po 30-tce

slepa i brzydka

Moja siostra w wieku lat 17-stu bodajże spłodziła wiersz, który do tej pory mnie porusza i myślę, że idealnie wpasowuje się w kontekst tego wątku. Wiersz pozwolę sobie zacytować, chociaż nie wiem, czy mi wolno go rozpowszechniać. [Najwyżej, niech mnie siostra w dupę pocałuje...]

Cmentarz,
czy pamiętasz?
Mówiły na niebie znaki,
że ciało twe zjedzą robaki.
Została skorupa, dwie ręce i dupa.
Lecz nie martw się,
wszak wiesz;
ja kiedyś umrę też.

Kiedy moja siostra pisała ten wiersz, wchodziłam w okres spokojnego, aż dokładnego dojrzewania, i wszelkie utwory z dupą w tle, bardzo zapadały mi w pamięć. Ponadto niezmiernie podobała mi się koncepcja nieuchronności śmierci i i symbolika dupy, jako że niby tam w zasadzie powinniśmy i tak to wszystko mieć. Motyw wiecznej miłości i tęsknoty nie brzmiał nawet zbyt oklepanie, że tak pozwolę sobie do dupy znowu nawiązać...

flykiller · Gość

jestem nie tylko ociężała umysłowo, ale i zesklerociała.
Wszystko pochrzaniłam.

Seeni

Jeeeezu

Pasztet

Seeni chyba doszła..

animavilis · Gość

Fascynujące

[link widoczny dla zalogowanych]