po 30-tce

kasia_imig

[...]

Kewa

Hower

kasia_imig

[...]

illunga

Z własnych doświadczeń: na forach jestem milsza i bardziej kontaktowa niż w rzeczywistości. Nie, nie ekstremalnie

Podobnie jak Formalny, znam osobiście całkiem sporo osób poznanych netowo. I nadal się do mnie odzywają

Więc pewnie da się przeżyć.
A tak całkiem serio- element kreacji zawsze występuje. Bywa, że, zwłaszcza w tych nocnych, netowych rozmowach, odsłaniamy się bardziej niż przed kimkolwiek, to jednak sami siebie wtłaczamy czasem w ciasne ramki pewnego sposobu pisania, zachowania czy reagowania. A to z biegiem czasu staje się nudne. Przewidywalność reakcji zabija nawet najciekawszą znajomość.
I tu przewaga netu nad realem : w necie istnieje Esc. I już. Ucieczka? Owszem. Ale o ile w relacji na żywo, muszę jakoś zareagować na konkretną sytuację, o tyle w necie nic nie muszę.

kasia_imig

[...]

rosegreta · Gość

Tak sobie myślałam, czy to ważne jacy jesteśmy tutaj ?
Piszemy, bo pewnie mamy taką potrzebę. Na początku chciałam pisać to co przyszło mi do głowy, i pisałam, mysli, żeby coś uporządkować. Pisałam dla siebie. Gdy okazało się, ze jednak ktoś to czyta (w sumie mozna było pisać pamiętnik

) zaczęłam pisać inaczej. Zaczęłam pisac to co nie zawsze chcę aby wiedziało moje otocznie, choć wiem, ze w każdej chwili mogą to przeczytać i może ktoś czyta.
I nie wiem jakby ktoś zaprzeczał, podkreślał, ze mu jest dobrze samotnie, że nie potrzebuje innych to jednak tkwi na forum, potrzebuje ludzi, widowni, otoczenia, potwierdzenia czegoś, potwierdzenia, stałego kontaktu. Mimo tego, ze nie jest samotny, mimo tego, że w okół wiele ludzi. Chociaz i na licznym przyjęciu możemy odczuwać samotność. Wynika to pewnie ze stanu umysłu.
Jaka jestem - powiem różna, w zależności od emocji.
Czy inna w realu, nie wiem, może, chyba.

Ps. szkoda, że pogłoska nie rozwinęła zagadnienia, bo naprawdę zaintrygowała mnie.

kasia_imig

[...]

kasia_imig

[...]

rosegreta · Gość

kasia_imig

[...]

illunga

Czy musimy się kreować, żeby ludzie uważali nas za interesujących? Jeśli sama się ze sobą nie nudzę - już jest ok. Czy zmienność zabija nudę? Dlaczego musimy walczyć z nudą?[/

Nie musimy. Wszystko zależy jednak od tego jak bardzo interesuje nas konkretna grupa ludzi, konkretny człowiek. Czasem mam takie wrażenie, czytając kogoś, że ta osoba, jej poglądy, jej sposób postrzegania, jest mi bardzo bliski. A jednak jakieś, nieodgadnione dla mnie względy, powodują, że nie umiem dotrzeć do tego człowieka. Może mnie zwyczajnie nie lubi. I ma do tego święte prawo! Ale czasem....warto jest o coś takiego powalczyć

I bywa, że walczę. A na wojnie i w miłości ponoć wszystkie chwyty dozwolone

A co do nudy...Nie chodzi mi o jej zabijanie, ale o uniknięcie sytuacji, w której pytając, znam dokładnie sposób udzielenia odpowiedzi.

rosegreta · Gość

Nie odpowiem na to pytanie.
Żarty niedwuznaczne mnie zatykają tak jak w realu zresztą. A konflikty - hymm, staram sie unikać, chyba nawet bardziej w necie niż w realu.
Chociaz tu jest trudniej stwierdzić czy żart jest żartem. Nigdy nie mogę ocenić na ile dana osoba sobie ze mnie kpi a na ile pisze poważnie. Boję się wierzyć jak ktos pisze w zarówno w miłe jak i nie miłe mi rzeczy o mnie.
Może dlatego, ze nie widze tego wzroku jednak, zwierciadła duszy.

Juli*

Mati.

nudziarz

Juli*

Mati.

rosegreta · Gość

nudziarz