po 30-tce

l · Wysłany: Pon 8:43, 24 Mar 2014 Temat postu:

zabawne, ze koncentrujesz swoja energie na takich rzeczach , baronie...

a moze sie myle?

Baron von DupenDrapen · Wysłany: Nie 21:54, 30 Mar 2014 Temat postu:

Tragedia ... pryskałem linki do hamulca smarem grafitowym zdaje sie rozpuszczonym w acetonie. Nawet nie zauważyłem jak pochlapał mi się dywan drugi rower i plastikowa lampka. I tereaz za h*ja nie moge tego wyczyścic.
Co za cholera!!
Zaczynam rozumieć obawy koleżanek, że rzeczywiście można zaplamic rożne rzeczy oczywiście jak się nie uważa.

Bede chyba musiał kupić nowy dywan ale dopiero jak skończę moje projekty ...

[/list]

flykiller · Gość

Tak normalnie, polecałabym jakiś nowoczesny, prosty, w miarę jednolity kolorystycznie dywan, ale na dywanie tradycyjnym, wzorzystym plamy ze smaru grafitowego rozpuszczone w, zdaje się, acetonie, lepiej się "zgubią" Angel

pogłoska · Wysłany: Pon 19:56, 31 Mar 2014 Temat postu:

O, nie! Ten dywan trzeba uratować!
Dużo cierpliwości, dużo bibułki i może da się oczyścić.
Plastikowa lampka pewnie nie zniosła acetonu...

W2 · Wysłany: Pon 21:34, 31 Mar 2014 Temat postu:

Wyrzućcie zaplamiony dywan na śmieci! Jeśli mogę radzić, to lepszy byłby latający dywan, bo fajny i roweru nie trzeba.

nudziarz · Wysłany: Pon 21:46, 31 Mar 2014 Temat postu:

Baron von DupenDrapen

H*j tam z dywanem. Pewnie plamy w końcu wyblakną

Pochwalę się. Dzisiaj po raz pierwszy w tym roku pojechałem na rowerze do pracy … nareszcie.
Wszystko kręciło się jak w szwajcarskim zegarku zwłaszcza piasty o zredukowanym oporze dzięki czemu osiągnąłem czas 38 minut zamiast 45
A wiec 12 minut szybciej niż gdybym jechał metrem.
Już nie wspomnę o oszczędności chyba $5 bo tyle kosztuje metro w dwie strony

pogłoska

Poldek

flykiller · Gość

Ja też już jechałam do pracy na rowerze (także ok. 40 minut). Na wszystkich chyba przejściach zaliczyłam czerwone światła. Potem wlokłam się w zamierającym trybie za niedającymi się wyprzedzić pieszymi na chodniku zatarasowanym autami. Potem, zniecierpliwiona, zeszłam z roweru i prowadziłam go. Następnie znów go prowadziłam, bo zrobiło się ostro pod górkę, a to była moja druga jazda w tym roku i nie chciałam wparować do pracy czerwona jak burak. Dalej, prawie zmasakrowałam rower na krawężniku o wysokości jakichś 20 cm (umiejętności podnoszenia przedniego koła jeszcze nie nabyłam). W efekcie tej przejażdżki do dziś odczuwam bóle kręgosłupa szyjnego i piersiowego. To było b. b. stresujące przeżycie Anxious

Neonek

flykiller · Gość

No nie, właśnie, o dziwo, nie.

Kilo OK

Kondycja jak u niemowlaka.

Baron von DupenDrapen

Jeżdżąc prawie, co dzień no może, co dwa dni (a właściwie, kiedy nie pada) na rowerze do pracy zacząłem się trochę nudzić i postanowiłem sobie urozmaicić czas. Np. wczoraj jadąc sobie nie za szybko, minęła mnie koleżanka na drewnianym rowerze. Więc przełamawszy wrodzoną nieśmiałość spotęgowaną notorycznym deficytem tematów do rozmowy podgoniłem ją i zacząłem wypytywać cóż to za cudo itp. Itd.. Koleżanka widać była zadowolona, że ktoś zwrócił na nią uwagę i chętnie z uśmiechem odpowiadała na pytania jednak ani na trochę nie zwalniając po paru minutach zorientowałem się, że ona równomiernie zapiernicza ponad 30 na godz. czasem dochodziło nawet 36km(!) i to na topornym rowerze wcale nie wyścigowym. Nie wypadało mi jednak poznać po sobie, że najchętniej bym zwolnił żeby trochę odetchnąć i też starałem się zapierniczałem, żeby dotrzymać jej towarzystwa. Na szczęście dotrwałem do swojej ulicy, w która musiałem skręcić i się pożegnałem a ona pognała dalej…
Po pracy zupełnie mi się już nie chciało pedałować i powlokłem się spacerowo do domu …
Pod koniec trasy zaraz przed wspinaniem się kilkadziesiąt metrów pod gorę ta sama koleżanka z drewnianym rowerem mnie minęła tym razem przebrana widać po pracy w krótkie spodenki opinające jej dość pokaźną pupę...
Więc sobie myślę - znowu ją zaczepie i zacząłem z całej siły pedałować. Prawie ją dogoniłem, bo na najstromszym kawałku zsiadła z roweru, a ja ostro pedałowałem na niskich biegach. Niestety ona wsiadła na rower i znowu jakby nigdy nic pognała dalej pod górę a ja zupełnie oklapłem. Co za diabeł? Czy to dzięki takiej dużej d*pie ona może tak szybko jeździć??

Dzisiaj tez wracam i mija mnie inna koleżanka też dobrze wyglądające tj. widać nie żałującą sobie jedzenia. I też zasuwa. No to ja dogoniłem i siedzę jej na ogonie pasożytując, tj. chowając się w wytworzony przez nią prąd powietrza. A ona zasuwa też ponad 30km/h czasem dochodząc do 38km/h(!). Ta miała, co prawda wyścigówkę, ale zawsze, stała jazda ponad 30km przez prawie 10km jest mecząca. Już nawet nie próbowałem jaj zagadywać tylko pilnowałem, żeby mi nie uciekła. Pod koniec chyba się zorientowała, że jej siedzę na tyłku i zwolniła, a ja wymijając ją uprzejmie podziękowałem za „lift” uśmiechając się przy tym nieco. Ona odwzajemniła mi się szerokim uśmiechem, chyba też zadowolona, że ktoś na nią zwrócił uwagę, a ja ostatnimi siłami przyspieszyłem i powoli się oddalając zacząłem wspinać się jak najszybciej mogłem pod górę. A ona potem mnie też przegoniła na szczęście w momencie, kiedy skręcałem w swoją ulicę.

Skąd takie silne koleżanki się biorą. Niemal jak maszyny parowe. To strach z takimi koleżankami się zadawać. Fakt mieć taka za żonę to z jednej strony byłoby nie źle mogłaby np. las oczyścić, drzewa narąbać itd. itp., ale drugiej strony jakbym ciągle musiał udawać, że mogę dotrzymać jej kroku to byłoby to meczące. A może im nie przeszkadzałby facet, co np. wolniej jeździ na rowerze?

PS
Musz jednak przyznać, że dzięki tym koleżankom pobiłem swoje rekordy czasowe dojazdu do i z pracy.

Kilo OK

Na jakich kołach i w jakim terenie?

Baron von DupenDrapen

Pierwsza kolezanka to miala grube opony kola na oko 27 1 3/4
a druga to miala wyscigowke 700cc x 23 a ja w moim mlodziezowym rowerku to mam 26x 1.5

A droga to take sredniej jakosci asfalt niezbyt gladki z wybojami

Kilo OK

Może miały lepiej zestrojone rowery.

Kiedyś słyszałem anegdotę o jednym z naszych kolaży.
Przed treningami zawszę troszkę psuł swój rower, tu odkręcał, tam dokręcał i na takim jechał. Po treningu technik oglądał, dziwił sie dlaczego taki rozregulowany, i że na takim ciężko jechać, skręcał, zestrajał i do magazynu. I tak w koło, do zawodów. Na zawodach mistrz siadał na rower prosto spod ręki technika i wygrywał.

Może tu jest tajemnica ich wytrzymałości, ego: sprawdź rower.