 20:16, 24 Mar 2010 Temat postu:

Mati. · Wysłany: Śro 20:22, 24 Mar 2010 Temat postu:

nudziarz · Wysłany: Śro 20:29, 24 Mar 2010 Temat postu:

Zaryzykuję zdanie "pod prąd" i powiem, że często opinia innych o nas jest bliższa prawdy niż nasze zdanie o samych sobie.
Niby wiemy o sobie zdecydowanie więcej, niż inni o nas.... niby znamy uwarunkowania naszych reakcji, fobii etc.. etc.... ale w naturze ludzkiej leży samousprawiedliwianie, wybielanie siebie, tłumaczenie "wprawdzie.... ale przecież.... ".
Ktoś kto patrzy z boku widzi nas takich jakimi jesteśmy, a nie takich jakich sobie wyobraziliśmy i wymarzyliśmy
EDIT:
zapomniałem się podpisać ( i przy okazji coś dla Lulki rzucić

)
To napisał oczywiście ze wszech miar zajebisty nudziarz

lulka · Wysłany: Śro 20:30, 24 Mar 2010 Temat postu: Re: definicja

letnisztorm · Wysłany: Śro 20:31, 24 Mar 2010 Temat postu:

Szymon Krusz · Wysłany: Śro 20:31, 24 Mar 2010 Temat postu:

Nie interesuje mnie jak inni mnie postrzegają

i nie będę się tu produkować jak ta osoba
Samochwała w kącie stała
I wciąż tak opowiadała:
"Zdolna jestem niesłychanie,
Najpiękniejsze mam ubranie,
Moja buzia tryska zdrowiem,
Jak coś powiem, to już powiem,
Jak odpowiem, to roztropnie,
W szkole mam najlepsze stopnie,
Śpiewam lepiej niż w operze,
Świetnie jeżdżę na rowerze,
Znakomicie muchy łapię,
Wiem, gdzie Wisła jest na mapie,
Jestem mądra, jestem zgrabna,
Wiotka, słodka i powabna,
A w dodatku, daję słowo,
Mam rodzinę wyjątkową:
Tato mój do pieca sięga,
Moja mama - taka tęga
Moja siostra - taka mała,
A ja jestem - samochwała!"

animavilis · Gość

Mati. · Wysłany: Śro 20:47, 24 Mar 2010 Temat postu:

nudziarz · Wysłany: Śro 21:00, 24 Mar 2010 Temat postu:

animavilis · Gość

nudziarz · Wysłany: Śro 21:56, 24 Mar 2010 Temat postu:

Animo... skoro w wiekszości ( jak sądzę ) oceniamy się lepiej niż widzi nas otoczenie, część z nas musi oceniać się niżej.
Jedni okreslają to jako niską samoocenę, inni jako skomność ( zreszta do głębi prawdziwą i nie udawaną ).

.
Wracając do tematu... bo o to chyba chodzi- nadal nie wiadomo kto ocenia nas bardziej obiektywnie - my sami, czy otoczenie... a skoro dwie, w założeniu identyczne, osoby mogą oceniać się róznie, zostanę przy swoim zdaniu, iz to otoczenie ma rację

Malena · Wysłany: Śro 22:06, 24 Mar 2010 Temat postu:

Podczytałam sobie topik i się mi przypomniało coś ze studiów:
Teoria wnioskowania przez analogię – J. Mill.
Z doświadczenia wiemy, że określonym stanom lub przeżyciom psychicznym towarzyszą określone zachowania a nawet wygląd (np. wyraz twarzy). Jeśli zatem inni ludzie ujawniają podobne cechy zachowania się i ekspresji, to wnioskujemy, że posiadają przeżycia odpowiadające tym zachowaniom.

Może dlatego kiedy jesteśmy lepsi to inni też wydają się nam lepsi? I odwrotnie?

illunga · Wysłany: Śro 23:57, 24 Mar 2010 Temat postu:

Zewnętrzność i skorupka. To widać. Od środka wszystko wygląda inaczej. Z perspektywy wnętrza skorupy postrzeganie własnej osoby bywa, delikatniw mówiąc, różne.
A dla zewnętrza, proszę bardzo ! Fajerwerki! Czasem ktoś zagląda pod skorupę i się myśli: Noszsz, zaraz zobaczy d'oh!

Ale nie nie Angel

Spokojnie. Lata doświadczeń w zacieraniu śladów.
I po co to? Bo strach, że może zbyt się odsłonimy? Bo cokolwiek się powie, może być wykorzystane przeciwko...?
Spokooojnie. Lata doświadczeń w mówieniu tylko tyle ile się chce powiedzieć.
A że przez to nikt się nie dowie, że my...
A czy tak naprawdę, chcemy się dzielić ze światem, sobą w takim stężeniu?

animavilis · Gość

Mati. · Wysłany: Czw 8:53, 25 Mar 2010 Temat postu:

letnisztorm · Wysłany: Czw 8:55, 25 Mar 2010 Temat postu:

Znaczy nie możemy sie poznac całkowicie póki nie znajdziemy sie w ekstremalnej sytuacji dla siebie ?

.... · Wysłany: Czw 8:57, 25 Mar 2010 Temat postu:

Witam.

Przyłączam się do głosów, że ludzie widzą nas przez pryzmat własnej osoby, a nigdy odwrotnie. Poznać samego siebie, być sobą, to oklepane i malo realane, bowiem nigdy do końca siebie nie poznamy i nie znamy swojej reakcji na bodźce zewnętrzne. Mogę być tchórzem, bo tak mogę odczuwać i społeczeństwo może mnie tak odbierać, ale w przypadku grozy np. pożaru lub tonięcia jakiejś osoby zareagować mogę nawet "bezmyślnie", bo wlezę w ten ogień by ratować niekoniecznie np. swoje dziecko.
Każda cecha pozytywna lub negatywna może ulec zmianie.

Pozdrawiam.

Mati. · Wysłany: Czw 9:09, 25 Mar 2010 Temat postu:

letnisztorm · Wysłany: Czw 9:18, 25 Mar 2010 Temat postu:

To ja ze spokojem mogę stwierdzić, że znam sie na tyle, że nie jestem w stanie przewidzieć jak bym się zchowała w pewnych sytuacjach.