po 30-tce

Mii

Czytam tego Kryształowego anioła, w sumie przeczytałam dopiero 1/4, ale faktycznie, żadne cudo, taka tak sobie opowiastka, lekka i przyjemna, przyznam, że po Osobowości ćmy liczyłam na coś znacznie lepszego.

Mati.

lulka

Animo,
tutaj Ci odpowiem by jednak choć trochę w temacie pozostać.
No mnie ten "Lód" wessał kompletnie.
Może dlatego, że nigdy wcześniej nie czytałam Dukaja to pierwsze dwadzieścia stron były trudne do przebrnięcia.
Ale potem! No jakbym wsiadła w kolejkę górską z której nie da się wyskoczyć.
Ale to ja.
Z tego co zdążyłam zauważyć, to nasze gusty czasami się pokrywają, czasami nie.
Jeśli masz dostęp do tej książki to przeczytaj co jest napisane na końcu (na okładce). Jesli nie - napisz. Zacytuję Ci to.
Będziesz wiedziała w ogóle czy dasz radę ugryźć taki temat - chodzi mi o to co ja lubię najbardziej - świat pozbawiony znanych nam realiów.
Sama narracja - po tych kilkunastu pierwszych stronach czyta się bardzo dobrze.

animavilis · Gość

Ron

No zasadniczo namówiliście mnie na tego Larssona i zmeczyłem. No czyta się to pod warunkiem, że za bardzo sie podczas lektury nie mysli. Zasadniczo nie jet to typowy komercyjny kryminał, lecz takie pisarstwo dla własnej przyjemności. Znaczy się Larsson w konwencji powieści sensacyjnej tworzył fikcję mającą leczyć jego fobie i kompleksy pośledniego inteligenta w państwie socjaldemokratycznym. Po śmieci Lassona wydano trylogię i okazało się, że równie dobrze leczy ona fobie i kompleksy innych poślednich inteligentów w państwie socjaldemokratycznym, a że akurat ta grupa społeczna tworzy głównie tzw. masowego czytelnika to sukces wydawniczy przekroczył wszelkie oczekiwania.

animavilis · Gość

lulka

Lód

Czy Historia jest siłą mierzalną, namacalną?
Czy można sterować prawami logiki? Kto stoi między rewolucją, a anarchią, carstwem samodzierżawnym, Królestwem Bożym na Ziemi i wolną Rzecząpospolitą? Piłsudski, Rasputin, Tesla, Tarski, Kotarbiński i Benedykt Gierosławski, człowiek, którego nie ma.
W tej rzeczywistości, gdzie pierwsza wojna światowa nigdy nie wybuchła, Królestwo Polskie wciąż znajduje się pod władzą Imperatora. Warszawę skuwa wieczny lód, a nieziemskie anioły Mrozu, lute, spacerują ulicami miast zamrażając prawdę i fałsz.
Benedykt Gierosławski, zdolny matematyk, ale i niepoprawny hazardzista, na zlecenie carskiego Ministerium Zimy wyrusza na Syberię w poszukiwaniu ojca - Ojca Mroza, zamrozonego w prawdzie powiernika lutych, sternika historii.

Fabuła Lodu skrzy się od niezliczonych zwrotów akcji, intryg politycznych, kryminalnych, naukowych i metafizycznych.
To powieść - wypełniona fascynującymi postaciami, z akcją rozpiętą między brudnymi oficynami carskiej Warszawy, luksusami Ekspresu Transsyberyjskiego na tle lodowej Azji i irkuckimi salonami bogatego mieszczaństwa polskiego.

Swoja własną recenzję napiszę jak przeczytam.

animavilis · Gość

Dzięki

Brzmi... groźnie. Czy zdołam się odnaleźć w tej niezliczonej ilości intryg politycznych, kryminalnych, naukowych i metafizycznych(?)

Jak zdołam, to też napiszę.

Ron

Co to znaczy stricte rozrywkową?

Zasadniczo zacznijmy od podstaw ideologicznych w kontekśie kapitalizmu i biurokracji. Znaczy się mogą być państwa:
- kapitalistyczne, w których biurokracji jest jak na lekarstwo, więc człowiek zmaga się i nienawidzi kapitalizmu
- socjalistyczne, w których kapitalizmu jest jak na lekarstwo, więc człowiek zmaga się i nienawidzi biurokracj.
- socjaldemokratyczne, w których kapitalizmu i biurokracji jest mniej więcej fifty-fifty, więc człowiek zmaga się i nienawidzi i kapitalizmu i biurokracji.

Piszę to po to żeby uświadomić iż państw, w których nie ma ani kapitalizmu, ani biurokracji nie ma i być nie może po prostu. A o tym marzy każdy anarchista lub trockista. Są to ideologie, których Larsson był fanatycznym wyznawcą. Piszę fanatycznym, bo skoro partię uczynił swoim jedynym spadkobiercą to chyba był. dlatego też trudno mi nazwać anarchistę, czy trockistę inteligentem niepoślednim.
Po tym wstępie przyjrzyjmy się głównym bohaterom:
- Kalle - dziennikarz trockista walczący z nadużyciami władzy i moralną ohydą kapitalistów i biurokracji, który na dodatek jest tak świetny w łóżku i traktuje kobiety tak przyjacielsko, że nie sposób by stworzył jakiś trwały związek
- Lisabet - wyalienowana społecznie anarchistka, która na dodatek ma fotograficzną pamięć i geniusz ogólny, ze szczególnym uwzględnieniem matematyki.
No i tych bohaterów masowy czytelnik kocha.

Aproxymat

To jest z 1000 stron drobnym drukiem. Faktycznie najpierw jest trudno, językowa stylizacja jest archaiczna, potem dochodzi do tego specyficzna forma prowadzenia narracji ("było się", "chodziło" "czytało", "dziwiło"), do tego przedziwny świat ze zmienioną nie tylko historią ale i prawami fizyki ("ćmiatło" jako antyświatło), opowieści w opowieściach i tak dalej. Tego jest po prostu bardzo dużo. Ale po jakichś 100 stronach już też nie mogłem się odkleić od tej powieści. Mimo tego, że jej forma nie jest bardzo łatwa i przystępna - to jest to rzecz oryginalna i wciągająca.

edit - dotyczy "Lodu" oczywiście.

animavilis · Gość

Ron

Znaczy się teraz mam tego "Loda" przeczytać?

Tym editę to mnie Apro obraziłeś. Not talking

A ta forma czytelnikom np. "Się" Stachury chyba nie straszna. Think

Ron

Mati.

ojej
nader interesująca ideologia dopisana do po prostu niezłego kryminału
Think

no dobra
to uderzę bardzo autentycznie z grubej rury w ten jakże uroczy poranek, po jakże uroczo nie przespanej nocy

"Mniej więcej od chwili, gdy skończyła dwa latka, była regularnie gwałcona. I to nie tylko w tradycyjny sposób. Zmuszano ją do stosunków analnych, oralnych („tatuś sikał mi do buzi”). Robił jej to nie tylko ojciec, ale także dziadkowie i wujkowie - jak później się okazało, w ten sposób przedstawiano jej innych członków siatki pedofilów, do której należeli jej rodzice. Czasem gwałcili ją pojedynczo, czasami robiło to kilka osób jednocześnie, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Jakby tego było mało, w trakcie tych wszystkich orgii zawsze znajdowała się jedna osoba, która uwieczniała wszystko na zdjęciach lub kręciła film. Pięć lat przeżytych w ten sposób. Pięć lat, w ciągu których dziecko było wykorzystywane, upokarzane i okrutnie katowane, gdy wyrażało slaby nawet sprzeciw. Pięć lat bez miłości, bez zwykłego przytulenia, bez świadomości, jak wygląda prawdziwy dom i jak zachowują się normalni rodzice. Dla Jodie oczywistym dowodem miłości był akt seksualny, gdyż w taki właśnie sposób tłumaczyli jej to matka i ojciec - „kochamy cię, dlatego ci to robimy, to taka nagroda”.

Od chwili pierwszego wyznania Jodie, książka staje się niezwykle trudna do czytania. Ciężko przebrnąć przez szczegółowe opisy tego wszystkiego, do czego potrafili się posunąć ludzie z otoczenia dziewczynki. Autorka opisuje to w bardzo jasny, dobitny, chwilami nawet wulgarny sposób, nie pozostawiający żadnego marginesu na luźną interpretację. Ciężko sobie wyobrazić, jak tak małe dziecko mogło to wszystko znieść. Książka pokazuje cała gamę psychologicznych trików, jakie zastosowała, aby przetrwać. Zamknęła się na doznania, wycofała, otoczyła kamiennym murem obojętności. To jednak nie wystarczyło. Owszem, pomogło, ale zmiany w psychice dziewczynki okazały się nieodwracalne.

Oprawcy Jodie nigdy nie ponieśli kary za całą traumę, jaką przeżyła. Brak dowodów. Sąsiedzi doskonale wiedzą, co działo się w tym chorym domu, ale żaden nie powie na ten temat marnego słowa, bo to nie ich sprawa, bo nie chcą sobie przysparzać problemów…" Noż do kurwy nędzy!

Pierwsza relacja dziewczynki o tym, co robił jej tatulek, była przez nią zobrazowana 'na lalce', którą lizała między nogami i sapała przy tym udając grupe stęki jej ojca. Potem położyła się na niej i sapiąc poruszała miarowo w górę i w dół coraz szybciej, żeby opaść na lalkę udając zmęczenie. To wyznanie było tak szokujące, że aż nieprawdopodobne.

Kilka razy odkładałam ją udając, że zdrowy sen mnie uleczy, nic bardziej mylnego. Nie mogłam nie przeczytać jeszcze jednej i kolejnej i 'na dzisiaj to już ostatni rozdział'.

"Skrzywdzona" autorstwa Cathy Glass, kobiety która był opiekunem zastępczym tej dziewczynki..

[link widoczny dla zalogowanych]

Aproxymat

Ron

Aproxymat

Zdrowy objaw, jeszcze parę stron i będzie lepiej.

Mii

lulka

Ha ha...Ohydny śmiech.
Cieszy mnie niezmiernie, że nie tylko ja się tak musiałam męczyć!
Jak dojdziesz do 27 strony (albo jakoś tak) i do ćmieczki to pójdzie jak z płatka.

To ja idę czytać.
Miłego dnia.

Ron

zasadniczo w ebooku nie ma numerowanych stron.

coś mi się widzi, że Dukaj będzie coś kombinował z meteorytem tunguskim, bo p. Komisarz ma biżuterię z tak brzmiącego metalu. Think

Wracam się katować.