po 30-tce

Aproxymat · Wysłany: Pon 17:36, 30 Mar 2015 Temat postu:

No to nie chcę nic mówić ale ukazała się "Diaspora" Egana i po dość niemrawym początku w połowie czytania jest całkiem fajna. Oczywiście tradycyjnie masa mechaniki kwantowej i innych takich. A poza tym niezły jest "Marsjanin" Weira, choć mają to zekranizować.

Sławomir

Sławomir

czytaał ktoś "Tęczę grawitacji"? ciekawy jestem, jakie macie wrażenia

flykiller · Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

Każdy rozdział tej niewielkiej książki poświęcono krótkiemu zarysowi rzadkiej choroby (najczęściej o podłożu genetycznym) lub zaburzeniu. Niezwykłe i enigmatyczne przypadki opisane są przystępnym, prostym językiem i chociaż służą głównie zaspokajaniu ciekawości czytelnika, nie pozwalają też zapomnieć, że za każdą tą, fascynującą z punktu widzenia zdrowej osoby, aberracją, stoją prawdziwi, cierpiący ludzie. Doskonałą pointą dla tej książki, dla każdego, właściwie, jej rozdziału, jest przejmujący wpis jednego z synestetów (synestezja - najbardziej lajtowy spośród opisanych przypadków, bo nie jest de facto chorobą i nie niesie negatywnych skutków dla zdrowia dotkniętej nią osoby):

W życiu tyle zależy od pytania: czy widzisz to samo, co ja widzę? Czy czujesz to, co ja czuję? Ja żyję uwięziony na prywatnej bezludnej wyspie z turkusowymi czwartkami i igrekami w kolorze burgunda.

flykiller · Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

Hmm.. bardzo wyczekiwana przeze mnie kontynuacja i, rzeczywiście, to jest nadal doskonałe, ale albo słabsze od części pierwszej (większość recenzentów twierdzi, że lepsze), albo trudniej mi się przez te pokłady codzienności, opisywanej tak drobiazgowo i precyzyjnie, przedrzeć do sedna rzeczy, do tego wrażenia autentyczności, które miałam wówczas.

melpomena

Zabrałam się za Puzyńską i jej "sagę" o Lipowie.

Nie mam pojęcia dlaczego porównują ją do Agathy Christie (zupełnie rożne sposoby pisania) i Camilli Lackebrg (różnica polega na tym, że Puzyńską można czytać, a Lackberg nie da się czytać (jestem znana z masochizmu więcej przeczytałam 6 tomów tej pani)).

Na razie jestem na początku drugiego tomu i tak do końca jeszcze nie wiem czy polecać czy odradzać.

[link widoczny dla zalogowanych]

flykiller · Gość

melpomena

Na Larssona złego słowa nie powiem. Najbardziej lubię trzecia część Millenium. Nesbo nic nie czytałam. Bardzo też lubię Mankella. I naturalnie Astrid Lindgren Blue_Light_Colorz_PDT_02

Pochodzenie O-Ren Ishii

melpomena

flykiller · Gość

Tego akurat nie pamiętam. Książki maja rozmach, oprócz wątku kryminalnego tło społeczne i polityczne, a postaci nawet jakieś poglądy. Fajnie się czytało.

flykiller · Gość

melpomena

Właśnie zdałam sobie sprawę, że umarlaki to nie ten topik oops

Jestem usatysfakcjonowana wyjaśnieniem, bo chodziło mi o tych chodzących Blue_Light_Colorz_PDT_02

lulka

Chyba całkiem godnie mogę polecić "Babel 17". Świetny pomysł na jeszcze nieodkryte s-f, a pomysłem mnie autor "zastrzelił".
Taka kryptografia otoczona hard s-f. Świetna pozycja!
Mało tego to skrupulatnie pamiętam wynalazki szalonych pisarzy s-f z których naukowcy zrobili obiekt badań.
W tej książce jest prototyp lasera - a jakże.

bosska

zanurzyłam się w skandynawskie kryminały. nigdy mnie nie ciągnęło do literatury z północy europy, ale wpadłam na amen. obejrzałam kiedyś film z przypadku "dziewczyna z tatuażem" i oczywistym kolejnym krokiem było obejrzenie tego filmu w wersji szwedzkiej, potem zaś całej trylogi o mikaelu blomkviscie. następny etap to wersje książkowe.
obecnie jestem po serii camilli lackberg o fjällback. całość w sumie zajęła mi półtora tygodnia (oprócz weekendu) i dalej jestem głodna. jakby ktoś mógłby mi polecić coś ....

polecam także trylogię pewnego szkota, petera maya. akcja dzieje się na hybrydach zewnętrznych, wyspa lewis. super kryminały plus obserwacje społeczeństwa, przypomina kryminały skandynawskie. aktualnie czytam ją już kolejny raz.

Kewa

Michał Witkowski "Fynf und cfancyś" jak zwykle śmieszny, tumani, przestrasza. Ale i wzrusza. Obcy, brutalny, podły świat.

melpomena

flykiller · Gość

Michel Faber "Pod skórą" - sugestywne i pomysłowe, chociaż jakaś wielka literatura to to nie jest.
Teraz mogę z czystym sumieniem obejrzeć film ze Skarlettą, bez obawy, że popsuję sobie przyjemność czytania.

bosska

flykiller · Gość

Wielka szkoda, że Donna Tartt pisze tak rzadko i zajmuje jej to tak wiele czasu. "Szczygieł" jest wciągającą powieścią obyczajową, z zajmującym wątkiem kryminalnym, z ładnym podkładem psychologicznym i, podobnie jak "Tajemna historia", wymaga cierpliwości, bo niczym Lokomotywa Tuwima, ruszyła po szynach ospale, szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, i kręci się, kręci się koło za kołem, i biegu przyspiesza (...)
Niestety, ostatnich kilkanaście stron zupełnie zbytecznych wynurzeń zepsuło nieco finalny efekt.