po 30-tce

Nikt

Zauważ, ze bez pytań, nie byłoby prawdopodobnie tych odpowiedzi.

lulka

STALKER

Jak ma mieszkańca wsi to myślę że grawitacja musi działać w dwie strony

Jeżeli grawitacja ( nie wiem jak to powiedzieć ) 'zatrzymuję " swoją mocą światło , tym samym działa na nie jak na cząstki , to powinna działać również przyspieszająco kiedy światło mija tą granicę zdarzeń ku środku czarnej dziury.

lulka

Więc przeczytaj linka, którego zamieściłam powyżej, a wszystko się wyjaśni.
Czarna dziura to nie jest lej w który z jednej strony coś wpada, a z drugiej wypada. (no tak mi się wydaje przynajmniej)
Siły fizyczne (które właśnie opisane są w linku, który zamieściłam powyżej) oddziaływują na siebie wzajemnie itd itp.

Nie pamiętam kto opisał takie doświadczenie teoretyczne - dwóch kosmonautów, jeden pozostaje gdzieś nad horyzontem zdarzeń, a drugi zbliża się do tegoż horyzontu. Gdy dostaje się w jego zasięg to jakby zawisa w nim. Kosmonauta pozostający w kosmosie przebywając w nim choćby kilkadziesiąt lat - czyli dopóki nie dokona żywota ma wciąż przed oczami ten sam widok. Zawieszonego w horyzoncie zdarzeń kosmonautę.

STALKER

Przeczytałem oczywiście , ale nie zrozumiałem za bardzo jak to się ma do światła

To znaczy światło nie dochodzi do powierzchni czarnej dziury , tylko zostaję gdzieś na tej granicy zdarzeń ?

lulka

STALKER

Ok dzięki za tłumaczenie

anmario · Gość

Ron

Bo zasadniczo fizyka jest ohydna. To raz, a dwa, że równie ohydna jest nasza wyobraźnia. Myślenie o fizyce jest bardzo niebezpieczne. Np. taki Einstein podobno przez 2 lata myślał o tym, czy kosmonauta lecący rakietą poruszającą się z prędkością światła zobaczy swoje odbicie w lusterku, czy nie zobaczy. Myślał i myślał, prawie zwariował, małżeństwo mu się rozpadło, a on myślał i coś tam wymyślił, co zasadniczo nikomu do niczego nie jest potrzebne. Fizyka wymyśla jakieś tam prawa i granice, które mówią, że coś tam jest możliwe lub niemożliwe i już i żeby człowiek nie wiadomo jak intensywnie myślał, żeby było możliwe to i tak jest niemożliwe lub odwrotnie. Ohyda. Zaglądanie w mikrokosmos lub makrokosmos jest zupełnie bez sensu, bo albo nie wiemy co tam się dzieje, albo nie potrafimy sobie tego wyobrazić, bo mózg się całkiem słusznie buntuje. Np. twierdzenie, że coś tam jest jednocześnie falą i materią jest zasadniczo głupie, albo taki efekt tunelow też przeczy zdrowemu rozsądkowi. Taki obserwator na horyzoncie zdarzeń to zasadniczo by niczego nie zobaczył, bo byłby tam w postaci cząstek elementarnych, a nie w ludzkiej z oczami. Taka rakieta lecąca z prędkością światła też by nie leciała z kosmonautą, czy bez, bo jej masa by urosła do nieskończoności itd. I marnują ci fizycy czas i pieniądze podatników zamiast zająć się czymś pożytecznym np. odkryć siły i prawa dzięki którym jakaś niespotykanie urocza ruda dama byłaby bezradna wobec mojego wdzięku. Blue_Light_Colorz_PDT_21

Malena

anmario · Gość

Malena

Z czystej ciekawości poszukałam klasyfikacji mgławic planetarnych (PN):
>>A system for classifying planetary nebulae according to their visual appearance. It recognizes the following main types:
1. Stellar image (I).
2. Smooth disk (II) (a, brighter toward center; b, uniform brightness; c, traces of a ring structure).
3. Irregular disk (III) (a, very irregular brightness distribution; b, traces of ring structure).
4. Ring structure (IV).
5. Irregular form, similar to a diffuse nebula (V).
6. Anomalous form (VI).
More complex structures are characterized by combinations such as "4+2" (ring and disk), or "4+4" (two rings). The scheme was devised by the Russian astrophysicist Boris Vorontsov-Velyaminov (1904-1994).
>>
I mam wrażenie, że opisanie PN G75.5+ 1.7 jako bańki podkreśla tę jej nietypowość

Obejrzałam sobie jej zdjęcia na dużych zbliżeniach - nie jest idealna

.

STALKER

Przede wszystkim dziękuję za odpowiedzi

Widzę że jednak zadałem pytanie nieprecyzyjnie

1. Jeżeli różnica między elektronem i pozytronem jest tylko w ładunku , to dla czego nie ma zjawiska anihilacji między elektronem a protonem , lub innymi cząstkami ( a jest ich chyba ponad 2oo ) o ładunku dodatnim ?
Myślę że jest jakaś inna zasadnicza różnica

2. Odnośnie czarnej dziury ( obiecuję ostatni raz )

Wyobraźmy sobie obserwatora który stoi na powierzchni takiej gwiazdy z lustrem
Promień światła A spadający na takie lustro , albo zostaję przyciśnięty tą olbrzymią grawitacją na martwo do lustra , albo na krótko odbija się ( promień B ) i wraca oscylując zanim nie zostanie tak samo dociśnięty do lustra .
Tak jak powiedzmy piłka gumowa która spada na ziemie pod silą grawitacji naszej planety
Więc na promień A lecący do obserwatora na powierzchni powinna działać tak samo ta siła grawitacji ( co i na promień B ) powodując jego przyspieszenie .
Tak mi się wydaję , chociaż zdaję sobie sprawę że to jest pogwałceniem zasadniczej tezy teorii względności .

Ale zapewne nie mam racji , bo jak powiedział Ron logiką i wyobraźnia nie da się poznać prawa makro i mikro kosmosu .

lulka

Jesuuu...Nic nie rozumiem.
Na jakiej gwieżdzie lustro i skąd ten promień ma paść? Z innej gwiazdy???
Piłka spadając na nasza planetę przede wszystkim się odbije. To po pierwsze. Po drugie jak ją wyrzucisz na orbicie Ziemi choćby to do d... spadnie, a nie na Ziemię. Bo czym dalej od Ziemi tym mniejsza jest grawitacja. Dlatego choćby satelity na nią nie spadają.
Więc na jakiej gwieździe to lustro? Ta gwiazda to gdzieś niedaleko tej czarnej dziury? Grawitacja czarnej dziury zmniejsza się wraz z odległością. Czym dalej czarnej dziury tym mniejsza jest. I jest HORYZONT ZDARZEŃ. To właśnie ta granica, z kórej światło nie może uciec. Nic nie może uciec. Piłka też nie. To niby dlaczego na jakiejś gwieżdzie ma coś to światło przycisnąć?
Dopóki światło, że tak powiem - sobie lata w kosmosie i nie dostanie się na horyzont zdarzeń to nic go nie może przycisnąć. No ewentualnie może wessać czarna dziura jeśli przekroczy owo światło horyzont zdarzeń.
No i tak w koło Macieju. d'oh!

Fala (światło niech będzie) przekraczając horyzont zdarzeń nie przyspiesza bo oddziaływuje na nią inna siła. Tzw. prędkość ucieczki - czyli grawitacja czarnej dziury, która przekracza prędkość światła. . I to właśnie powoduje, że nie zmienisz praw fizyki. I światło nie nabierze prędkości większej niż ma światło, a wręcz się niemal zatrzyma.
Stąd to durnowate doświadczenie z kosmonautami żeby można sobie to obrazowo wyobrazić.

(pominęłam już to promieniowanie Hawkinga bo by się zbyt skomplikowało)).

Choć może nie rozumiem o co Tobie Stalker chodzi? Mam wciąż wrażenie, ze nie dopuszczasz do świadomosci innych sił fizycznych poza grawitacją. W tej cholernej czarnej dziurze.
Pomijasz prędkość światła - skoro o nim mowa. Te dwie prędkości nie nakładają się na siebie powodując, że światło będzie gnać jeszcze szybciej, a wprost przeciwnie. Jedna prędkość znosi drugą.

1. prędkość światła.
2. Prędkość ucieczki czyli grawitacja czarnej dziury.

Ufff...Poddaję się.

STALKER

Ok nie chcę już nikogo denerwować i już nie pytam o nic

PS
Miałem na myśli obserwatora na powierzchni czarnej dziury ( bo też chyba jest w jakimś sensie gwiazdą )

lulka

Czarna dziura jest obiektem astronomicznym, ale nie jest już gwiazdą.

Gwiazda - błękitny nadolbrzym - supernowa - czarna dziura

lub

Gwiazda - błękitny nadolbrzym - czarna dziura

STALKER

Ok przepraszam pomyliłem się
Miło być : obserwator na powierzchni czarnej dziury

lulka

Myślałam, myślałam i wymyśliłam. Ale pewna nie jestem.

Najpierw mi się wydawało, że światło odbije się od lustra i odleci.
No bo rozumiem, że pisząc iż facet stoi na czarnej dziurze - stoi na horyzoncie zdarzeń, tak? Czyli teoretycznie przed horyzontem zdarzeń.

Światło nie ma masy - więc można by było założyć, że nie podlega grawitacji...
Z drugiej strony ma jednak pęd.
Więc według teorii względności (zakrzywienie czasoprzestrzeni )
chyba się na tym lustrze zatrzyma i się nie odbije.
Chociaż kąt padania na lustro tego światła też ma tutaj znaczenie.
Jeśli odbije się prostopadle (facet będzie trzymał lustro nad głową) to się zatrzyma, jesli pod innym kątem to będzie się odbijało jak piłeczka pingpongowa, ale coraz niżej i w końcu też zostanie.
Z drugiej strony to jednak przekroczenie horyzontu zdarzeń powoduje, że światło się zatrzyma.
No ale wydaje mi się, że jednak się zatrzyma.
I już mi za przeproszeniem czacha dymi.
Poczekamy na jakiegoś fizyka.

Bobranoc.

lulka

Nie! Nie!

Źle jednak.
Jeśli facet stoi na horyzoncie zdarzeń to światło odleci.
Bo prędkość światła będzie większa od prędkosci ucieczki. No bo biorąc pod uwagę wzrost faceta to jednak to lustro będzie nad granicą horyzontu zdarzeń.

Jeśli zaś facet stoi na czarnej dziurze pod horyzontem zdarzeń to światło zostanie bo prędkość ucieczki będzie większa od prędkości światła.

Ufff...Właśnie mi mózg stanął.