po 30-tce

Ron

Znaczy się troll i kretynka wyznaczają standardy... d'oh!

Kewa

Ron

No ja Ci rzeczywiście dobrze życzę Kewo Urocza. Naprawdę powinnaś odzywać się co 10-ty raz, na może co 20- ty. Wiem, że i tak nie zrozumiesz, ale uczciwość nakazuje napisać. Dużymi literami.

NIE ISTNIEJE UCZCIWA DYSKUSJA O OBIEKCIE UCZUĆ. Z JEDNEJ STRONY MAMY ŁAJDAKA, Z DRUGIEJ GNIEW.

Poszukaj czegoś co kochasz. Dzieci może. Komplementy przyjmiesz z życzliwością, prawdę z urazą, pomyłkę z gniewem, a celowe szyderstwo z wściekłością.
Załapałeś coś?

Zaczepiasz nieznane Ci mamy, żeby powiedzieć im - nie wiem czy zdaje sobie pani sprawę ale pani dziecko jest strasznie brzydkie? To niewykluczone, więc życzliwie radzę Ci przestać.

Kilo OK

Kewa

Nie wiem "Uroczy Ronie", czy zdajesz sobie sprawę, że jedyną Twoją zaletą jest, że Seeni Cię lubi? Nie wiem jak tego dokonałeś i jakimi kryteriami się Ona kieruje, ale dla mnie bez Niej nie istniejesz. Wydaje mi się, że zdajesz sobie sprawę z tego faktu, gdyż nadskakiwanie i przymilanie opanowałeś do perfekcji. Zejdź mi zatem z drogi i nie komentuj, proszę moich wpisów, gdyż w stadzie, czy też poza stadem, zawsze jestem wierna sobie i swoim przekonaniom. Daleka jestem od gniewu, wierz mi, bo zwyczajnie nauczyłam się przykładać do rzeczy taką miarę na jaką zasługują. Angel

Ron

Kewa

W2

anmario

lulka

No i bardzo ładnie.
Inni swoich kochanek czy też kochanków nigdy nie zdradzają mimo znacznych braków, wad, niepewności i dlatego ten świat mimo wszystko posuwa się do przodu. I bynajmniej nie mam na myśli konkretnej grupy - czyli wyznawców którejkolwiek z opcji.
Wątpliwości są wszędzie i we wszystkim.
Na szczęście można sobie snuć różne teorie na temat tego co już wiemy lub nie wiemy.
Bo bez względu na wszystko najciekawsze jest NASZE (czyli każdego z osobna) postrzeganie świata i możliwość dyskusji o tym.
Nawet jeśli jesteśmy w swoim mniemaniu nieomylni to zawsze można poczytać lub posłuchać jak świat widzą inni.
Mnie to bardzo zajmuje choć niewielu się to udaje.

Zastanawiam się czy przypadkiem nie pękłeś niczym balon przy tej ostatniej wypowiedzi?

Blue_Light_Colorz_PDT_02

Z troski pytam.

Blue_Light_Colorz_PDT_02

anmario

Wierzę, że wierzysz, że to troska przez Ciebie przemawia. Ale, dla przykładu, ja nie potrafię siebie aż tak okłamywać

W2

Anmario, kogóż to ja czytam? Odbierałem Ciebie jako twardziela, czasem brutala, a tu nagle ukazuje mi się człowiek wrażliwy z głębokimi przemyśleniami poszukujący prawdy ostatecznej. Jakie miłe zaskoczenie.
Poruszyłeś tyle kwestii i żeby na nie odpowiedzieć, należałoby napisać wiele postów. Zresztą większość z tego chciałem i tak poruszyć, a Ty jak byś odgadł moje myśli. Jeśli nie masz nic przeciwko temu, to traktował będę Twój post, jako inspirację i do poszczególnych zagadnień się ustosunkowywał. Teraz odniosę się tylko do matematyki i naszej fizycznej rzeczywistości.

obserwator

obserwator

Kewa

Jak czegoś nie rozumiesz, to sobie wyguglaj, o matko!:
"kosmologia religijna:
1) w węższym znaczeniu — mityczna geografia świata ludzi żywych i zaświatów tworząca hierarchiczną strukturę;
2) w szerszym znaczeniu — jeden z głównych działów doktryny religijnej, obejmujący wszelkie zagadnienia dotyczące kosmosu, jego powstania, struktury, funkcjonowania i rozwoju; wyróżnia się tradycyjnie, oprócz kosmologii w znaczeniu węższym, kosmogonię, czyli naukę o powstaniu kosmosu, geogonię, tj. naukę o powstaniu ziemi, oraz biogenezę, naukę o powstaniu życia."
[link widoczny dla zalogowanych]

Poza tym, słuchaj sobie kogo tam chcesz, nic mi do tego. Rozmawiamy na temat pochodzenia człowieka i innych istot żywych, czasem bez pewnych pojęć zwyczajnie się nie da.
Not talking

W2

Jako młody chłopak zrozumiałem, że idea Boga wraz z całymi strukturami jego władzy są łudząco podobne do ludzkich. Różnicą są tylko jego wszechmoc, nieograniczoność. Jednak przy analizie tych wyidealizowanych i abstrahowanych cech, okazuje się, że są niemożliwe. Natomiast pozostałe cechy, jak umiłowanie ludzi, a także mściwość, niesprawiedliwość, są typowo ludzkie. Odrzuciłem taki prosty model Boga i sprawy wziąłem w swoje ręce, sam poszukując przyczyn zaistnienia fizycznej rzeczywistości. Ateizm wydał mi się właściwą drogą. lecz on sięga tam, gdzie sięga poznanie naukowe. To mnie nie zadowalało, bo chciałem sięgać dalej.
cdn.

anmario

Kewa

Matematykę się tworzy, też tak uważam. Takie porządkowanie świata, z tym że w sferze abstrakcji.
Jeśli wyjaśniamy świat naukowo, to wcześniej, czy później trafiamy na "dziurę" w momencie, gdy nasze zdolności poznania się kończą (ale nie jest to jednak "ściana") i wtedy przychodzi na pomoc wiara. Dawkins przytacza określenie "Bóg-zapchajdziura". Czegoś nie wiemy, nie potrafimy naukowo wyjaśnić, to bach! Mamy cud! Tylko, że za jakiś czas pojawia się naukowa teoria i Bóg już nie jest tam potrzebny. Takie działanie trochę nieeleganckie wobec Boga. Think

W2

lulka

Wczoraj przeczytałam ten topik od deski do deski.
Wcześniej się na niego wpisałam przeczytawszy ostatni post, ale pomyliłam go z innym topikiem, czyli obrazowo rzecz przedstawiając myślałam, że wpisuję się gdzie indziej. Mniejsza z tym.

Samo zdarzenie, czyli wielki, kosmiczny kamyk jest dla mnie zdarzeniem czysto przypadkowym i nie przyszło mi nawet do głowy dopatrywać się w tym ręki Boga.
Z drugiej strony ten topik skłonił mnie do przemyśleń o tym, że wiara jest moja zakałą życiową. Myślę, że żyłoby mi się lepiej i łatwiej gdyby jej nie było.
Potrafiłam ja odsunąć od siebie na tyle by w miarę spokojnie żyć, ale ona mimo wszystko gdzieś ciągle chce wyleźć i w moim pojęciu stłamsić.
Wczoraj zaczęłam się zastanawiać dlaczego tak jest?
Moi jedni i drudzy Dziadkowie byli bardzo wierzący, moja Mama również. Przeraża Ją moje podejście do wiary, boi się ze mną o tym rozmawiać i co wcale nie jest śmieszne panicznie się boi o moją potępioną duszę w "lepszym" świecie.
A ja chciałabym tylko jednego - by dobry Bóg dał mi spokój i pozwolił usnąć na dobre.
Niczego więcej nie chcę od Niego.
A zaczęło się to od Siostry Romany czyli w pierwszej klasie szkoły podstawowej.
Nie krzyczała na nas, nie biła nas. Nawet nie mogę sobie jej przypomnieć poza tym, że była chuda, brzydka, blada i straszna.
Nie pamiętam nawet co Ona do nas gadała, ale od tych lekcji religii zaczęłam się panicznie bać. Do tego stopnia, że zrobienie siusiu wydawało mi się czymś niegodnym, grzesznym, strasznym, czymś przeciwko Bogu.
W moim małym wówczas rozumku zakiełkowała więc myśl, że Bóg jest okrutny i zły.
I to był pierwszy etap wypierania, który w zasadzie trwa do dziś.
Próbowałam!
Jednak moja być może chora logika nie jest w stanie przyjąć do wiadomości tego co jest napisane w Biblii, co powtarzają księża, nie znoszę całej instytucji Kościoła, która ma mroczną historię i po prostu nie mogę udawać, że tego nie wiem.

A jednak wciąż Jego w sobie niosę - nigdy Go o nic nie proszę, zawsze Mu dziękuję.
Jednak strach przed Nim nigdy mnie nie opuścił więc wciąż niczym ta mała dziewczynka od Siostry Romany udaję, że Go nie ma.
Jakoś tak W2. Bo na Twoje pytanie odpowiedziałam.- czyli jeśli wierzymy to dlaczego, a jeśli nie to też dlaczego.