po 30-tce

animavilis · Gość

Zdziwiłam się, przechodząc dziś obok biblioteki osiedlowej, jak dawno tam nie zaglądałam. Wiszę sobie bezużytecznie w kartotece, nie bywam, nie ciągnie mnie. A przecież kiedyś, przez wiele lat, biblioteka była takim... naturalny, nieodłącznym elementem codzienności.

Najpierw ta w szkole podstawowej, której już dobrze nie pamiętam, mała, ciasna, niezajmująca. Później licealna, miejsce bezwzględnych polowań na lektury szkolne, pod rządami groźnej "Żuchwy". Ex-wojewódzka, w której taką podnietą, po zainstalowaniu komputerów, stało się wyszukiwanie żądanych pozycji w prymitywnym dość i nie bardzo początkowo skutecznym programie, choć po wielokroć lepsze i szybsze efekty dawało grzebanie w tradycyjnych katalogach. O tak, przyjemna biblioteka, z kategorii tych ufnych w ludzką uczciwość, w których można się było zagubić między regałami przed wzrokiem ciekawskich i buszować, "eksplorować" do woli. I niewielka, przyjazna osiedlowa w Domu Kultury, z życzliwą i chętną do pomocy panią bibliotekarką. Potem w pamięci mam długie, smętne obrazy kolejek w bibliotekach akademickich i jeszcze bardziej przygnębiające, wielkie, muzealne w klimacie czytelnie, hamujące swobodę gestu i słowa. Wreszcie ta ostatnia chyba, mała i słabo zaopatrzona biblioteka osiedlowa, gdzie człowiek czuł się intruzem pod ciężarem trzech lekko znudzonych i poirtowanych przymusową przerwą w rozmowie spojrzeń pań bibliotekarek. Przychodziłam tam z karteczką pełną pobożnych życzeń, by w coraz większej frustracji motać się między półkami i wychodzić z reklamówką przypadkowych książek, z których większość okazywała się później nieprzetrawialna.

Od kliku lat zaczęłam bardzo selektywnie podchodzić do czytania książek, odmierzając czas, którego ciągle brakuje, choć teoretycznie powinno być go więcej, zatem cenny czas, którego nie wolno trwonić na "byle jakie" lektury, starannie wybierając autorów i - jeszcze staranniej - przyglądając się swoim chęciom i preferencjom. Polowanie na książki w bibliotece stało się więc - nieefektywne. Kupowanie - proste, szybkie i satysfakcjonujące [niekoniecznie dla kieszeni]. Posiadanie to także wielki komfort dla umysłu. Świadomość, że brakującego zdania, fragmentu nigdy nie zabraknie, że zawsze można go odszukać, przywołać, zawłaszczyć, odtworzyć jakieś "stare" emocje, albo, przynajmniej, próbować. Myślę, że biblioteki stały się dla mnie miłym reliktem przeszłości. A dla Was?

Mii

Dla mnie nie jest reliktem... od wielu lat systematycznie korzystam z Biblioteki Publicznej

MONA · Gość

Moje doświadczenia i odczucia w kwestii bibliotek są podobne do Twoich Animo. Kiedyś biblioteki miały pewien klimat, smak, atmosferę, lubiłam zapach starych, pożółkłych książek. Wszystko skończyło się w momencie kiedy do bibliotek weszły komputery....wtedy przynajmniej częściowo zatraciły coś ze swojego klimatu. Chociaż być może są gdzieś jeszcze jakieś klimatyczne, kameralne biblioteki. Większość bibliotek jest dzisiaj likwidowana, więc jak sama piszesz - stają się reliktem przeszłości.Chociaż duże znaczenie ma też wszędobylski internet, który niewątpliwie wypiera słowo pisane zawarte w książkach. Pewnie, że warto mieć swoje własne książki, to wiele ułatwia...Smieszą mnie zachowania ludzkie polegające na kupowaniu różnego rodzaju pozycji książkowych tylko ze względów estetycznych i uargumentowania takiego zakupu stwierdzeniem : " przyda się, na półce ładnie będzie wyglądać, taka ładna okładka ". Kupuję książki, z których na pewno będę korzystać....A co w kwestii antykwariatów? To też już relikt przeszłości ?

MONA · Gość

animavilis · Gość

Hm, to nie było stwierdzenie o charakterze ogólnym. Nie bywam teraz w bibliotekach, więc nic mi nie wiadomo o ich kondycji. Napisałam, że stały się czymś takim dla mnie - już ich nie potrzebuję.

bo ja

przez 5 lat pracowałam w bibliotece - co prawda bardzo specyficznej, ale jednak bibliotece.Po 2 latach pracy zaczęłam wpadać w zgubne nałogi. Po 4 latach miałam koszmary senne, że przewracają się na mnie półki (sięgały na wysokość conajmiej 3 metrów). Po 5 latach zaczęłam pracować w swoim zawodzie

Zmieniła mnie dziewczyna, która od czasu podstawówki marzyła by pracować w bibliotece.
Teraz moze bym nawet chętnie popracowała sobie w takim cichym i spokojnym miejscu, ale teraz jestem po 40-stce, a nie przed 30-stką

Do bibloteki chodzę na ploty do koleżanki

Biblioteki się zmieniły - właściwie w wielu są komputery, internet, katalogi w komputerach, moje dzieci zamawiają sobie książki przez internet w środku nocy, a odbierają rano.
Pozostała - cisza

. No i niedostępne panie bibliotekarki, trzymające dystans i stosujące określone procedury. Czasem tęsknię za czymś takim...

animavilis · Gość

STALKER

A jak miło było stać na dole i patrzeć niewinnie jak pani bibliotekarka na drobinie szuka książki Angel

Echhh

bo ja

Mii

Dzisiejsze polowanie na konkretną pozycje jest bardzo ułatwione ze względu na wkroczenie do bibliotek komputerów...tak jak napisała Boja...zamawiam sobie książkę wchodząc swoim numerem czytelniczym na stronę biblioteki i jesli jej akurat nie ma stoję grzecznie w kolejce, jeśli zostanie zwrócona do którejś filii (filie są w jednej sieci) zostaję zawiadamiana @ o możliwości odbioru w ciągu 7 dni z podaniem numeru filii... to jest świetne rozwiązanie.

Garfield

często zaglądam do biblioteki publicznej (minimum 2 razy w miesiącu). Ostatnio moja pani zatęskniła do "Trędowatej" i złożyła zamówienie pod groźbą odcięcia mnie od koryta. wchodzę więc do biblioteki i od progu krzyczę, ze ma być ta trędowata, na co słyszę: NIE MA, TO STAROĆ KTÓREJ NIKT NIE CZYTAŁ TO WYCOFALI Szok

Zatkało mnie niesamowicie. Poszperałem po półkach i faktycznie "klasyki" brak, no prawie brak

STALKER

fedrus

A czy znane Wam jest zjawisko odkładania nowości dla ..."stałych czytelników"?

Seeni

Hmm..... a ja jak oblałam pierwsze egzaminy na studia to się kształciłam na bibliotekarkę. Angel

Korzystam z biblioteki. Zapisałam męża i starszą córkę i dzięki temu mogę brać dziewięć pozycji jednorazowo. Od lata buszuję w nowej bibliotece, takiej niewielkiej i do której mogę wyskoczyć w trakcie pakowania rzepy. Wybrałam ją z uwagi na bliskość Przetwórni i nie żałuję. Ponieważ korzystam często i regularnie zaprzyjaźniłam się już z wszystkimi paniami biblotekarkami, co powoduje, że niemalże drżę z oczekiwania, co mi odlożą pod ladę. ( Po prawdzie przyjaźń się zaczęła kiedy sprezentowałam 67 pozycji Daniel Steel z prywatnych, wstydliwych zbiorów.) Biblioteka jest zasadniczo nastawiona na beletrystykę i obfituje w thilery z patologicznym mordercą w tle, co mnie niezwykle satysfakcjonuje, gdyż ostatnio z rzadka czytam co innego, chociaż caly czas mam nadzieję, że w końcu mi przejdzie.

Ps. B. niestylistycznie to napisałam, ale nie poprawię, gdyż po zażyciu stilnoxu padam na twarz i zasypiam niemalże nad klawiatura. Dobranoc Angel

fedrus

Czarny · Gość

Alkoholu przy tym gownie nie pij, Seeni. Dobranoc

Garfield

Seeni

Korzystanie z biblioteki bardzo udatnie wpływa na moją kieszeń. Oczywiście nadal nabywam ksiażki, ale już nie w ilościach hurtowych. Niestety nie osiagnęłam stopnia wtajemniczenia Animy, nie czytam książek tylko wartościowych. ( usprawiedliwiam się, że z nich wyrosłam ale to oczywista nieprawda- zwyczajnie książki trudne i mądre wymuszają na mnie proces myślenia, od którego zasadniczo boli mnie głowa) Książki towarzyszą mi w znacznych ilościach od wczesnego dzieciństwa-Ojciec je nabywał nieustannie, często sprzeniewierzając pieniądze przeznaczone na żarcie. Kupowała je Matka a co słuszniejsze pozycje, o zgrozo, wykradała z bibliotek, płacąc niewielkie wtedy kary. Dom był zawsze zawalony książkami- regały, szafy, dodatkowe półki, parapety, jak leci. Nic dziwnego, że obie z siostrą i zakup ksiazek i ich czytanie traktowałyśmy jak imperatyw. Kto nie czyta ten jest martwy. W czasach mojego dzieciństwa i młodości ( zamierzchłych) zdobycie ksiązki dobrej i mądrej wiazało się z podjęciem działań długotrwałych, masowych, zakrojonych na szeroką skalę itd, itp. Z tego okresu pochodzi chyba mój obyczaj czytania wszystkiego co wpadnie w ręce. Zgubnemu nałogowi lektury oddaję się bez względu na czas, miejsce i okoliczności. Czytam przy jedzeniu, oczekując w kolejce u lekarza, w pociągu, w autobusie, w pracy, przed snem, nad ranem, susząc włosy a nawet malując się i zmywając gary chociaż wymaga to i sprytu i pewnego rodzaju elastyczności. Kocham nową książkę- jej zapach i szelest pachnącej drukiem kartki. Książka biblioteczna niestety zapachu tego nie posiada nie mniej otwieram ją z takim samym dreszczem i odkładam z takim samym żalem.

animavilis · Gość

Poldek

Bibilioteki byly, sa i - mam nadzieje - BEDA. Nie wyobrazam sobie ze moglbym kupic te wszystkie ksiazki ktore chce przeczytac..kiedys.
W bibliotece jestem czestym gosciem spelniajac zyczenia Babci ktora zamawia sobie telefonicznie ksiazki a ja pelnie role gonca, przy okazaji szperajac po regalach podpisanych "historia".

W bardziej aktywnym korzystaniu z zasobow czytelniczych (bardzo obszernych zrszta i stale powiekszanych) w mojej bibliotece miejskiej przeszkadza mi swiadomosc ze ta sama ksiazka przechodzila wczesniej przez kilkadziesiat - kilkaset rak, zapewne w roznych stadiach zaawansowanych chorob zakaznych placz

Aaa..zreszta Panie Bibliotekarki mnie lubia bo przekazalem im kiedys sporo ksiazek z domowej kolekcji - w tym praktycznie calusienka serie Xanth ktora juz sie rozlazla "po ludziach" Brick wall

a i widzac wystawiona "swinke-skarbonke" z podpisem "zbieramy na "tu wstaw aktualny tytul" tez cos zawsze dorzuce.