po 30-tce

Seeni

To ja jeszcze Charlottę Link- Niemka ale przaśna.
A Doncową spróbuję dorwać

ribka_pilka

Seeni

Myślę, że będą mieli w mojej bibliotece, bo jedna z Pań jest fanką wszelakiego kryminału.

Ron

ribka_pilka

Daszkową musiałam wygluwać. Ponoć królową rosyjskich kryminałów jest Marininina. Dwie książki zaliczyłam plus jeden film. Ale podstępni, wredni spiskowscy pozbawili mnie kanału z rosyjskimi filmami

a dużo tam oglądałam.

illunga

Chodziłam koło tej książki jak pies koło jeża. Miesiąc. Leżała na półce. Półkownikowa

W końcu przeczytałam:
Grażyna Jagielska "Miłość z kamienia".Tę książkę napisała żona Wojciecha Jagielskiego, który przez wiele lat był korespondentem wojennym (i autorem książek) Gazety Wyborczej. Afganistan, Gruzja, Kongo...wszystkie najpaskudniejsze z współczesnych wojen. A w tym czasie żona w kraju powoli odchodziłą od zmysłów czekając na telefon, że "z przykrością zawiadamiamy...". Odchodziła w znaczeniu dosłownym. Skończyła z zespołem stresu bojowego leczonego w ośrodku zamkniętym gdzieś daleko od kraju.
Właściwie to jest książka o miłości. I wolę tak o niej myśleć niż, że to kolejna pozycja z nurtu, który ostatnio się pojawia, taki żonino/rozliczeniowy.
Warto przeczytać. A książka jest tak skonstruowana, że w zasadzie można zacząć w dowolnym miejscu i sobie później doczytywać. Solidna robota autorska. Naprawdę.

lulka

Wojtka Jagielskiego przeczytałam chyba wszystko.
Zresztą na tym topiku chyba swojego czasu o Nim napomykałam.
O tym, że Jego żona napisała książkę nie miałam pojęcia.
Już idę patrzeć gdzie ją ( książkę, nie żonę) kupić.
Dzięki Iluś

E: chyba się napiję wódki albo co bo już nawet nie wiem co kto pisze oops

illunga

No ja w empiku nabywszy

Samego Jagielskiego chyba tylko raz próbowałam, ale za dużo tej wojny było. Takiej paskudnej wojny ( o ile istnieją gdzieś wojny niepaskudne).

lulka

Ja w jego reportażach odczytuję przede wszystkim to co tracą ludzie (jak cierpią), którzy nie są na "froncie". Jak to dalekie jest od tego czym nas karmi tv dla której tylko ofiary wojenne (zginęli w walce) i ich liczebność jest ważna.

illunga

A ja widzę... tego malucha, który ściska zapleśnałą kromkę jakby to był największy rarytas na świecie ( dla niego pewnie jest), tę kobietę, która sztywnieje na szelest żwiru przed drzwiami, tych chłopaków o pustych oczach z karabinem na plecach... Nie ma zwycięzców. Są tylko kaleki z fizyczną albo psychiczną ułomnością. Z dożywociem w tym kalectwie.
Dlatego już tylko sporadycznie czytam o wojnach, staram się nie oglądać. Chyba jest pewna granica okropieństwa, którą jest się w stanie znieść.

lulka

To o czym napisałaś jest takie bliskie "frontu", a nie o to mi chodziło.
Raczej o to jak ludzie tracą podstawy swojej egzystencji bo pomijając ustrój chodzi przede wszystkim o religię.
Sąsiad kocha sąsiada bo wierzą w jednego Boga, a wojna tworzy podziały kompletnie dla ludzi niezrozumiałe.
Syn idzie na wojnę, syn sąsiadki też i walczą po obu stronach barykady.
Karmią ludzi propagandą, przetaczają słowa Koranu tak jak obietnice przedwyborcze.
Trudno nam to zrozumieć bo nasza wiara jest inna.
Dla nich to podstawa egzystencji.
I wybór pozostaje jeden - nienawidzić.
I jak z tym żyć?

Kewa

illunga

No faktycznie. Wojna wprowadza się do domów bez zaproszenia. O tym też pisze Jagielska.
Jest taki film "Wiedźma wojny" też o tym bezpardonowym włażeniu w życie osobiste zła z zewnątrz i wywracaniu wszystkiego do góry nogami.

Kewa

Pamiętacie legendę o buntownikach z ''Bounty''? Czytam teraz książkę-reportaż Macieja Wasielewskiego "Jutro przypłynie królowa" Buntownicy porwali z Tahiti grupę kobiet i mężczyzn, z którą osiedli się na bezludnej wyspie Pitcairn. W 2004 roku kilku mężczyzn z Pitcairn zostało skazanych za wielokrotne gwałty na dziewczynkach i kobietach z wyspy. "Chłopcy" byli wyspie bardzo potrzebni, zatem cała społeczność wzięła ich w obronę. Dziewczynki gwałcone od 10-13 roku życia, często za zgodą rodziców i pastora (który sceny gwałtów z lubością podglądał) zostały wykluczone ze wspólnoty za zdradę. Społeczność wyspy liczy obecnie ok 60 osób i pilnie strzeże swej izolacji. Potwierdza się obserwacja socjologiczna z książki "Władcy much" - gdzie przestają działać mechanizmy kulturowe, zaczyna się prawo silniejszego. Tak to legenda zmienia się w piekło. Piekło małych (słabych) dziewczynek.

flykiller · Gość

illunga

Chciałabym Wam coś pokazać, ale nie ma tego w necie (a przynajmniej ja nie umiem odszukać). To nie książka tylko felieton, który do "Zwierciadła" nr 4 z kwietnia tego roku, napisał Wojciech Kuczok, a tytuł Lovelettersi. Dawno nie czytałam czegoś tak smacznego językowo.
Ten pan robi z językiem takie rzeczy.... przewala oczami

Bez podtekstu. A może właśnie z....

Mance Rayder

A ja właśnie zaczynam polowanie na książkę Hansa Falady ( (właśc. Rudolf Ditzen) - "Każdy umiera w samotności". Podobno wydanie z 2011 roku nie jest już ocenzurowane.

flykiller · Gość

Chciałabym polecić książkę, polecić z czystym sumieniem, bo już dość dawno nie czytałam czegoś, dla czego chętnie wygospodarowuje się wolne chwile, a nie tylko po to, aby przeczytać kilka kartek, czegokolwiek, przed snem. To jest powieść "Morfina" pana Szczepana Twardocha i wbrew tytułowi, nie jest kolejną odsłoną narkotycznych zmagań z rzeczywistością (chociaż, w pewnym stopniu, też). To jest bardzo ciekawie (zarówno w formie, jak w treści) napisana książka o wewnętrznej ewolucji, odkrywaniu siebie, swojego człowieczeństwa i godzeniu się z nimi - na tle wydarzeń 1939 roku.

flykiller · Gość

Przeczytałam "Ości" Ignacego Karpowicza. I... nie wiem. Niby fajne. Niby się fajnie czyta. Zabawne, lekkie i niegłupie. Tylko... może chodzi o ten katalog bohaterów i relacji rodem z Almodovara(?) A może o to, że choć ci bohaterowie tacy różni, to jednak wszyscy zdawali się mówić jednym głosem(?)
Czyli - jakby polecam. Ale jakby z niedosytem.