po 30-tce

jedendwa

Ryby raz w tygodniu to góra i tylko łowione w czystych wodach.
Nigdy hodowlane i mrożone.
Taka panga na ten przykład to jest świństwo jakie tylko może być .
Karmione jeszcze gorszym swiństwie i hodowane w wodzie która jest ściekiem.

Szymon Krusz

[quote="lulka"]
Aaaa...To mi jeszcze przypomniało o pewnej informacji jak zwiedzałam w wakacje zamek w Czechach.
Krótkie łóżka - zresztą spotykane równiez w naszych zamkach.
Kiedyś w Polsce usłyszałam przy okazji zwiedzania Wilanowa, że ludzie wówczas byli niewysocy. Trochę dziwne tłumaczenie bo przy okazji oglądania galerii portretów okazało się, że i ludzie słusznego wzrostu się trafiali.

Kto zwiedzał zamek w Malborku ?
Na dziedzińcu stoją cztery odlane posągi ludzkie (gdzieś mam zdjęcia jeszcze analogowe) przewodnik najpierw się zapytał kogo mogą przedstawiać te posagi a gdy nikt nie zgadł powiedział że te posągi przedstawiają czterech ostatnich Wielkich Mistrzów Zakonu w skali 1:1
kto wie jak wyglądają dwaj panowie K i Edgar G ten ma skalę porównawczą i jeszcze długo potem się zastanawiałem jakie coś mogło utrzymać ciężki i długi miecz krzyżacki.
Utrzymać jak utrzymać ale jeszcze nim fechtować.

Jayin

"(...) Powszechnie panuje opina - utwierdzona, być może podobnymi opisami, - że rycerz to był bardzo nieruchawy człowiek. Nie dość, że zakuto go w zbroję, której niejeden koń udźwignąć nie zdołał, nie dość, że na takiego konia za pomocą dźwigu lub kilku krzepkich giermków go wsadzano, to jeszcze miał przy boku miecz, którego do góry unieść się nie dało. Zastanawia w takim razie, po co taki osobnik "w pole" wyruszał, skoro podczas bitwy nie trzeba było mu się nawet do skóry dobierać. Wystarczyło przecież mocniej uderzyć konia w nogę, aby rycerz spadł na ziemię z ledwo mogącego przebierać kopytami rumaka i z głodu bez pomocy tam umarł. Wszak sam wstać nie mógł, a i swoim ciężkim mieczem krzywdy też nikomu zrobić nie dał rady.

Rzeczywistość musiała jednak być inna, skoro stan rycerski przez kilkaset lat istniał, a jedna z największych bitew średniowiecznej Europy - bitwa pod Grunwaldem - nie była bitwą piechoty, ale jak wiele innych bitwą jazdy, a więc między innymi przez takie właśnie "manekiny" była rozegrana. Zarówno zbroja jak i miecz musiały zatem stanowić pewien kompromis wytrzymałości i lekkości, wagi i mobilności. Cytowany na wstępie opis walki Juranda na zamku w Szczytnie ładnie się czyta, miło się podobne sceny ogląda na ekranie czy turnieju, ale nie ma to nic wspólnego z historycznymi realiami.

Zarówno tak ciężkie miecze, jak i zbroje o wadze blisko 100 kg między rekwizyty filmowe należy włożyć. Wielokrotnie spotkałem się ze zdziwieniem, kiedy podczas pokazu ktoś brał do ręki jeden z moich mieczów. "ALE ON JEST LEKKI !!!". Ale to nie jest prawda. To nie ten miecz jest lekki, tylko inne miecze są o wiele za ciężkie, to również sienkiewiczowski stereotyp ciężkiego miecza - "krzyżackiego". W rzeczywistości waga miecza długiego zawierała się najczęściej w granicach 1,1 - 1,8 kg. Miecz o wadze 2.5 kg to już był praktycznie tylko wielki miecz piechoty, o długości ponad 160 cm.

Jak wspomniałem, masa miecza historycznego była kompromisem pomiędzy wytrzymałością, lekkością, mobilnością i siłą możliwego do zadania ciosu. Miecz idealny nie powinien wpadać w drgania po bocznym uderzeniu i nie może się wyginać się przy pchnięciu - powinien więc być gruby i ciężki, wtedy jego masa lepiej odbiera energię miecza atakującego, łatwiej nim zadać ciężki, przełamujący cios, będzie też sztywny. Jednocześnie powinien być lekki, aby łatwo nim można było manewrować, musi on też być cienki - aby był ostry i aby łatwiej pokonywał opór pancerza.

Oczywiście takiego ostrza nie da się zrobić i dlatego całe wieki praktyki wyznaczyły pewien przedział wagowy miecza (i nie tylko miecza) prowadzonego tylko (lub głównie) jedną ręką, miecza mającego za zadanie przede wszystkim rażenie ciała przeciwnika a nie grubej blachy pancerza. Jeśli przebadamy miecze obosieczne używane w okresie średniowiecza, to zauważymy, że ich waga oscyluje w pobliżu 1 - 1.5 kg. Co ciekawe, ogromna część mieczów starożytnych też ma podobną wagę, (choć więcej niż w średniowieczu jest tu broni lżejszej). Podobnie jest w czasach nam bliższych. Przeciętna szabla husarska ważyła poniżej 1 kg, zaś ostatnia bojowa szabla polskiej konstrukcji - szabla wz. 34 (tzw. "Ludwikówka") - ważyła 0.91 kg.

Wydawać się może, że im cięższy miecz, tym silniejszy cios można nim zadać. Nie jest to do końca prawdziwe. Co prawda lekkim i delikatnym mieczem nie da się za silnie uderzyć - bo po prostu miecz się złamie - ale nie znaczy to, że ciężkim mieczem każdy mógłby "...rycerza do siodła przerąbać...". Siła ciosu zależy przede wszystkim od możliwości fizycznych trzymającego ten miecz człowieka. Miecz może oddać przeciwnikowi tylko tyle energii, ile energii uzyska on od szermierza. Innymi słowy, szermierz może włożyć w cios co najwyżej tylko tyle siły (nadać mieczowi konkretną energię kinetyczną), na ile pozwala jego sprawność fizyczna, a czy będzie rozpędzał miecz lekki, czy ciężką "sztabę" to już nie ma większego znaczenia...(...)"

a, proszę, ChzN

animavilis · Gość

Zmartwiłam się trochę tymi rybami. Pangę bardzo lubię, uważam, że jest smaczna, chociaż ostatnio ktoś mi polecał tilapię, jako podobną w smaku, a hodowaną w lepszych warunkach.
Najczęściej kupuję ryby mrożone, bo tylko takie mam w pobliżu, a po świeże muszę się specjalnie wybierać do hipermarketu. Mrożone, niestety, mają często przesadną ilość glazury. To co oferują hipermarkety, jak przypuszczam, to głównie ryby hodowlane

Aproxymat

Tak właśnie. Średnia wieku była niższa, ludzie żyli znacznie krócej. I co za tym idzie, wcześniej stawali się "dorośli" (w dzisiejszym tego słowa znaczeniu), zaś pojęcie dzieciństwa dotyczyło maksymalnie 5-latków, bo potem już takie dzieci mogły pomagać w pracach czy się uczyć i być traktowane zupełnie inaczej, niż dzisiaj. Jak ktoś miał 15 lat to już mógł zostać rycerzem, więc też dostawał zbroję, miecz i jeździł konno a potem ruszał na bitwy. Kiedy przebadano szkielety francuskiego rycerstwa poległego w średniowiecznych bitwach, okazało się, że większość z tych rycerzy zginęła mając 15-18 lat. Ówczesne krwawe bitwy przede wszystkim toczyli więc nastolatkowie (a ginąc tym bardziej zaniżali średnią wieku). Trochę to kłóci się z naszymi wyobrażeniami dotyczącymi rycerzy - istnieje jednak duże prawdopodobieństwo, że i bitwa pod Grunwaldem wyglądała podobnie.

animavilis · Gość

Ciekawa jestem, jak nadążała psychika za takim trybem życia, tzn. czy ówcześni nastolatkowie psychicznie dojrzewali szybciej od dzisiejszych, byli bardziej dojrzali, mentalnie dorośli(?)

lulka

Aproxymat

Szymon Krusz

Udało mi się znaleźć zdjęcie
[link widoczny dla zalogowanych]
najpierw musiałem analog przenieść na cyfrówkę więc zdjęcie może okazać się trochę zamazane no i ma już trochę wartość historyczną.

stara_reklama · Gość

bobro

melpomena

[link widoczny dla zalogowanych]

Aproxymat

No te rozmiary wrzuciłem na "Czarne dziury". Hmm...

stara_reklama · Gość

melpomena

Spójrz na to z drugiej strony. Jeśli ktoś nawtyka takiemu Niebieskiemu, to się Niebieski zgłosi do administracji po jego IP, a dalej wiadomo.

melpomena

Aproxymat

A jak się te świnki podrzuci?

nudziarz

[quote="chłopak z nizin"]Udało mi się znaleźć zdjęcie
[link widoczny dla zalogowanych]
quote]

kilka zbliżeń

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Szymon Krusz

Nie wyglądają na młodzików jak tu się pisało o rycerzach Średniowieczu i czasach bitwy pod Grunwaldem.