po 30-tce

Seeni

Przysięgam, że ja też. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Zasadniczo musiałam się zastanawiać, jaką mądrą myśl autor chciał przekazać i dlaczego na Boga, najpierw strasznie długo kluczył. Wyszło mi, że prawda zawarta jest w ostatnim zdaniu- przy czym jest ona tak powszechnie znana i zupełnie nie odkrywcza, że nie wiem zupełnie po co o tym pisać.
Pomijam już fakt, że nie ma w tym cienia fabuły( o ile fragment jest reprezentatywny dla całości), co od razu powoduje, że czuję się znudzona. Nie znoszę książek tego typu, czytam je z rzadka i tylko wtedy, kiedy nie mam nic innego pod ręką. Nie rozumiem- dlaczego miałabym tracić czas na czyjeś mało oryginalne przemyślenia. To znaczy owszem byłabym skłonna przeczytać ale stronę czy dwie.
Co do cytowanego przez Rona "Głupca na wzgórzu", to zasadniczo, mimo iż nie przepadam za baśnią i fantazy - książka jest zwyczajnie magiczna. Wciągnęłam w dwie noce z prawdziwą przyjemnością. Angel

Generalnie właśnie owo budowanie napięcia (zaczął się zastanawiać, czy to nie był jakiś omen;była szósta trzydzieści dwie, bez słowa cofnął zegar o dwie minuty) by w końcu wprowadzić zapowiedź akcji (pięć minut później pojawili się myśliwi, a Dekadenci też już byli blisko) powodują, że drżę z podekscytowania czytając Angel

Kewa

Ron

Kewa

A, tam się znacie.
Idę stąd!

Seeni, męża słuchaj, zamiast Ronów - lekko ohydnych.

Ps. Nadciąga "Kronos" - tajny dziennik Gombrowicza. Oj, będzie się działo! Premiera 23 maja.

Ron

E tam...

Nadciągnął Pratchett i Apro twierdzi, że w liczbie mnogiej. Nigdy nie rozumiałem co ludzie widzą w tym Gombrowiczu. Jakby twórca kurdupel, przeskakujący od skrajnych kompleksów do skrajnej manii wielkości był w stanie stworzyć coś wartościowego. Typowa pożywka snobów. Think

Seeni

Co do Gombrowicza to ja chciałam napisać, że jak był zakazany i do nabycia tylko w drugim obiegu, to zaczytywałam sie w nim maniakalnie ( czyli gdzieś tak w ogólniaku), ale wtedy głównie czytałam literaturę tzw. ambitną. Wymóg czasów i wieku.( jak przypuszczam Think

)
Teraz czytam wyłącznie dla rozrywki a im jestem starsza tym chętniej siegam po czytelniczy chłam, a tylko z przypadku po dzieła bardziej wybitne.
Nic mnie tak nie ukołysze do snu jak niedola amerykańskich, czarnych służących w latach 50-tych, czy wyrafinowane morderstwo treserki psów na mglistych, wrzosowych wzgórzach Szkocji.

Każdy czyta, co lubi. Angel

Seeni

Ron

No ja tych wszystkich Balzaców i Dostojewskich to w podstawówce łyknąłem. Jak niedawno znalazłem zeszyt z rozprawkami z VIII klasy to musiałem je czytać ze słownikiem i encyklopedią w ręce. W liceum czytałem zasadniczo bajki i baśnie z całego świata. Na studiach głownie science fiction. Potem czytanie utrudniały ohydne: Dostojna Małżonka i potomki, więc czytałem z doskoku co popadnie. A teraz to zasadniczo ruja i porubstwo, znaczy się literacki hedonizm. Ja rządzę i ma być fajnie. Blue_Light_Colorz_PDT_21

Seeni

Ron

No zasadniczo najlepszym testem na snobizm literacki jest Ulisses. Z dumą muszę się pochwalić, że nie dałem się w ten kanał wpuścić. Inna sprawa, że to wtedy z przesadnej ambicji mnie Lew Landau wyleczył. A Hutnikiewicza to już chyba pokolenia maturzystów nie lubią. Think

Wracam do Luthera i Blackjacka.

ribka_pilka

Kewa

Seeni

Znaczy ja mam tak- nigdy, przenigdy nie bawi mnie nic, co zmusza mnie do refleksji lub, co nie daj Boże, myślenia. Refleksja i myślenie kojarzy mi się raczej z ciężką, katorżniczą pracą, a tej- jak powszechnie na tym forum wiadomo -szczerze nienawidzę.
Nie pamiętam, czy Gombrowicz mnie bawił, bo czytałam go grubo ponad 20 lat temu i nigdy do niego nie wróciłam, mimo iż spora część jego twórczości(kupiona jeszcze w osławionym drugim obiegu) stoi przykurzona na półce. ( dla porównania pysznego Kinga czy Koonza powtarzam rok w rok)
Być może wrócę do tego Gombrowicza, bo postanowiłam na emeryturze zacząć czytać alfabetycznie i jest szansa, że przed śmiercią dojdę do G

ps. Mój mąż nie czyta jednej, dwóch a czasami trzech książek w miesiącu. Hmm..... On naprawdę ma pensum. Angel

Bierze książkę, sprawdza ile ma stron, dzieli ilość stron przez ilość dni miesiąca i wyznacza sobie ile każdego dnia powinien przeczytać.
Zawsze się zastanawiam, czy pod koniec miesiąca pamięta coś jeszcze z początku Think

Zasadniczo najbardziej lubię swojego męża, właśnie, za to poukładanie do bólu. Jest, przy tym, tak cudownie różne od mojego wiecznego bałaganu w głowie, że nie mogę wyjść ze zdziwienia.

Kewa

flykiller · Gość

Ron

E tam.

Nie wstydź się Animko, zdałaś test normalności literackiej, bo to bełkot jest po prostu. Think

Kewa

Przez "Ulissesa" też nie udało mi się przebrnąć. Think

Podobnie jak przez "Zniewolony umysł", np. Pewnie to nie były "moje" książki - nie znałam tego uzasadnienia, a jest bardzo prawdziwe. Angel

Za to "W stronę Swanna" jest bardzo ok i zamówiłam sobie dalsze części "W poszukiwaniu straconego czasu". Jakieś mam zboczenie, bo bardzo lubię książki, w których nic się nie dzieje, no chyba, że to ma być kryminał.

ribka_pilka

ribka_pilka

SEEEEEENIIII!
Ponieważ mnie nie zauważyłaś, krzyczę. Domagając się tytułu książki o zabitej treserce psów na wrzosowiskach Szkocji.
O ile takowa istnieje, a nie był to Twój chwyt taktyczny, żeby zachęcić do "podłej" literatury...

Seeni

Istnieje, istnieje ale nijak nie pamiętam tytułu. Angel

Ja tego czytam na kopy. Jak lubisz morderców to się zastanowię i nawet z tych, które ostatnio czytałam tytuły prześlę, bo jeszcze nie oddałam do biblioteki to sobie na okładce przeczytam. Z tą treserką to mogę zadzwonić do koleżanki, bo myśmy to czytały na jakimś szkoleniu i może ona pamięta.
Od jakiegoś roku odkrywam kryminał skandynawski : mroczny, lekko depresyjny, z psychologicznym zacięciem w tle np. cała seria Camilli Läckberg czy Lizy Marklund i ogólnie Czarna seria. Polecam także z całego serca, już nie skandynawskiego, Jefferya Deaver czy Dennisa Lehane.
Totalnego odmóżdżenia można natomiast doznać przy Erice Spindler- i czort wie, czy to nie ona popełniła tę treserkę psów.