po 30-tce

evra · Gość

tam...Apro, w koncu obnazal tez, nie? juz jakis element
avantu (tfu!) jest

cena, hmmmm...jak spojrzec na to pod kontem wydan
dla kolekcjonerow to trzyma norme Sick

skusisz sie?

Aproxymat

Do Świąt jeszcze sporo czasu a nie sądzę, by tłumy rzucały się to kupować. Zobaczę. Kusi mnie no.

evra · Gość

oglos swiateczna zrzute wsrod bliskich

ja sie tez juz zaczelam zastanawiac Blue_Light_Colorz_PDT_50

Aproxymat

Żeby choć to było 199, to nawet bym nie miał wielkich obiekcji.

No może jakaś promocja będzie?

Kewa

Aproxymat

299,90. Plus koszty przesyłki. Zakładam, że w "normalnym" sklepie nie ma kosztów przesyłki, za to może być jakaś kwota doliczona przez sam sklep.

evra · Gość

wiesz jak z tymi promocjami, utna dzwiek, albo wizje

Kewa...3 stowy bez 10 groszy Blue_Light_Colorz_PDT_41

Kewa

Dzięki, fakt, sporo Not talking

Aproxymat

Z drugiej strony, wiadomo, że już nie będzie żadnych nowych nagrań. A to są całe koncerty... Ech... No nic, rzecz do przemyślenia.

Kewa

Córka podsunęła mi testament Kaczmarskiego - szczere i poruszające:

Testament '95
by Jacek Kaczmarski

W trzydziestym ósmym roku życia
Pod koniec dwudziestego wieku,
Co nic już chyba do odkrycia
Nie ma ni w sobie, ni w człowieku -
Za czarne pióro i atrament
Chwytam, by spisać swój testament.

Za mną już liczba chrystusowa
Ofiarnym kozłom przypisana,
Kiedy niewinna spada głowa
Za cudze grzechy - czyli za nas,
By z życia się wymknąwszy sideł
Uschnąć w relikwię wśród kadzideł.

Przede mną dziesięć lat niepewnych,
Gdy każdy zmierzch mężczyznę miażdży,
Od wewnątrz pośpiech szarpie gniewny,
A z nieba mu znikają gwiazdy.
Który to przetrwa ten - dożyje
Zaszczytu, że sędziwie zgnije.

Mniej ważne - ile czasu trawisz,
Niż - z jakim trawisz go wynikiem.
Niejedną twarz mi los przyprawił:
Byłem już zdrajcą i pomnikiem,
Degeneratem, bohaterem,
A wszystkie twarze były szczere.

Patrzono na mnie przez soczewki
Miłości, złości, interesu,
Przeinaczano moje śpiewki,
By się stawały tym, czym nie są.
Tak używano mnie w potrzebie
Aż dziw, że jeszcze mam ciut siebie.

Poza tym zresztą mam niewiele.
Wpływy przejadłem i przepiłem.
Co nieco w duszy tkwi i w ciele
(Co duszy wstrętne - ciału miłe),
Więc nie zostawiam potomności
Kont, akcji ani posiadłości.

Pierwszej małżonce mojej, Ince,
Nim się wyrazi o mnie szpetnie,
Zostawiam nasze wspólne sińce -
Pamiątki z wojny wieloletniej.
Ja się przeglądam w tych orderach,
Bo to, co boli - nie umiera.

Zaś drugiej mojej połowicy
Niczego nie zapiszę za nic,
Bo choćbym nie wiem jak policzył -
I tak mnie za rozrzutność zgani;
Więc nim się zrobi krótkie spięcie -
"Kocham cię" - piszę w testamencie.

Także synowi memu, Kosmie
Niewiele mam do zapisania.
Nie wiem co będzie, gdy dorośnie:
Czy zada cios mi, czy pytania
I próżno mi się dzisiaj biedzić,
Czy znajdę na nie odpowiedzi.

Paci zabawek nie pomnożę,
A zapisuję jej przestrogę,
Że choć się wiecznie bawić może -
Nie taką jej wyśniłem drogę.
Lecz snem nie będę córki dręczył:
Zjawi się drań, co mnie wyręczy!

Przykra to myśl, że - gdy czterdziestkę
Poranny wieszczy reumatyzm -
Tak łatwo w ten testament mieszczę
Wszystkie me lary i penaty:
Gitarę, książki i zapiski,
Butelkę po ostatniej whisky.

Nic nie zapiszę więc Wałęsom,
Pawlakom, Strąkom i Urbanom,
Co codziennością naszą trzęsą,
A ja ich muszę strząsać rano.
I przyjaciółki mej Grabowskiej
Grę z nimi biorę za słabostkę.

Zostały jeszcze pieśni. One
Już, chcę czy nie chcę, nie są moje.
Niech cierpią los swój - raz stworzone
Na beznadziejny bój z ustrojem.
Sczezł ustrój, a słowami pieśni
Wciąż okładają się współcześni.

Ja z nimi nic wspólnego nie mam
(To znaczy z ludźmi, nie z pieśniami)
Niech sobie znajdą własny temat
I niech go wyśpiewają sami.
Inaczej zdradzą wielbiciele
Że nie pojęli ze mnie wiele.

Partnerzy także źródłem troski -
Ciąży przyjaźni kamień młyński:
Niezbyt wysilał się Gintrowski,
Nazbyt wysilał się Łapiński.
Tyleśmy wspólnie wznieśli modlitw -
Rozeszliśmy się bez melodii.

W ten czas tak marny, hałaśliwy,
Gdy szybki efekt myśl połyka,
Chóralne plączą się porywy,
Muzyka wszelka w zgiełku znika.
Lecz, chociaż z nieuchronnym smutkiem,
Każdy niech swoją nuci nutkę.

O, nie samotne to nucenie!
Ani obejrzy się pustelnik -
Zjawią się wielcy ocaleni
Z historii rusztów i popielnic
By szydzić wprzód a potem kusić
I do sprostania im przymusić.

Bo nie przypadkiem przeszli czyściec
Odsiani z mód wartkiego ścieku
Po to by istnieć (a nie błyszczeć)
I wieść dysputę o człowieku.
W przepyszne wciągną cię katusze
Nie byle jakie łby i dusze.

Dyskusja z nimi więc jest czysta.
Podstępna tylko z naszej strony.
Czym grozi nam antagonista
Co przed wiekami pogrzebiony?
A dodam jeszcze myśl, że i my
Niedługo już będziemy z nimi.

To samo pod rozwagę daję
Kochankom moim bez wyjątku:
Jakże do syta tym się najeść
Co końcem było od początku?
Imion rozkoszy więc nie podam,
Bo życia mało, czasu szkoda.

Dlatego też się kończyć godzi.
Nie wiem, czy jeszcze co napiszę,
Lecz tylem już wierszydeł spłodził,
Że jest czym okpić po mnie ciszę.
Zwłaszcza że póki słońce świeci
Wciąż będą rodzić się poeci.

Jak ja bezczelni i bezradni
Spragnieni grzechu i spowiedzi
I jedną nogą już w zapadni,
Dociekający co w nich siedzi,
Co wciąż nieuchronności przeczy,
Że może życie jest do rzeczy.

Dostojny

Najbardziej poruszającej nie napisał, tj. o tym jak nie szanował własnej córki, robił przykrość rodzinie ... taki bard

Kewa

oto_ja

"Nasza klasa" - do teraz

animavilis · Gość

oto_ja

Lubię tez fragmenty jego tekstów, np.

"Zanim na złodzieja z kłami
Skoczysz w swej najkrwawszej z pian,
Czekaj, aż ci ktoś oznajmi,
Kto tu złodziej, kto twój pan."

Kewa

"Ballada pozytywna"?
Mam biografię Jacka Kaczmarskiego napisaną przez Krzysztofa Gajdę. Dopiero zaczęłam czytać, ale już widzę, że Kaczmarski był naznaczony talentem. Miał niesamowitych dziadków i to zarówno od strony ojca, jak i matki. Ciekawostka: jego dziadek żył 99 lat, a babcia 100

Za wcześnie odszedł nasz bard, za wcześnie...

oto_ja

Kewa

Bałam się czytać biografię, sięgnęłam po nią z nastawieniem, że "ideał sięgnie bruku", ale muszę przyznać, że Kaczmarski uczłowieczony jest mi jeszcze bliższy. Nie kochałam Go nigdy za walkę z komuną, ale za mądrość, idealny dobór słów, za szukanie drugiego dna, za dziejową dociekliwość. Kaczmarskiemu przyprawiano "gębę" barda, zdrajcy, a on czuł się przygnieciony - najpierw sławą, potem ekonomią

Nie radził sobie z emocjami, albo kochał, albo nienawidził. Miał też ludzkie pragnienie, by błyszczeć, by grzać się w blasku sławy, ale jako poeta, pisarz, znawca sztuki malarskiej, nie jako bard, ikona solidarności, pionek historii.
No i Kaczmarski zachwycił się Gombrowiczem, musiał być więc trochę popaprany, albo... i naznaczony.

Aproxymat

No ja też lubię Gombrowicza.

Podobno ma być wydana jeszcze jedna płyta z piosenkami z archiwum z RWE, bo on tam dużo nagrywał ale nie wszystko emitowali. Nie ma jakichś sensacyjnych nowości zachowanych ale kilka piosenek jest w pierwotnych aranżacjach, z nieco zmienionymi tekstami i melodiami (niestety nie wiem o jakie piosenki chodzi). W każdym razie rzecz raczej dla fanów czy kolekcjonerów.

Kewa

Praca w RWE Była dla Kaczmarskiego okresem bardzo płodnym. Chociaż nie puszczano tam żadnej muzy, to dla piosenek Kaczmarskiego robiono wyjątek. Tam też Kaczmarski się rozpił, tam rzucił żonę i związał się z Ewą. Jako ciekawostkę podam, że pierwsza żona Kaczmarskiego miała na imię Ewa Inka, ale używała na co dzień drugiego imienia