po 30-tce

Dostojny

Przyjaciel odszedł i tak mnie naszło. Może smutno zaczynam topic, ale siła odczuć i emocji ... każdy zrozumie.

„Krucha” przyjaźń.

I to wszystko…, życie zgasło.
Wcześnie, późno - nikt nie mówi.
Jeszcze wczoraj było jasno.
Dzisiaj półmrok gardło dławi.

Ale przecież tyle planów.
I poprawy przecież były.
Idziemy jak stado baranów,
Za trumną, zupełnie bez siły.

Chociaż głowa podniesiona,
No bo przecież takie życie.
Cała myślą wypełniona,
Toteż łzę ocieram skrycie.

Wspomnień tyle, tak się kłębią,
Że aż tchu chwilę brakuje.
Słowa śpiewu w skronia bębnią.
Zaduma już nie smakuje.

A teraz musisz poczekać.
Bo poszedłeś tak bez słowa.
Ujrzę Cię, będę narzekać.
Przyjaźń zaczniemy od nowa.

Dostojny

Są limeryki, kącik poezji na ogólnej - choć tu bardziej ogólnie na temat poezji.
Brakowało mi takiego miejsca (przynajmniej nie znalazłem), gdzie można podzielić się poetycką wrażliwością

Może ktoś pamięta topic Lucreciusa na o2?
Obecna ? Światło Księżyca?

Pszczółka Maja

Ano pamięta. Ale ja na o2 nie wstawiałam wierszy. Raczej na innych stronach.
Wtedy też umieściłam wiersz w podobnym tonie., jak i wiele innych.

Miło się czyta, pomimo smutku, jaki tekst zawiera.

flykiller · Gość

Z forum o2 kojarzę głównie "Zimne wiersze i nie tylko...", czyli kawałki nie ociekające nadmiarem słodyczy, zimne, turpistyczne, ironiczne, tylko nie przyjemne w odbiorze

Genialny topik na naprawdę wysokim poziomie, mnóstwo interesujących, mało znanych, nie spowszedniałych utworów poetyckich (a później, także, fragmentów prozatorskich i muzycznych).
Co zaskakujące, w tym bajorku, jakie zrobiło się z o2, Zimne wiersze nadal świecą jasnym, chłodnym światłem, jak trwała i żywa pamiątka po lepszych latach.
Od dawna nie pisuję na tamtym forum i nie pisuję już też na Zimnych wierszach, ale zaglądam właśnie tam i jest to dla mnie budujące, że ten topik wciąż ma się dobrze.

slepa i brzydka

Podasz linka?

flykiller · Gość

Do konkurencji?
Chyba nie powinnam

[link widoczny dla zalogowanych]

slepa i brzydka

Powrót do korzeni. Dziękuję.

Pasztet

Chyba to wklejałem, ale może nie...

On my notebooks from school

On my desk and the trees

On the sand on the snow

I write your name

On every page read

On all the white sheets

Stone blood paper or ash

I write your name

On the golden images

On the soldier’s weapons

On the crowns of kings

I write your name

On the jungle the desert

The nests and the bushes

On the echo of childhood

I write your name

On the wonder of nights

On the white bread of days

On the seasons engaged

I write your name

On all my blue rags

On the pond mildewed sun

On the lake living moon

I write your name

On the fields the horizon

The wings of the birds

On the windmill of shadows

I write your name

On each breath of the dawn

On the ships on the sea

On the mountain demented

I write your name

On the foam of the clouds

On the sweat of the storm

On dark insipid rain

I write your name

On the glittering forms

On the bells of colour

On physical truth

I write your name

On the wakened paths

On the opened ways

On the scattered places

I write your name

On the lamp that gives light

On the lamp that is drowned

On my house reunited

I write your name

On the bisected fruit

Of my mirror and room

On my bed’s empty shell

I write your name

On my dog greedy tender

On his listening ears

On his awkward paws

I write your name

On the sill of my door

On familiar things

On the fire’s sacred stream

I write your name

On all flesh that’s in tune

On the brows of my friends

On each hand that extends

I write your name

On the glass of surprises

On lips that attend

High over the silence

I write your name

On my ravaged refuges

On my fallen lighthouses

On the walls of my boredom

I write your name

On passionless absence

On naked solitude

On the marches of death

I write your name

On health that’s regained

On danger that’s past

On hope without memories

I write your name

By the power of the word

I regain my life

I was born to know you

And to name you

LIBERTY

Stefan

Nie ma polskiego tłumaczenia. Pasztet... dasz radę. Angel

Chyba, że ktoś się pokusi z francuskiego oryginału.

Dostojny

Formalny

Dostojny

Ładny wiersz Formalny. I wiesz co ? - Ciekawy, tzn. masz ochotę się chwilkę pozastanawiać.

Pszczółka Maja

Dostojny

wracam, ze wspomnieniem ...

Lubię kiedy Kobieta ...

Patrzy, gdzieś tam, trochę obok
Troszkę zmęczona, niby poważna
Dokoła widzę jej myśli obłok
Patrzy i słucha, niby uważna

I powiem słowo, to zauważy
Mnie. Przytuli się z radością
Poruszy zapach i do swej twarzy
Przybliży dłoń mą, z czułą miłością

Dostojny

Prawie pozytywnie ...

Piękne chwile, uniesienie
potem takie słodkie trwanie
szary dzień, ból i cierpienie
życia dziwne przeplatanie

Albo czerpać radość będę
Lub przed łzą uciekać małą
Jeszcze trochę sił zdobędę
A potem "będzie się działo"

Formalny

Dobrze się to czyta... Tym wierszem przypomniałeś mi Dostojny, jeden z moich starszych wierszy - w pewien sposób podobny...

Dla K.

Chciałbym w ciszy znaleźć
wszystkie słowa świata.
Chciałbym te słowa
wpleść w bukiet
myśli szalonych,
niepokornych,
nieokiełznanych.
Chciałbym też usłyszeć
wszystkie dźwięki świata,
dotąd nie posłyszane.
Chciałbym złożyć
te słowa i dźwięki
w pieśń
w niebie i piekle
śpiewaną,
Chciałbym,
byś tej nocy
patrząc mi w oczy
tę pieśń... usłyszała.

Dostojny

Ładny wiersz Formalny, spokojny i refleksyjny, choć pokazuje tyle pragnień, chęci poznania.

Dostojny

trochę narcystyczne, ale ten swój lubię:

Pięknie mówisz, śnij przepięknie
Ten bez marzeń niechaj klęknie
Na kolanach i niech prosi
O te kwiaty, i niech głosi
Że to śnienie to podstawa
Nawet gdy to gra jak jawa ...

Dostojny · Wysłany: Śro 14:45, 15 Mar 2017 Temat postu:

taki nastrój miałem Tongue out (1)

bo kto może zrozumieć człowieka
drugiego - jego pragnienie, siła
słabość, lęk i udręka
co miłość dla niego znaczyła

a jak zrozumieć samotność
gdy ktoś jej nie chce, a kusi
chociaż powtarza po stokroć
i tak każdą przyjaźń odrzuci

egoizm to też przejaw mocy
czy tylko próżność ujmuje
w dzień sadyzm, masochizm w nocy
ja tego już nie pojmuję

i choć przyglądasz się z boku
chcesz widzieć i poczuć może
ciągną emocje po trochu
i już się uwolnić nie możesz

wtedy już tylko jest cisza
taka jak w lesie przed burzą
w głowie wszystko się miesza
ludzie budują czy burzą

Juli* · Wysłany: Śro 16:43, 15 Mar 2017 Temat postu:

Budują i burzą tak na zmianę.