po 30-tce

ws

takie małe cięcia
raz raz
ciach ciach
krótki oddech
trochę zachłyśnięcia
jakieś czynności bez znaczenia
odejdźcie myśli
już już
potem
potem kiedy już się wyrówna
nocą w totalnej pustce
zdawałoby się bez dna
całe fontanny
bez słow
zupełnie
rankiem cisza
i tylko zapuchnięte oczy
co tam
życie

ws

drgnienie monitora
zwiastun wiadomości
złej
ostatnio dobrych nie bylo
ale znów były
to było ważne
chociaż w głębi
była świadomość
krawędzi
ale pewien ptak sie szamotał
a przcież nie można
ukręcać mu łba
za każdym razem

ws

falowanie
widać wyraźnie tylko jedną drogę
i strach
i byla atrapa motywacji
ale się przewróciła
strach wokół niej
był jeszcze większy
dzień dobry
jesteśmy złymi duchami
to my
demony małości
nie bój się
nigdy nie opuszczamy
naszych ofiar
suche drewienko
czy ból
wyliczanka
trzeba umieć to zobaczyć
że jest smiertelna
zazwyczaj

ws

przewodniczący
zawiesił głos
damy radę
z mocą nieco teatralną
chciał wzniecić wiarę
pierwsze rzędy podchwyciły
tak
tak ! tak !
damy radę !
nadzieja i wiara w moc odrodzenia
damy radę
ulga
i zwiastun radosnej nowiny

ale pamiętajcie
jeszcze będzie bolało
niejeden raz

odpowiedziała mu cisza
zrozumiał
że nikt nie chce płacic
nawet ci odważni

cenimy
tylko propagandę sukcesu
jest pan zwolniony
oto kartonik
na rzeczy osobiste

ws

trzeba się nauczyć na nowo
całego świata
nowego porządku
pomalować ściany
żeby nie było widać
śladów po nieobecnych
fotografiach

wyrzucić uschnięte kwiaty
i już nie ratować
tej bazylii

zaprzestać
zapełniać przestrzeń
rzeźbami z eteru

nie bać się
bezkresu
własnej niezmierzoności
i braku
linii horyzontu
która mogłaby uciekać
ale wciąż
byłaby widoczna

ws

wiem
ciągle cię coś proszę
ale czy nie po to jesteś ?
oni mowią że po to
że ocean dobroci
miłości

więc proszę cię
weź te obrazki
mam tyle na głowie
nie mogę się nimi teraz zająć
są jeszcze młode
świeże
i wiesz jak to z nimi
potrafią być
takie niesforne
wyskakują to tu to tam

a ty
masz tyle półek
połóż je gdzieś
wrócę po nie
kiedyś na pewno
ale teraz
muszę zrobić tyle rzeczy
znaleźć dom
odkurzyć dywany
sam rozumiesz
nie mogę ich teraz wychować
nie jestem jeszcze dość
dorosła

ws

zabijanie doboszy
powinno być zakazane
przez miedzynarodową konwencję
tą od mięśnia i zastawek
no bo jak potem
ma maszerować ta armia
przypadkowych ochotników
lat i zdarzeń
zebranych podobno
ku lepszej przyszlości
a krew ?
ta znów zamiera
nawet jak ktoś
zgłasza się
do niesienia sztandaru

ws

matematyka
w sumie jest prosta
trzeba się tylko
orientować w czasie
żeby umieć zliczyć
miesiące które są potrzebne
aby przywrocić kąt 90 stopni
jeśli jakoś przypadkiem
zagubiła się jego prostota

żeby umieć doliczyć się
ile oddechów jest niezbędnych
na minutę
żeby nie zapomnieć ich wykonać

i jaki ciężar
zdoła dzwignąć pierś
kiedy na niej leży
znajomy biały kot
zwinięty w kłębek
zaczynając ciażyć

i jeszcze kiedy
można przestać liczyć
cokolwiek

ws

nie wiadomo
czy są dobrzy czy nie
chcesz nie być
chcesz leżeć
i patrzeć bezmyślnie
byle gdzie
a oni coś chcą
mowią wstań
idź tam
zrób to
albo tamto
przejmują sie
wymuszając uśmiech
potrzebują
wymuszając oddanie
kochają
wymuszając przebudzenia
na rzecz wzajemności
jakiejkowiek
nie wiadomo
czy są dobrzy
czy przeklęci
zmuszają twoje życie
do upartego trwania
inni ludzie

znana ktośka · Gość

Jestem pod wrazeniem

ws

uśpiła go chwila łagodna
chwila lekka
radosna
zwykle
usypia go poczucie szczęścia
poczucie spełnienia
bliskości
jest tak wielki
że nie mieści się
w lektyce na dwie osoby
nie jest im być może potrzebny
lub chyba
budzi go szum fontann
zimna nieobecność
droga
pokonywana półświadomie
i zakręty
czekanie i bezmiar bólu
budzą go jak szarpnięcie
i wtedy budzi się
podnosi wielki łeb
gadzie kreski w ślepiach
szukają
tej jego zagubionej królewny
naprawdę mocny
naprawdę zły
smok we mnie

ws

jednak wciąż ją podlewam
taka zielona
żywa
jednak chcę żeby żyła
niech jej śmierć
skoro oczywista
będzie naturalna
nie z zaniedbania
nie z mojego
wciąż chcę
żeby choć część
tego co jeszcze jest
miało ten określony smak
jutro może miec inny
ale dziś
niech to będzie jeszcze
moja zaprzyjaźniona
bazylia

ws

zbielałe palce
nikt nie patrzy
wszyscy odeszli
z gestem rezygnacji
nad sprawą bez znaczenia
ale nie
tak nie można
szczęka zaciśnięta
twarz skurczona gniewem
postrzymywanym
wbrew logice
bo
to umiem
to znam
co zrobię
jak puszczę z rąk
jak pozwolę
na oddech
jak rozluźnię przeponę
mój boże
wiem
będę krzyczeć
nie wiem jak bardzo mocno
ale jest we mnie taki krzyk
więc nie
poświęcę wszystko
cały świat
na trwanie
w tym co znam
tak bardzo się boję
tamtych drzwi

Aproxymat

WS - a może przesłałabyś te wiersze Drahnie (ma topik o tym w dziale "w przerwie na kawę")?

ws

nie wiem
może jakoś cały temat przenieść ...
ale ja nie umiem
w sumie wszystko jedno
bylebym go znalazła, kiedy będę miała napad

Anka

Ja chyba jestem pod większym wrażeniem

ws

przychodzi czasem
moment szalony
śmiech zwariowany
szczęście bez powodu
radość co roznosi

przychodzi czasem moc
co przyjaciół przygarnia
jak wcześniej do serca
wytarga czule
ich uszy i włosy
prawdziwie

przychodzi czasem
spokój i wdzięczność
za to co było
i jest i będzie
zrozumienie wszechrzeczy
naznaczone sentymentem
ulubieniem minionego

przychodzi czasem
złudzenie możliwości
smiałe postanowienie
wyciągnietej reki

nim złośliwie
nie dopadnie tego
demon
jednego słowa
co wciąż trucizną

Anka

Zdolniacha jesteś

ws

jak filtry na życie
które przepływając
w nich pozostawia
niepotrzebne bogu
osady ?

albo jak pojemiki
zawstydzające
boską ekologię
co zawierają w sobie
skażone
wybrakowane
uczucia ?

albo jak hybrydy
nieudanych
eksperymentów
szalonego boga
ukryte tutaj
w tajemnicy ?

my

ws

świat widziany kątem oka
jest tym chyba
najważniejszym ze światów
z pozoru pokątny
zawiera jednak
najistotniejsze informacje

uśmiech nie wprost
czasem wymyślony
grymasy
w rozmaitych odsłonach
te co za plecami
skrywane zazwyczaj
wilgotności oczu

zalotności
pokątnych zalotników
co nie wprost
uczuć mają pokłady
jak rzędy niedomówien
co nic pewności
nic odpowiedzialności
zatem

kątem oka
widać wiadomości
których nie ma
dla nikogo
auta przejeżdżające
w ostatniej chwili
to co nas wyprzedza
co my wyprzedzamy
pozory ruchu

pobocza życia
dróg
uczuć
tych co wprost
wyrazić juz nie chcemy
nie umiemy
nie wolno ?