po 30-tce

Aproxymat

Uuuu... 1000 stron w ebooku?

lulka

Aproxymat

Ha... to jeszcze i tak wiele przed Wami. Ale nie będę psuł przyjemności odkrywania.

Słyszałem, że Dukaj rozmawiał z kimś o możliwości ekranizacji powieści ale stwierdził, że polska kinematografia nie udźwignęłaby jednak tego.

lulka

Też myślę, że nie.
Strasznie mnie to ćmiatło frapuje.

Przeglądałam wczoraj jakieś forum fantasy i tam strasznie też chwalą "Inne pieśni" Dukaja.
Czytałeś?

Aproxymat

Nie, jeszcze nie, chociaż mam w planach.

Dukaj jest mi bliski generacyjnie (chyba dwa lata młodszy) - kiedy debiutował w NF, sam byłem jeszcze nastolatkiem, pamiętam, że to był lekki szok, że już ktoś z podobnego pokolenia ma literackie sukcesy. Tworzy bardzo "gęstą" prozę i ciągle się rozwija.

lulka

To moja pierwsza jego książka, ale chyba będę go lubić.
Słyszałam o nim, ale dopóki ktoś nie poleci to trudno mi się zabrać.
Córka upolowała mi na allegro cztery tomy o Alvinie Stwórcy Carda.
Cien Endera i Teatr Cieni w licytacji - ceny niebotyczne.
No ale będę miała co czytać.
To ja uciekam czytać.

Miłego wieczoru.

Ron

" ...to wiedzieć musicie, Wieniedikt Filipowicz, że
ojciec mój, Roman Romanowicz, jest człowiek może i dobrego serca, ale złych namiętności."

Czysty Dostojewski.

Duża frajda.

lulka

Aproxymat

Tak, nawiązania do Dostojewskiego są celowe, wyraźne inspiracje dają się wychwycić. Ale czerpać z takich wzorów - żaden wstyd.

Ron

No skończyłem starannie unikając czytania środka oczywiście. I chyba nawet Dukaj nie wie o co mu się rozchodzi zasadniczo. Znaczy się w kimacie to takie połączenie Francisa Fukuyamy z Wiktorem Hugo jest. Ale - po co, jak i dlaczego to już Autor nie we. I czemu się tak wszyscy czepiają tak tej matematyki? Że niby taka ona mądra jest i jak nawet autor miota się jak pijany we mgle to wcale się nie miota tyko to umysł dla niematematyka niepojętym jest? Tak ogólnie to sens ma "powieść drogi", znaczy się podróż transsyberyjskim ekspresem, czyli raptem jakieś 350 z 1226 stron. W całej reszcie męczy się i autor i czytelnik. Think

Aproxymat

No skoro nie czytałeś środka? Ronie, o 4 w nocy nie powinno się czytać książek.

animavilis · Gość

STALKER

A ja byłem grzeczny i dostałem od Mikołaja fajną książkę " 100 Wyjątkowych miejsc " , piękne zdjęcia i bardzo dużo ciekawej informacji .

Dla zaprzyjaźnionych forowiczów zdradzę tajemnicę że w istocie można prawie wszystko poczytać i zobaczyć tu [link widoczny dla zalogowanych]

Chociaż teraz mam bardzo trudny dylemat , podnieść ceny dla klientów czy obniżyć cenę zakupu u producentów , bo muszę odwiedzić chociaż połowę z tych mieść .

agniecha

STALKER

animavilis · Gość

Skończyłam 2 część Millennium S. Larssona "Dziewczyna, która igrała z ogniem". Postrzał w biodro, w plecy oraz 4 cm rana postrzałowa drążąca w głąb mózgu nie stanowiły przeszkody dla wykopania się z płytkiego grobu i czajenia z siekierą

Mimo tych niedorzeczności, wciąż bardzo satysfakcjonujące.

Kewa

animavilis · Gość

Skończyłam ostatni tom. Wprawdzie nie doszłam do wniosków takich jak Ron, że autor i główny bohater (jego porte parole??) byli lewakami, ale konstatuję, że ten Larsson to feminista!! [Kewa, tym bardziej powinno Ci się spodobać

] W trzech opasłych tomach nie ma ani jednej negatywnej postaci żeńskiej. Wszystkie bohaterki Larssona są silnymi, zdecydowanymi, przedsiębiorczymi, inteligentnymi i, na dodatek, atrakcyjnymi kobietami. Męskich ci za to niedorajd i kanalii wszelkiej maści dostatek...

Ron

No zasadniczo polemizowałbym z tymi super kobietami.

Główna bohaterka psychiczna, złodziejka, ojcobójczyni, bratobójczyni, oszustka rentowa, włamywaczka komputerowa, oszustka podatkowa. Harriet torturująca psychicznie wujka tymi kwiatkami przez 30 lat. Jej mamusia jeszcze lepsza stręcząca córkę mężowi i synowi, ignorująca ich morderstwa. Reszta to na ogół zboczone puszczalskie.

Ron

Nie wspomnę, że ten Larsson to był tylko silny w gębie hipokryta. Nie sformalizował związku ze swoją partnerką i w efekcie jednego öre nie powąchała z gigantycznego szmalu. Znaczy się zrobił ją w bambuko koncertowo.