po 30-tce

Kewa

Jak ma siedzieć w ławce, być grzeczne i nie zadawać głupich pytań to pewnie się znudzi.

nudziarz

Kewa..po pierwsze i najwazniejsze - Twoje zajęcia to Twój świadomy wybór.

Czy szkoła jest wyborem dziecka ?
A to na starcie powoduje cokolwiek inne nastawienie.

annaliza

Fly, fragment ksiazaki :

"Uczeń otrzymuje świadectwo z dokładnie wyliczoną średnią i jeśli jest ona zbyt niska, musi poprawić oceny przede wszystkim z tych przedmiotów, w których wykazał największe braki i których uczenie się jest dla niego najmniej przyjemne. Dlaczego bierze korepetycje z języka francuskiego, żeby poprawić stopień dopuszczający na dostateczny, a nie z angielskiego, z którego mógłby poprawić dobry na celujący?

To czysty absurd, żeby spędzać tyle czasu na uczeniu się tego, czego się nie potrafi, zamiast inwestować go więcej w doskonalenie tego, w czym jest się dobrym."

Mysle, ze wnioski kazdy moze wyciagnac sam.

Kewa

nudziarz

Kewa

Dzieci uwielbiają pisać. Nie znam ani jednego dziecka, którego nie ciekawią litery. Aleś się Nudziarzu okopał! Według Ciebie jest dobrze, tak? A jak nie jest to winni są rodzice. Pewnie czasem są winni, pewnie nawet często, ale co w takim razie? Nie robić nic? Łapy precz od szkoły?

nudziarz

Jest źle.
Ale -moim skromnym zdaniem - przyczyny tego stanu rzeczy leza całkowicie gdzie indziej, niz tu się opisuje.

1. Przeładowany program pisany na zasadzie: Kazdy ze specjalistów uważa swój przedmiot za najwazniejszy i nie da sobie powiedziec, iż istnieją także pozostałe przedmioty nauczania oraz coś takiego jak ogólne pryncypia wiedzy.
2. Powszechne dążenie ( narzucane z góry ) do maksymalnego ograniczania braku promocji, skutkujace koniecznoscia opanowywania przez ucznia kolejnych partii materiału, bez braku podstaw ( mowiąc kolokwialnie żądamy od ucznia nie umiejącego czytac analizy dzieł Szekspira )
3. Nauczanie zintegrowane - i mozliwość pozostawienia ucznia w tej samej klasie tylko za zgoda jego rodziców . A jaki jest odsetek rodziców świadomych konsekwensji o jakich pisałem w p.2 - mozna zaobserwować po statystykach promocji w klasach I-III
itd... itp....

Kilo OK

nudziarz

Kilka słów o tym , o czym pisze Kilo.
We Francji przeprowadzono podobny eksperyment na poziomie szkoł średnich.
Wyniki:
Uczniowie na zimno kalkulowali, wybór jakich przedmiotów pozwoli im na uzyskanie odpowiedniej ilosci punktów ( bowiem warunkiem promocji było uzyskanie odpowiedniej sumy punktów ze wszystkich wybranych przedmiotów ) przy minimum wysiłku z ich strony.
W leb wzieły teorie o pasjach, zainteresowaniach i rozwijaniu siebie.
Istotne było by robić jak najmniej i mieć spokój.

I eksperyment zarzcono,.

P.S. Przypuszcam, ze w Polsce istotnym argumentem wyboru byłby także nauczyciel prowadzacy, bowiem przy braku standaryzowanych form kontroli umiejętnosci, istotnym czynnikiem wyboru byłoby powchechnie znane w szkole twierdzenie, ze Kowalskiego by mieć czwórkę nie trzeba robić kompletnie nic, a Nowak to piła i u mniego na trzy trzeba się napracować.

PS2. Skutki takich pomysłów w materii tego co dzieci będa miały w glowach pozostawiam pod rozwagę ....
Ale za to będzie tak nowoczesnie....

Sławomir

to może przeskoczymy teraz płynnie na temat kupek, konsystencji oraz koloru? oj, sorki, pmyliłem forum, tutaj piszą takie bardziej dojrzałe mamusie...

Kilo OK

Nie napiszesz o tym co znalazłeś w wc Paszteta?

Sławomir

MAN: Jump!

- Eat me!

MAN: Okay, then jump on my face! (LAUGHING)

- I love this city.

ps. sam sobie przetłumacz

Kilo OK

A weź się...
Ja ze skutkami globalizacji walczę....

letnisztorm

flykiller · Gość

Wracając do tematu (pierwotnego

), nurtuje mnie często kwestia dotycząca, powiedzmy, lojalności.
Problem, z którym dana osoba przychodzi do specjalisty nie zawsze (a nawet, chyba, rzadko) ma charakter problemu wyizolowanego, konkretnego zdarzenia dotyczącego wyłącznie tej konkretnej osoby. Zazwyczaj niemożliwe jest dotarcie do istoty problemu bez osadzenia go w szerszym kontekście, w tym, relacji z otoczeniem, przede wszystkim, tych bliższych relacji (np. trudno, aby pacjent DDA analizował swój problem w oderwaniu od osoby rodzica/rodziców). Często są to relacje trudne, pełne wzajemnych oskarżeń, gniewu, poczucia winy, itd.
Podejrzewam, że większość ludzi nie chciałaby być (nie chce być) mimowolnym elementem czyjejś terapii i funkcjonować w takiej roli, jako drugo-, trzecioplanowy bohater terapii indywidualnej, czy - tym bardziej - grupowej.
Pacjent - chyba - ma tego świadomość (pomijając wypadki, w których bliscy mocno wspierają go wyborze i wiedzą, z czym to się wiąże).
Czy nie dzieje się więc tak, że musi dokonać wyboru między dobrem własnym, a poczuciem lojalności wobec bliskich, uszanowaniem ich prywatności, która niewątpliwie zostanie naruszona?
Czy można się ratować za wszelką cenę, wskazując, że jego dobro było większe, bo było (potencjalnie) bardziej zagrożone i żyć z tym bez dyskomfortu?

Kewa

flykiller · Gość

Znowu? Litości.
(to nie do Ciebie, Kewo)

Kewa

Mati

Materiał dla osób o mocnych nerwach..
tak w ramach rozrywki

[link widoczny dla zalogowanych]

nie wiem z czego to wynika, ale mam wrażenie, że kiedyś nauczyciele bardziej się przykładali do wbijania nam wiedzy do głów, a teraz jakby oducza się młodzież od samodzielnego myślenia, że o wymaganiu podstawowej wiedzy nie wspomnę..

Formalny