po 30-tce

animavilis · Gość

Co za okrutne, okrutne rozczarowanie!

Skończyłam wczoraj "Pejzaż w kolorze sepii" K. Ishiguro. Książka mnie wciągnęła, wszystko było super, nawet ubolewałam, że druk taki duży, a objętość mała, więc się za szybko skończy. Klimat momentami jak z japońskich horrorów albo "Imperium namiętności", taka posępna rzeczywistość przetkana czymś nie do końca realnym, z zapowiedzią grozy i katastrofy.
No i katastrofa się wydarzyła. Zaczęłam się lekko niepokoić, gdy do końca książki zostało 5 kartek, a tu nic się nie wyjaśniało, wątki nie zawiązywały, a groza nadal nie znajdowała ujścia. Jednym słowem, autor narobił mi smaku na zaskakujące, spektakularne wyjaśnienie tajemnic, a okazało się, że tajemnic w ogóle nie było, a tylko, ot, rys obyczajowy.

Mati. · Wysłany: Wto 17:24, 02 Mar 2010 Temat postu:

Tak czytam tego Dana i coraz bardziej moje zaangażowanie traci siły..
Starożytne podziemia w Waszyngtonie to chyba przesada, jakby.
Czyta się lekko i szybko, bo język wprawny ma Brownie i piórem zgrabnie fechtuje, jednak historia naciągana jest mocno. Z pewnością tej książki niedługo nie będę pamiętała.

Poldek · Wysłany: Śro 8:53, 03 Mar 2010 Temat postu:

lulka · Wysłany: Śro 9:01, 03 Mar 2010 Temat postu:

Poldek · Wysłany: Śro 9:09, 03 Mar 2010 Temat postu:

lulka · Wysłany: Śro 19:43, 03 Mar 2010 Temat postu:

animavilis · Gość

Eee tam... Mordimer. Od razy wiadomo, że mord-uje Sick

lulka · Wysłany: Śro 20:04, 03 Mar 2010 Temat postu:

Poldek · Wysłany: Śro 20:07, 03 Mar 2010 Temat postu:

No wiecie co Not talking

Zdradze zatem ze wokol niego ciagle zdarzaly sie czary, jego losy tez w jakis sposob zostaly prezez nie wyznacozne a i sam mial jak na inkwizytora calkiem ciekawe zdolnosci.

o.

lulka · Wysłany: Śro 20:13, 03 Mar 2010 Temat postu:

Poldek · Wysłany: Śro 20:14, 03 Mar 2010 Temat postu:

Przeczytaj

lulka · Wysłany: Śro 20:24, 03 Mar 2010 Temat postu:

agniecha · Wysłany: Czw 7:54, 04 Mar 2010 Temat postu:

Dla stefanowych napaleńców

...

[link widoczny dla zalogowanych]

szeol · Wysłany: Czw 10:02, 04 Mar 2010 Temat postu:

lulka · Wysłany: Czw 11:35, 04 Mar 2010 Temat postu:

No dobrze. To mnie namówiliście.
Zrozumiałam, ze to jakiś cykl, tak?
Ale mozna każdą z nich czytać osobno czy trzeba od pierwszego do ostatniego tomu?
Córka ma tylko jakieś opowiadania Piekary.

Poldek · Wysłany: Czw 11:46, 04 Mar 2010 Temat postu:

Hmm..trudno powiedziec, poniewaz cykl nie jest pisany chronologicznie wlasciwie Blue_Light_Colorz_PDT_02

Kolejnosc ukazywania sie:
[link widoczny dla zalogowanych]

i moim zdaniem lepiej jest czytac wg kolejnosci ukazywania niz wg chronologi ksiazkowej. zwlaszcza ze nie ma jeszcze drugiego tomu "Plomien i krzyz" (najwczesniejsze chronologicznie) i drugiego tomu "Ja inkwizytor"

lulka · Wysłany: Czw 11:51, 04 Mar 2010 Temat postu:

Hm..Bardziej chodziło mi o to czy kazda z tych ksiązek ma jakieś sensowne zakończenie i początek?
Czy jak kupię najlepszą (powiedzmy te bliźniaki) to będę wiedziała o co w ogóle chodzi?
To nie jest zdaje się typ fantasy, który najbardziej lubię więc to będzie taki eksperyment dla zaspokojenia ciekawości.
I bardzo możliwe, ze po drugi nigdy nie siegnę.
No.
To co mam zamówić?

Poldek · Wysłany: Czw 11:54, 04 Mar 2010 Temat postu:

zacznij od Slugi Bozego po prostu.

Kazda ksiazke mozna czytac osobno i niezaleznie od siebie.

Mati. · Wysłany: Pon 12:23, 08 Mar 2010 Temat postu:

Paweł Huelle 'Ostatnia wieczerza'.
Posiłkując się opisem z sieci polecam!!!

Zaczyna się na wdechu i mam nadzieję, że tak tez się skończy..

Rzecz całą Paweł Huelle umieścił w Gdańsku współczesnym, chociaż niektóre zdarzenia, nazwy i rekwizyty sugerują niedaleką, dość groteskową przyszłość: na starym mieście wśród gotyckich kościołów wyrósł meczet, jedna z centralnych ulic miasta nosi dumną nazwę alei Kaczyńskich, leniwe miasto jest sparaliżowane, bo wstrząsnął nim wielki wybuch - zamachy terrorystyczne właściwie nikogo już nie dziwią.

"Ostatnia Wieczerza" opowiada o losach pewnego pokolenia - zgranej paczki młodych, ambitnych artystów i intelektualistów, którzy w młodości oddawali się pijaństwu, bezkompromisowym dyskusjom o sztuce i ponownie pijaństwu. Dzisiaj, po mniej więcej ćwierćwieczu, wiemy, że ich losy potoczyły się różnie. To jedno popołudnie, kiedy wszyscy bohaterowie próbują się przebić na umówione spotkanie przez zakorkowane miasto, jest jak gorzki rachunek sumienia. Huelle unika jednak tonu serio. Przeciwnie - nie stroni od satyry.

"Ostatnia Wieczerza" mówi więc o końcu złudzeń, o marzeniach i planach zmarnowanych na własne życzenie, o szlachetnych ludziach, którzy z czasem gorzknieją i powoli, powoli, grzęzną w byle jakim życiu. Siemaszko, jeden z tych współczesnych apostołów powiada w pewnym momencie: "czym jest dar wolności (...). Jak najwięcej rzeczy i doznań w jak najkrótszym czasie za jak najmniejsze pieniądze. (...) Mąż? Kochanek? Dzieci? Szef działu w firmie? Emerytalny fundusz? Kredyt hipoteczny? Wolne żarty. (...) wyścig, który powszechnie nazywany jest wolnością".

animavilis · Gość

P. Huelle czytałam tylko "Weisera Dawidka", z mieszanymi uczuciami. Książka ma klimat, ale jakoś nie do końca mnie przekonała. W każdym razie, to nie było czytanie "na wdechu". Daj znać, jak się kończy "Ostatnia wieczerza", a jeśli czytałaś "Dawidka", to jak te książki mają się do siebie (która ciekawsza, lepiej napisana, itp.)