po 30-tce

melpomena

Boel Westin Tove Jannson mama muminkow.

Po przeczytaniu 1/3 zaczelam ja meczyc. Idzie mi coraz wolniej, zero entuzjazmu. Zwyczajnie mnie nudzi, a dobijam dopiero do 2/3.

l

flykiller · Gość

Coraz częściej czuję się rozczarowana rozdźwiękiem między entuzjastycznymi recenzjami jakiejś książki bądź jej smakowitym opisem, a samym dziełem.
W każdym razie, w "Zgorzkniałej piździe" Marii Sveland, lekko sfrustrowana - byciem matką, żoną, a przede wszystkim, kobietą w patriarchalnym świecie - trzydziestolatka wyjeżdża na tygodniowy urlop na Teneryfę, co staje się pretekstem do obserwacji (ale też wspomnień) i wywodów na temat damsko-męskich relacji i roli kobiety we współczesnym świecie. Czasem to ciekawe, a czasem, mało odkrywcze. Końcówka, jak dla mnie, nosi symptomy rejterady, ale pewnie znowu coś zrozumiałam po swojemu.
Myślę, że książka mogłaby się spodobać Kewie.

Próbka

:
Za każdym odnoszącym sukcesy mężczyzną stoi kobieta ze zmęczonymi nogami i migreną. A za każdą odnoszącą sukcesy kobietą jest rozwód.

Poldek

flykiller · Gość

Wydaje mi się, że autorka miała na myśli coś innego, ale każdy może, przecież, interpretować po swojemu

Kewa

A ja czytam teraz "Dzienniki" Agnieszki Osieckiej. Czyta się fantastycznie, bo gdy byłam w jej wieku (9-13 lat) sama pisałam pamiętnik i bardzo żywo teraz odbieram jej zapiski. Wtedy również mój świat kręcił się wokół tego co kto na mnie powiedział, jak się odezwał, albo odwrócił, dlaczego mnie unikał, dlaczego po mnie nie przyszła, itp. itd. Najważniejsze były koleżanki i koledzy. Gdy się cierpiało to w czarnym kolorze, a miłość była czerwona. Żadnych pośrednich barw.

Dzisiaj przyśniło mi się, że byłam z Osiecką w górach. Przeprowadzała mnie przez bystry potok. Taki ożywczy sen! Pewnie pod wpływem miejsc, które opisywała, a które znam dość dobrze: Karpacz i Szklarska Poręba.

Ron

No czytam sobie właśnie "Love story"....

He, he, he. To oczywiście podpucha. Już widzę oczami swej niespotykanie potężnej wyobraźni jak wszystki forumowe zakompleksione ohydki dostają wielokrotnego orgazmu wrzeszcząc - no zawsze wiedzialem, że ten ohydny Ron to jest żałosna ciota. No zasadniczo tak by było, gdyby chodziło o "Love story" tego pedalskiego Ericha Segala, a nie zajebistego Christophera Moore'a. Think

Nic z tego podłe ohydki. Not talking

flykiller · Gość

Ron

Żeby nie być gołosłownym pierwszy lepszy fragment:

"No dobra, Fu przyjechał w końcu do domu, a ja rzuciłam mu się w ramiona i tak jakby obaliłam go na ziemię potężnym pocałunkiem z języczkiem, tak głębokim, że poczułam cynamonowo-tostowy smak jego duszy, ale potem strzeliłam mu z liścia, żeby nie uznał mnie za zdzirę. (Mordy w kubeł, stanął mu).
I zasunął: „Przestań tak robić, nie uważam cię za zdzirę”.
A ja: „Tak? No to skąd wiesz, że dlatego cię strzeliłam, i gdzie ty, kurwa, byłeś, mój szalony, mangowłosy kochanku?”. Czasami najlepiej odwrócić sytuację i zadawać pytania, kiedy twoje argumenty są do dupy. Nauczyłam się tego na zajęciach z wprowadzenia do mass mediów."

flykiller · Gość

Ron

flykiller · Gość

LampionyZeStarychSloikow

flykiller · Gość

Nie, to w ogóle nie jest o miłości. Raczej o autodestrukcji.
Fragment jest trochę niereprezentatywny i może nieco razić (także językowo) bez kontekstu, ale... stanowi taką wyczerpaną mikropigułkę tematyczną Angel

ribka_pilka

Po Krajewskim, Wrońskim czytam Miłoszewskiego. I tak sobie myślę, że po polskiej szkole plakatu, mamy polską szkołę kryminału. Ja to kupuję.

l

Ron

Straszne, po prostu straszne. placz

Oto odkryłem, że Ania z Zielonego wzgórza, jeśli nie była plagiatem to z pewnością utworem wtórnym.

Kate Douglas Wiggin wydała w 1905 bestsellerową Rebekę ze Słonecznego Potoku. Podobno Montgomery właśnie w 1905 roku zaczęła pisać Anię, którą wydała w 1908. Trudno uwierzyć, że nie znała powieści Wiggin.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Jak tak przeżyłem odkrycie że "I will always love you" W. Houston jest coverem. Angel

LampionyZeStarychSloikow

to nie pierwszy cover, który jest lepszy od oryginału