po 30-tce

Seeni

Strasznie, strasznie boję się śmierci. Od zawsze, od kiedy sięgam pamięcią. Najbardziej na świecie, jeszcze przed starością. W ogóle to niewyobrażalne jest, żeby kiedyś nie być. Absolutnie tego nie akceptuję, jestem podekscytowana trochę tym "po", ale czort wie jak będzie, wolałabym jednak nie ryzykować. Cóz kiedy starości boję się prawie tak jak śmierci. Sytuacja patowa, powiedziałabym. Im dłużej nie umieram tym bardziej jestem stara. Szach Mat. Not talking

Gość

Wszyscy kłamiecie, że nie boicie się śmierci!

Ja się boję jak cholera!

Gdy robię badania i idę po wyniki, zawsze dostaję dupościsku i w myślach się pieprzy pytanie, czy będzie dobrze, czy będą kłopoty.
Tak samo jest jak coś się dzieje złego w rodzinie, w śród bliskich znajomych.

Uczestniczyłem w pogrzebach bardzo bliskich mi ludzi, którym zawdzięczałem moje życie, kochałem je za życia, po śmierci /nie wiem jak to napisać/ ale to nie był strach, było mi przykro, ze nie będę mógł z nimi rozmawiać.

Robi mi się cieplej na duszy jak oglądam filmy na DVD i słyszę głosy osób, które już nie są z nami.

Ja nie kłamie, ja się boję, boję się, że tam/jeśli istnieje ,,tam,,/ gdzieś moze być inaczej jak tu.

Aproxymat

Jak wspominałem, byłem wczoraj na pogrzebie. I tak w czasie tej smutnej uroczystości, mimo pięknej pogody przy wtórze spadających z drzew żołędzi i szyszek uświadomiłem sobie, jak strasznie mało zostaje po nas. Oto jakaś obca osoba odczytuje krótko życiorys: urodził się, umarł, był taki i owaki, lubil to czy tamto. Cały życiorys zamknięty w kilku banalnych zdaniach. I wszystko - całe życie, narodziny, dzieciństwo, młodość, dorosłość, szkoła, praca, emocje, czyny, plany, marzenia i tak dalej - pozostaje parę suchych faktów, których pewnie i tak nikt potem nie pamięta...

Wiolinowa

bobro

EMES

Kobieta z klasą

w rzeczy samej Emes.

Gość

Jakie kto ma podejście do śmierci wynika według mnie z tego co się robi i jak sie żyje.

Śmierć traktuje jako coś co jest nieuchronne i absolutnie nie mam z tego powodu żadnych specjalnych obaw.

Przyznać jednak muszę że to własne przeżycia i doświadczenia pomogły mi w wyzbyciu sie jakichkolwiek związanych ze śmiercią lęków.

Świadomość śmierci traktuję jako coś co jest konieczne i niuchronne.

...

Nie przeszkadza mi to mieć najwyższą świadomość, że o życie trzeba szalenie dbać i cenić je jako dobro największe. Swoje i cudze. Tłumaczyć nie będę.

.

Gość

Nie przeszkadza mi to mieć najwyższą świadomość, że o życie trzeba szalenie dbać i cenić je jako dobro największe. Swoje i cudze. Tłumaczyć nie będę.
Ciebie Diable z piekła rodem pewnie i w piekle nie chcą i dlatego taki Gieroj jesteś

Wię dbaj i nie wkurzaj bliskich!

Kobieta z klasą

Ja nie boję się śmierci. Boję się cierpienia, udręki dla najbliższych ( jak niedołężna) ale chyba najbardziej boję się tego, że to ma być już koniec końców... że już nigdy przenigdy... nie za 5 nie za 10...

Jak można żyć tylko chwilę? Jaki to ma sens?

Gość

Gość

Miranda

Jeszcze o tym nie myślę, więc się nie boję

Kobieta z klasą

Wiolinowa

Tina

zycie konczy sie nagle, niespodziewanie i wlasciwie, to najwiecej cierpia bliscy. dla umarlego nie ma ten fakt zadnego znaczenia.

wiec nie boje sie smierci, bo jesli mnie spotka, to nie bedzie w danym momencie to takie wazne dla mnie.

jedynie martwilabym sie, co bedzie z malym, jak on by to zniosl...
i wtedy mnie moja smierc to przeraza - nie chcialabym, zeby maly mial takie smutne przezycia.

Miranda

Ja nie tyle boję się śmierci co obawiam się obcych ludzi. Niestety pracę mam taką, że często kończę ją późno w nocy i muszę wracać do domu po ciemku

Mieszkam niedaleko cmentarza gdzie często kręci się sporo dziwnych typków i dlatego sprawiłam sobie ostatnio [link widoczny dla zalogowanych]. Może to sprawa psychiki ale mając go przy sobie czuję się bezpieczniej

Juli*

Pytanie, na które niektórzy będą próbowali odpowiedzieć sobie jutro...

Juli*

...albo dziś...

Ponoć ona jest tylko pewna dla wszystkich. Mogłaby czasami uprzedzić, dać jakiś znak. Sama nie wiem czy lepiej nagle czy powoli ? Jedyne oprócz wspomnianej pewności, Że dopadnie każdego jest fakt, iż obojętnie ile ma się w tym czasie lat, nigdy nie jesteśmy na nią tak naprawdę gotowi....