po 30-tce

Pasztet

Nie róbmy tu amatorki. Pogubiłem się kiedyś tam. Teraz to raczej czas składania, bardzo świadomego. Stąd w niektórych sytuacjach mogę być niespodziewanie szczery. W tym topiku np. dla dobra sprawy, bo wiem jak trudno jest pójść po pomoc, kiedy zaczyna coś szwankować w życiu, a nie bardzo wiadomo co. A jedyne, co się wtedy słyszy, to 'weź się w garść', 'ogarnij się cżłowieku', co się z tobą dzieje, rusz dupę i pracuj jak dawniej' itp.
A to tylko pogłębia problem, bo dochodzi potężne poczucie winy, które nakręca zjazd nastroju każdego dnia i coraz gorzej, coraz gorzej, a później do szafy, pod kołdrę, i kiedy już się nie da pod nią dłużej ukrywać, to najbezpieczniejszym miejscem do ukrycia się przed światem zaczyna się wydawać trumna.
Tak to mniej więcej jest.

Stąd wydaje mi się, że całkowita otwartość akurat w tym temacie ma jakiś sens. Bo im szybciej się zacznie coś robić z postępującą niemocą, która nie żadnej przyczyny, tym łatwiej i szybciej pomoc da rezultat. To tyle.

I naprawdę w dupie mam, czy ktoś to wyśmieje, bo uważam temat za zbyt ważny. Może komuś się akurat przyda. I nie musi się koniecznie do tego publicznie przyznawać. Nie o to przecież chodzi. Ani o krzyż zasługi dla mnie, jako męczennika o sprawę

Pasztet

Sławomir

no teraz to zabrzmiało jakbyś się przestraszył, że za bardzo majtki ściągnąłeś.

Myślę, że niepotrzbnie się wzbudzasz. Na tym forum jest w sumie 10 juserów, wliczając w to nas dwóch. Z tego może 3-4 osoby kojarzą kim jesteś - innymi słowy jesteś tu anonimowym Zenkiem.

Wracając do tej bardziej ciekawej części - uważasz, że już ogarnąłeś sam siebie?

Pasztet

Długo, bardzo długo trwało zrzucenie maski, przed samym sobą. Czyli odpowiedź na proste pytanie 'kim jestem'. Niby proste, ale w ramach zadania domowego pomyśl, jak byś na nie w pierwszym odruchu odpowiedział? (odpowiedź jest Twoja, nie chodzi o zdejmowanie gaci).
Później przychodzą pytania 'czego chcę' i 'czego nie chcę'.
Miesiącami dochodzi się do szczerości wobec samego siebie. Opakowanie, maski i pozy tak mocno potrafią w człowieka wrosnąć, że diabelnie trudno jest się tego pozbyć.

Jestem na etapie składania się. Tzn. konfrontuję się z życiem. A ponieważ niektóre istotne elementy mojego życia są kompletnie niezgodne z tym, co w sobie odkryłem, to muszę z nich zrezygnować, a to nie jest proste, zwłaszcza w moim wieku. Więc jest poczucie straty, żałoba, wychodzenie z niej itd. I do tego konfrontacja z otoczeniem, które ma kłopot z niektórymi nowymi (a właściwie odsłoniętymi) cechami swojego dotychczasowego ziomala.

PS. Te 3-4 to jakaś zaniżona liczba. Samych intymności miałem więcej, a jeszcze do tego parę osób znam tak tylko, wódka i papierosy (na dragi to tu za starzy ludzie są)

Sławomir

Pasztet

hachiko · Gość

Byłam ciekawa kiedy i czy pękniesz.

annaliza

Kilo OK

A kogo to poza depresantem i jego najbliższymi interesi?

Kiedy założysz watek co zjadł na śniadanie/ile czasu w WC spędził/spędziła xxxx.
Sick

annaliza

Kewa

Tak, też mam wrażenie,że depresja jest modna, co nie zmienia faktu,że jest niebezpieczna. Właściwie "moda" służy oswajaniu zjawiska i większej akceptacji. Bliska mi kiedyś osoba, a potem zacięty wróg, gdy starałam się wyciągnąć ją z nałogu wykrzyczała mi, że nigdy jej nie zrozumiem, bo nie wiem jak to jest mieć depresję. Tak, brała leki na depresję,które popijała alkoholem. Chodziła od lekarza do lekarza po recepty, bo ciągle było mało. Zmarła rok temu. Nie, to nie było samobójstwo, a może było, ale nie wprost - zapiła się na śmierć, ale wcześniej kilka miesięcy przeleżała w śpiączce. Nadal mam do niej żal - głównie za to co zrobiła swemu synowi. Najpierw pozbawiła go ojca, potem też wmówiła mu depresję. Teraz jest uzależniony od wszystkiego i chyba nie dożyje trzydziestki. Napisałam bez związku z Pasztetem, ale skoro ma być to topik terapeutyczny...

Kilo OK

annaliza

Niestety, obawiam sie, ze Pasztet, gdy wstanie, nie bedzie juz mial takiego slowotoku, a szkoda, bo, bedac dla mnie wiarygodny, w tym, co pisze, moglby byc cennym zrodlem wiedzy o depresji w ogole.

A poniewaz od nastu lat znam Paszteta osobiscie i b lubie, to jego depresja w pewien sposob rowniez mnie interesuje. w tym sensie, ze zwyczajnie, zycze mu wszystkiego dobrego.

Cos jeszcze?

Seeni

Miewam okresy smutku. Prawdziwego. Z taką dodatkową informacją z tyłu głowy, że nie dam rady.
Ale potem daję. To mnie czasami irytuje.Wolałabym móc spokojnie pogrążyć się w odmentach bólu, zniechęcenia itd. Zatrzymać się czasami, spojrzeć na siebie z boku, albo głębiej, podywagować nad swoim jestestwem. I zwyczajnie nie mogę. Nigdy nie mam tak, że nic mi się nie chce. I zawsze jak już prawie udaje mi się skupić na sobie ( w sensie na swoim wnętrzu) to atakuje mnie konieczność natychmiastowego obrania ziemniaków, czy puszczenia przelewu za energię, o którym od miesiąca zapomniałam.
Być może, zwyczajnie, nie mam żadnego wnętrza Think

Nie rozumiem depresji. Wiem, że są ludzie, którzy na nią cierpią, ale to wiedza nabyta w tym sensie, że w ogóle nie czuję co oznacza depresja.
Mimo braku depresji wizytę u psychiatry, z całą pewnością, chętnie bym zaliczyła.
Mój mąż pozostający bez pracy przez kilka długich miesięcy zaordynował mi swojego czasu, że cierpi na depresję. To mnie wzburzyło ohydnie i kategorycznie zabroniłam mu tej depresji. Tzn, oczywiście powiedziałam mu, że ma iść do lekarza, ale z drugiej strony powiedziałam też, że może na tę depresję zapadać góra godzinę dziennie, jak już wyśle wszystkie aplikacje w sprawie pracy i posprząta i tylko wtedy jak jestem w pracy. Pomyślałam sobie egoistycznie, że mam na głowie utrzymanie rodziny, pracę po 10-16 godzin dziennie, liczne obowiązki domowe, obowiązek wspierania męża w trudnej sytuacji życiowej, obowiązek nieustannego wspierania dzieci ( Psa) i z uwagi na sygnalizowaną depresję małzonka dojdą mi do tego wszystkie obowiązki domowe oraz zajmowanie się chorą teściową. Niestety depresja męża nie wchodziła w grę, bo doba ma tylko 24 godziny i nawet przy znacznym skróceniu snu, ze wszystkim nie wydolę. Not talking

Sławomir

Gwoli wyjaśnienia topik ten nie powstał w celu dojeżdżania Paszteta, ale zrodził się jako nocny spontan, bo jako ten forumowy Kaszpirowski wyczułem jakąś niepokojącą energię w jego postach.

Gwoli wyjaśnienia dwa, jeśli topik ten przekształci się w jakąś sesję terapeutyczną, to musicie wziąć poprawkę na fakt, że Pasztet nie jest jakąś stłamszoną stokrotką tylko pieprzonym cierniem w dupie - z teg powodu oczekiwałbym tu jednak bluźnierczych przekleństw, wycia gwałconych owieczek oraz innych destrukcyjnych aktów, które nie wszyscy będą mogli znieść. Czujcie się ostrzeżeni.

Kilo OK

Sławomir

Kilo, chyba jednak trochę za duże buty próbujesz nosić

Kilo OK

Jest tu dwóch, trzech stabilnych emocjonalnie unserów... ale nie z twego TWA.
Chcesz tyrać Paszteta wasza sprawa, czasami jest to zabawne, a co mnie interesuje jego depresja, opryszczka czy cokolwiek innego. Zrozum, gdy zamykam lapka znikacie.... Może pownienieś przekroczyć morze Czerwone?

Kwadratowy

letnisztorm

Czyjaś obsesja na temat jakiegoś TWA powinna nas interesować? Retorycznie pytam.

Temat depresji, jak z tym żyć i nie umierać mnie akurat interesuje.

flykiller · Gość