po 30-tce

rosegreta · Gość

a ja do tej pory nie wiem co np. takiego niesamowitego niektórzy widza w Magu Fowlesa .
Chociaż bardzo mi się podobał rok 1984 Orwella a kilka osób stwierdziło, że nie rozumieją dlaczego mnie książka zachwyciła.
Dlatego pewnie każdy stworzyłby inna listę.
Ale o tym było wcześniej.

animavilis · Gość

wawi

chciałbym polecić rzecz naprawdę dobrą: " Sprzedawca broni"..
autor- Hugh Laurie.. tak, tak.. ten sam Dr House, znany z serialu..

" Laurie przewraca do góry nogami schematy powieści szpiegowskiej- intrygę na miarę Ludluma łaczy z humorem rodem z Monty Pythona.[..]
Jest niczym facet z tysiącem absurdalnych anegdot w zanadrzu, który z niecierpliwością, by wam je opowiedzieć, aż przebiera nogami.Na tym nie kończy- pisze książkę, a wy czytacie ją najpierw z lekkim zdziwieniem, potem z narastającym zdumieniem. A najbardziej zaskakuje was to, że raz po raz wybuchacie głośnym śmiechem." [ Dziennik]

fragment recenzji mówi sam za siebie.. a czyta się to naprawdę lekko, łatwo i przyjemnie, akcja toczy się szybko i zaskakująco.. warto..

Mati.

'Dzieciństwo dla bardzo wielu to raj utracony, coś w rodzaju nieba, w którym wszystko jest oczywiste i bezpieczne, gdzie jest miejsce na marzenia o podróży do Kraju za Siedmioma Górami i na bajki na dobranoc, i gdzie się zasypia w objęciach ukochanego misia. Patrząc na to z perspektywy czasu, wydaje się, że lata dziecięcej niewinności mijają zbyt szybko. Kocham mych rodziców za to, że wymyślili dla mnie „podróż samolotem” ponad wierzchołki drzew, tam gdzie kołują latawce; i kocham ich za opowieści o wróżkach i Świętym Mikołaju, o Merlinie i jego zaklęciach, o dzieciątku Jezus i Trzech Mędrcach ze Wschodu. Wszystkie takie opowieści wzbogacają nasze dzieciństwo i wraz z wieloma innymi rzeczami sprawiają, że pierwsze lata życia zapisują się w pamięci jako czas oczarowania.
Świat dorosłych, bez elfów i Świętego Mikołaja, bez raju zabawek i bez Narni, bez Krainy Wiecznej Szczęśliwości, gdzie odchodziły na zawsze nasze ukochane zwierzęta, i bez Aniołów Stróżów, może się wydać miejscem zimnym i nieprzyjaznym. W świecie tym nie ma też jednak diabłów, nie ma ognia piekielnego, nie ma złych czarownic, duchów, nawiedzonych domów, ludzi owładniętych przez demony, straszydeł i wilkołaków. Owszem, okazuje się, że Misio i Lala nie są żywymi istotami. Za to możemy się przytulić do rzeczywistych ciepłych, myślących dorosłych towarzyszy życia i dla wielu z nas będzie to bardziej satysfakcjonujący rodzaj miłości niźli uczucie, które żywimy do wypchanych przytulanek, chociażby najbardziej puszystych i miękkich w dotyku.'

to co prawda cytat z innej książki Richarda Dawkinsa.. nie szkodzi
Polecam 'Najwspanialsze Widowisko Świata'.
Ów autor posługuje się zgrabnym, przystosowanym dla laików, językiem. Tłumaczy zjawiska w sposób przejrzysty i jasny i w stopniu koniecznym i przyswajalnym dla nienaukowców.
To jest książka o teorii ewolucji, w której błyskotliwie i dyplomatycznie pokpiwa z kreacjonistów przekładając wierze fakty naukowe. Mimo iż w założeniach napisał, że nie zamierza przeciwstawiać kreacjonistów ewolucjonistom, jednak przez sam fakt porównywania ich ze sobą ..tak więc z założenia to czyni.
Ciekawa książka pełna oczywistości, które uświadamiasz sobie dopiero czytając. Zabiera nas w nasz własny świat, który jest nieskończenie bardziej zróżnicowany i pełen tajemnic niż możemy sobie to wyobrazić..

hachiko · Gość

Jakby moje obiekcje, co do własnego pewnego pomysłu, stały się wątlejsze...ale zaczekam na wenę,a ta pewnie nadleci z babim latem i zapachem pierników...

animavilis · Gość

"Przypadek" Grzegorza Miecugowa - bardzo dobra lektura na lato. Lekka, łatwa i przyjemna powieść kryminalna? sensacyjna? sensacyjno-obyczajowa? (coś w tym stylu). Co prawda końcówkę pan Miecugow niemiłosiernie uścibolił bez wdzięku i pomysłu (całość toczy się w równym tempie, by zamknąć w niemal wypunktowanym zakończeniu), ale ogólnie da się to czytać. Wyśmienita w pociągu

Kilo OK

Męczę właśnie zabawy z laską i bronią Ziemiańskiego pod wspólnym tytułem Toy. Czyta się łatwo miło przyjemnie i beztrosko pomimo wielokrotnego powtarzania tych samych fraz zdań czy wersetów. Pisana na szybko wyraźnie odstaje warsztatu od Atobachn nach Poznań czy Bombay Heinseberga.

ribka_pilka

Bardzo beztrosko czyta mi się książkę "Maria i Magdalena", za młodu jakoś to odkładałam, choć Samozwańcowa mnie śmieszyła, a Pawlikowska- Jasnorzewska wzruszała.
Na jesienny wieczór, ciepła ale z pazurem lektura.

Aproxymat

A literackiego Nobla dostał Mario Vargas Llosa.

Lubicie literaturę iberoamerykańską?

animavilis · Gość

Nie znam niczego M. V. Llosy oprócz powieści "Miasto i psy" To była raczej trudna dla mnie w odbiorze książka, ale satysfakcjonująca.
Literatura iberoamerykańska to dość pojemny worek. Trudno mi porównywać utwory, w gruncie rzeczy, zupełnie odmienne. I tak np., o ile podobało mi się Miasto i psy Llosy czy Miłość w czasach zarazy (Sto lat samotności też, ale to zupełnie inna bajka) Marqueza, nie lubię i nie rozumiem zachwytów nad Grą w klasy Cortazara.

A propos, jak prawidłowo wymawia się imię i nazwisko Llosy?

Nikt

Josa. Wymawia się Josa

zgredziora

Ciotka Julia czytana gdzies tam w czasie studiow bardzo mi sie podobala, natomiast ostatnie przeczytane Llosy byly szelmostwa niegrzecznej dziewczynki - pozostawily mnie w glebokim rozczarowaniu i niedosycie. Nie wiem, moze wina zlego tlumaczenia, albo sie stara robie, ale historia byla jakas taka... plaska...

Marqueza i Cortazara kocham miloscia goraca i trwala

zgredziora

Z kolei bardzo mieszane mam uczucia jesli chodzi o Coelho. Lata temu uwielbialam Alchemika i Piata gore, ale po Weronice co postanowila umrzec i nad brzegiem rzeki piedry usiadlam i plakalam stwierdzilam, ze panu cos padlo na leb i od tamtej pory juz po autora nie siegam.

animavilis · Gość

zgredziora

Eeee gorzej chyba by tylko moglo byc jak bys od nad brzegiem rzeki piedry zaczela

Alchemika czytalam zamiast sie uczyc do sesji na pierwszym roku studiow, wiec jak sobie mozesz wyobrazic, musial wywolac zywy zachwyt

Nigdy nie siegnelam po lekture drugi raz, wiec trudno mi powiedziec, jaki by byl moj odbiór dzisiaj. Jeszcze na fali Alchemika przeczytalam Piata gore i historia byla ok, a potem to juz straszszszny dramat, nie znosze dydaktyzmu i nachalnej indoktrynacji a niestety jak dla mnie w tym kierunku poszedl C. jak chodzi o 'swiat przedstawiony'

Jak juz mowa o tych amerykancach, to ja ten ich magiczny sposob widzenia swiata bardzo personalnie rozumiem, czuje, moze stad moja wielka milosc dla stu lat samotnosci. Ale w gruncie rzeczy cala kwintesencja ogolnoliteracka w wydaniu zgredziocha to 3 pozycje, czyli maly ksiaze, mistrz i malgorzata i kandyda Voltaire- zwlaszcza ostatnia to zawsze moj punkt odniesienia numer jeden na szaro bure i ponure dnie

edit: moj Boze, ja i te moje spolszczenia d'oh!

rosegreta · Gość

Czytam Coelho - krytycy piszą, zę to literatura dla naiwnych. W sumie chyba jestem, bo jakos zmęczyłam jego książki. Jednak zadnej nie pamiętam, może trochę Demony i Panna Prym, ze względu pewnie na utożsamianie się z bohaterem Tongue out (1)

.
Książkę, która pamiętam do dziś, pomijam Bułhakowa, to "Buszujący w zbożu" Salingera. Może dla tego, ze czytałam to będąc nastolatką. Think

Muszę do niej wrócić, ciekawo jakie teraz zrobi na mnie wrażenie...

pogłoska

"Rozmowa w Katedrze" Llosy - arcydzieło!
Książka niezwykła, poruszająca, inspirująca, najlepsza jaką czytałam.

A jego "Zeszyty don Rigoberta" - najgorsza.