po 30-tce

Pasztet

Dlaczego niby pracodawca miałby się dzielić zyskiem z pracownikami? On im płaci wynagrodzenia za które oni wykonują pracę - i kropka. Pracownicy, a właściwie ich praca, to zasoby. Koszt pracy to taki sam koszt jak leasing maszyny. To jakby ktoś zaproponował, żeby dzielić się zyskiem z obrabiarką, albo gdyby właściciel firmy transportowej wrzucił trochę kasy pod maskę samochodu. Co to za podejście?

Jeszcze czekam aż pojawi się sformułowanie 'zakład pracy'

Seeni

Zasadniczo ja nie rozumiem tego czasu pracy. W ogóle. Czas pracy powinien być mierzony ilością zadań i ograniczony górną granicą umowną- nie więcej niż przykładowo 50 godzin tygodniowo. Godzinowo można ewentualnie zakreślać czas pracy Pani na kasie, bo ona zwyczajnie pracuje niezadaniowo. Reszta powinna pracować aż się z konkretną pracą wyrobi ale nie dłużej niż przykładowo 10 godzin przy 5 dniowym tygodniu ( czy mniej to można ustalić) Czyli jak pracownia architektoniczna ma do zrobienia projekt to rozdziela zadania na pracowników, zakłada czas wykonania projektu a potem Pani Basia przychodzi o której chce i o której chce wychodzi, sama organizując sobie czas pracy i wiedząc, że ma na nią np 4 dni. Jednego dnia przychodzi na 2 godziny bo ma ortodontę a drugiego na 10. Granica nieprzekraczalna w tygodniu musi być wyznaczona, żeby pracodawca nie dawał zadań ponad mozliwości ludzkie.

sir Francis Drake

bosska

sir Francis Drake

moze jakis imporcik obrabiarek?

nudziarz

sir Francis Drake

nudziarz

slepa i brzydka

Ja się absolutnie zgadzam zarówno z Pasztetem, bosską jak i nudziarzem!

P: To idiotyczne, aby inwestor/właściciel miał obdzielać po równo, co wypracuje firma.
b: To niesprawiedliwe również, aby w przypadku gorszej koninktury oczekiwał, aby pracownicy wsparli przedsiębiorstwo,
n: chociaż jeśli forma padnie - to oni muszą zmagać się z bezrobociem, a właściciel/inwestor z wyższymi instancjami.

Ta "hipotetyczna" sytuacja, którą przedstawiłam, nie byłaby tak żałosna i banalna, gdyby nie wyszła od samych pracowników i nie wynikała z ich krótkowzroczności oraz pazerności. Pracodawca, który traktuje firmę jako zakład pracy, powiedziałby to, czego w zasadzie żadnemu pracodawcy nie wypada: "Jak się nie podoba, tam są drzwi, na pani/pana miejsce jest ... kandydatów." Stąd pewnie taki idiotyczny dyskurs, że skoro już dzielić po równo, to dzielmy wszystko.

Pracowników często kłuje w oczy nowe auto właściciela, ale mają zagwarantowane stałe wynagrodzenie, które wg umowy o pracę nie podlega okresowym fluktuacjom. Nie ponoszą też odpowiedzialności za całość firmy, co pozwala im spać spokojniej.
Jakoś nie słyszałam jeszcze o sytuacji, aby pracownik podszedł do szefa i zrzekł się w słabszym okresie części wynagrodzenia, ponieważ zauważył, że firmie idzie gorzej. To jest w tym właśnie najlepsze, że to zawsze idzie tylko w jedną stronę. Pracownikowi się należy to, co ma zagwarantowane prawem oraz wynika z listy dodatkowych nagród w postaci opieki zdrowotnej (jakiś medicover) oraz organizacji czasu wolnego (np. multisport). Pracownik jednak nie poczuwa się już często do żadnej współodpowiedzialności za całokształt przedsiębiorstwa, że o lojalności nie wspomnę. To byłby przecież kurwa jakiś absurd!!

Jednak również to właśnie ci pracownicy, którzy ubolewają nad pomyślnością pracodawcy, nie mają większego sprawstwa nad własnym życiem. Oni nie myślą w kategoriach zwiększania własnej konkurencyjności na rynku, aby ich praca, jako usługa (nie towar) była wyżej na rynku pracy wyceniona. (Nomen omen "rynek" to miejsce wymiany towarów i usług na środki pieniężne.) Więc, zamiast przygotować siebie do zmian, będą drążyć firmę od środka. Oni mają swoje oczekiwania, ponieważ wiedzą, jak to firma powinna się zmienić, aby im lepiej służyć. Angel

Pasztet

nudziarz

Dodam jeszce do postu Ślepej..
Umiejętności pracownika i sa towarem jak kazdy inny. ( nie sam pracownik- jak tu pisano , ale to co może zaoferowac pracodawcy ).
Towarem, który mozna reklamować, można sprzedawać, którego cenę ( wartość ) można negocjować , co do ktorego odnosza się zasady reklamy "szeptanej" etc.

Wiec jesli pracownik posiada umiejetności pożadane na rynku pracy, a do tego potrafi je sprzedać, odniesie sukces.
Jesli zaś ich nie posiada poniesie porażkę.
Czesto takźe poniesie ją , nawet jeśli owe umiejętności posiada, ale nie potrafi ich prezentowac w sposób oczekiwany przez pracodawcę.

Nie na darmo mowiny o rynku pracy. To rynek jak kazdy inny.
I nie ma się o co oburzac, bowiem to pracodawca posiada kapitał, oraz ponsi ryzyko błędu , więc kupuje to, co wydaje mu się konieczne.

A jesli komus wydaje się to obrzydliwe - zawsze może zalożyc własną firmę, ponieść pelne ryzyko jej funkcjonowania ( przede wszystkim finansowe.. w przypadku niepowodzenia kończące się często "pod mostem" ) i zatrudniac innych.

sir Francis Drake

w ostatnich paru postach:

nudziarz

A co... mamy się napierdalać , nawet jesli mamy identyczne zdanie , dla Twojej rozrywki ?

sir Francis Drake

nudziarz

sir Francis Drake

nudziarz

My to fizycznie realizujemy ( jako pracodawcy i pracownicy )
A Ty teoretyzujesz.
Taka jest pomiedzy nami róznica

Seeni

nudziarz

Zgadza się.
Witamy w klubie 0,01 % świadomych pracowników RP

P.S Niestety ( naprawde ubolewam nad tym ) JA nie znaczy MY

bosska