po 30-tce

jupiter · Gość

Wybacz Seeni ale to, ze nie dociera to do Ciebie ma z całą pewnością jakąś przyczynę. Ale to jest zupełnie nieistotne dla faktów. Są jakie są. Również nieistotne jest jak to unicestwienie życia nazwiemy i czy prawo przewiduje za to sankcję, czy nie. Prawo jest stanowione przez prawodawcę i powinno jakoś być zgodne z faktami, a jeśli nie jest to następuje zniekształcenie pojęć i wartości prowadzące do katastrofy.

animavilis · Gość

.

Kwestia czy "zupa w proszku jest już zupą, czy jednak potrzeba do tego by zupą się stała garnka z wodą i energii"( przepraszam, ze tak przedmiotowo, ale in vitro jest już faktem i raczej należy zastanowić się nad uregulowaniem tego zjawiska ), wydaje mi się drugorzędna w obliczu problemów jakie pojawiły się obecnie - etyka i prawo zdają się nie nadążać za zmianami jakie niesie rozwój współczesnej medycyny..
Wrzucam artykuł, który kiedyś zapisałem sobie na kompie .., chyba z 2006 r. - może kogoś zainteresuje ..

"..Niektórzy rodzice wolą mieć niedoskonałe dzieci
To zupełnie zrozumiałe, że rodzice chcą, by dzieci podążały ich śladem. Okazuje się, że niektórzy – by upewnić się, że potomstwo pozostanie częścią ich świata – są w stanie posunąć się bardzo daleko.

Artykuł, który ukaże się na łamach pisma „Fertility and Sterility”, ujawnia, że istnieją rodzice, którzy celowo wybierają dla swych dzieci źle funkcjonujące geny, skutkujące takimi wadami, jak głuchota czy karłowatość.

Opisuje, w jaki sposób wykorzystuje się genetyczną diagnostykę preimplantacyjną (PGD – ang. preimplantation genetic diagnosis), czyli procedurę, w której powstałe w probówce zarodki i ich DNA są badane przed wszczepieniem do macicy. Pozwala to wychwycić embriony obarczone na przykład mukowiscydozą czy chorobą Huntingtona, a wszczepiać tylko te zdrowe.
Jednak ostatnio Susannah A. Baruch i jej koledzy z Uniwersytetu Johna Hopkinsa sprawdzili 190 amerykańskich klinik PGD i odkryli, że w 3 procentach z nich metoda PGD było wykorzystywana, „żeby wyselekcjonować te embriony, u których stwierdzono nieprawidłowości”.

Innymi słowy: niektórzy rodzice przechodzą bolesną i drogą procedurę zapłodnienia po to, by mieć dzieci z defektem genetycznym. Okazuje się, że niektóre matki i ojcowie nie postrzegają pewnych zaburzeń genetycznych jako ułomności, ale widzą w nich raczej sposób na stworzenie wspólnego, bogatego kręgu kulturowego.

Zjawisko to wzbudza coraz więcej kontrowersji, na przykład internetowy magazyn „Slate” nazwał je „celowym okaleczaniem dzieci”.

Chęć posiadania dziecka z zaburzeniem genetycznym nie jest jednak niczym nowym. Przykładowo, w 2002 roku w magazynie „Washington Post” przedstawiono sylwetki Candace A. McCullough i Sharon M. Duchesneau, głuchej pary lesbijskiej, która zwróciła się do Uniwersytetu Gallaudet i poczęła głuche dziecko dzięki celowemu doborowi głuchego dawcy nasienia.

- Słyszące dziecko byłoby błogosławieństwem – cytowano wówczas słowa Duchesneau. - Natomiast głuche dziecko byłoby wyjątkowym błogosławieństwem.

Urodzony pięć lat temu syn owej pary – Gauvin – okazał się być głuchy, a jego matki zadecydowały, by nie stosować u niego jakichkolwiek aparatów słuchowych.

Kontrolowanie genotypu dziecka - nawet po to, by zachować coś, co niektórzy nazwaliby chorobą - jest najnowszą taktyką rodziców w odpowiedzi na wciąż rosnącą globalizację społeczeństwa, gdzie
tożsamość wydaje się być oblężona i wymaga agresywnej ochrony.

Tradycyjnie, tożsamość kulturowa podtrzymywana jest dzięki selektywnemu kojarzeniu się par, które odpowiadają sobie pod względem mentalnym i wizualnym. Wykorzystuje się w tym celu także nowoczesną technologię - w sieci można znaleźć wyspecjalizowane serwisy randkowe niemal dla każdej podgrupy religijnej czy etnicznej.

Jeśli więc spojrzeć na PGD w ten sposób, zastosowanie jej w celu wyboru głuchoty może być po prostu kolejnym rytuałem dającym rodzicom pewność, że ich dziecko będzie im kulturowo pokrewne.

Jednak większość specjalistów przeprowadzających PGD nie akceptuje tego rodzaju próśb. Dr Robert J. Stillman z centrum płodności Shady Grove w Rockville odmówił zastosowania tej procedury do selekcjonowania głuchoty i karłowatości u dzieci.

- Ogólnie rzecz biorąc, głównym nakazem rodzicielstwa jest stworzenie lepszego świata dla naszych dzieci - powiedział w wywiadzie dr Stillman. - Głuchota i karłowatość do niego nie należą.

Dr Yury Verlinsky z Instytutu Genetyki Reprodukcyjnej w Chicago, który również odrzuca takie prośby, mówi: - Jeśli tworzymy jakieś narzędzie diagnostyczne, to robimy to, aby zapobiegać chorobom.

Obydwaj lekarze przyznali jednak, że nie przeciwstawialiby się wysłaniu takich rodzin do innych lekarzy, którzy mogliby się zgodzić na ich prośby. (…)

Mary Ellen Little, chora na karłowatość pielęgniarka z New Jersey, urodziła swoją pierwszą córkę, zanim dostępne były prenatalne testy, wykrywające achondroplazję. Przy drugim dziecku wykonano jej punkcję owodni. - Modliłam się o to, by dziecko było małe – mówi, mając na myśli karłowatość.

Jak sama wspomina, oczekiwanie było nieznośne, bo, „doszła do wniosku, że nie otrzyma takiego błogosławieństwa drugi raz, a jednak tak się stało”. Obie jej córki są „małymi ludźmi”.

Ellen nie miała możliwości samodzielnego zadecydowania o wzroście dzieci. Przyznaje jednak, że gdyby posiadanie karłowatego potomstwa było jedynie kwestią odpowiedniego zaplanowania terminu poczęcia lub zażycia tabletki - zrobiłaby to. Metoda PGD jako metoda selekcjonowania karłowatości wydaje jej się już zbyt inwazyjna.

Barbara Spiegel, karłowata gospodyni domowa z Maine, swoją pierwszą ciążę poroniła. Podczas drugiej poddała się testom genetycznym, ale z powodu pomyłki laboratoryjnej powiedziano jej, że jej dzieci będą normalnego wzrostu. Kochałaby swoje dziecko, jednak pamięta, co myślała: „Jakie życie czeka moją córkę, jeśli jej rodzice będą tak od niej różni?”

Martwiła się, że ludzie będą nadmiernie dokuczać jej dziecku. (…)

Barbara zamartwiała się, ponieważ czuła, że karłowate dziecko byłoby „po prostu skarbem”. Po tygodniu w laboratorium wykryto błąd i jej marzenie się spełniło.

Testy genetyczne w kierunku karłowatości mają pewną etyczną zagwozdkę. Jeśli obydwoje rodzice są karłami, ich dzieci mają 25 procent szans na normalny wzrost, 50 procent szans na to, że będą karłowate i 25 procent szans na tak zwaną podwójną mutację dominującą, która zwykle prowadzi do zgonu zaraz po urodzeniu.

Ponieważ wiele karłowatych matek martwi się, że ich płody mogą mieć śmiertelną mutację, tektóre zachodzą w ciążę bez wsparcia nowoczesnych technologii, przechodzą - w celu wykrycia podwójnej mutacji dominującej – punkcję owodni lub biopsję kosmówki. Wiele z nich, w przypadku pozytywnego wyniku testu, rozważa aborcję.

Genetyczna diagnostyka preimplantacyjna może zidentyfikować embriony z podwójną mutacją dominującą. Mogą one zostać odrzucone przed implantacją, a embriony wykazujące wzrost karłowaty lub przeciętny mogą zostać zachowane.

W przypadku karłów, metoda PGD może pomóc uniknąć wielu straconych ciąż, jeśli embriony obciążone podwójną mutacją dominującą nie zostaną wszczepione kobietom. Trzeba jednak wtedy dokonać wyboru w kwestii wzrostu dziecka, bo geny są już znane. Karłowaci rodzice mogą zdecydować się na embriony „karłowate” lub na dzieci normalnego wzrostu.

Dr Stephane Viville, który jako pierwszy w 2003 roku zgłosił zastosowanie PGD w celu selekcji karłowatości we Francji, używał tej metody do wyeliminowania karłowatości wśród par, w których jeden z partnerów był karłem, a drugi normalnego wzrostu. Dr Viville zapytany o sytuację, w której obydwoje rodzice są karłami, mówi, że najprawdopodobniej wszczepiłby jedynie embrion mający osiągnąć normalny wzrost, a zabroniłby wszczepiania nie tylko embrionów z podwójną mutacją dominującą, ale też tych karłowatych.

Viville prawdopodobnie obawia się, że PGD może być użyte do tworzenia genetycznych dziwadeł. Kilkadziesiąt lat temu, te same obawy towarzyszyły jednak także zapłodnieniu in vitro.

To, że kilka klinik stosuje PGD w celu selekcjonowania zarodków z określoną mutacją genetyczną wcale mnie tak bardzo nie martwi. W końcu błędy zdarzają się także w naturalnym procesie reprodukcyjnym, skoro niemal 1 procent wszystkich ciąż komplikują wady wrodzone płodu - często znacznie poważniejsze niż karłowatość czy głuchota.

Co ważniejsze, jako lekarz, który pomaga kobietom radzić sobie ze złożonymi chorobami płodu , nauczyłem się szanować wybory rodziny. Wielu rodziców żywi wzruszającą wiarę w to, że posiadanie dzieci, które będą do nich podobne, wzmocni rodzinę i więzy społeczne.

Oczywiście, jakaś część mnie zastanawia się, czy mówienie tym samym językiem lub podobny wzrost gwarantują bliskie więzy rodzinne. Jednak nie mnie o tym decydować. W końcu dużo lepiej zużywać naszą energię na wspieranie społeczeństwa, w którym czynniki te nie będą miały żadnego znaczenia

Dr Darshak M. Sanghavi, lek. med., autor książki "A Map of the Child: A Pediatrician’s Tour of the Body.", pracuje w University of Massachusetts Medical School.

animavilis · Gość

Kontrolowanie genotypu dziecka - nawet po to, by zachować coś, co niektórzy nazwaliby chorobą - jest najnowszą taktyką rodziców w odpowiedzi na wciąż rosnącą globalizację społeczeństwa, gdzie
tożsamość wydaje się być oblężona i wymaga agresywnej ochrony.

Zaskakujący jest ten artykuł.
Budowanie tożsamości na kalectwie.
Śmieszne i odrażające, nawet nie będę się starała zrozumieć.

Mii

jupiter · Gość

Seeni

Kewa

katolik

Kewa

katolik

Rozwiń
chętnie zapoznam sie z tą hipotezą

Kewa

katolik

Czyli co jest od chwila zapłodnienia komórki jajowej.
Kurka, myszka, konik.
A wiem amebka a później robaczek.

animavilis · Gość

Kewa

Kewa

Mam Jacka Hołówkę - to pewnie ten:
[link widoczny dla zalogowanych]
o tu jest ciekawy wywiad z profesorem:
[link widoczny dla zalogowanych]
A tu obszerniejszy fragment wcześniej przytoczonego cytatu:
Co więc znaczy, że zarodek ma "godność" i że jest "osobą ludzką"? Można się oczywiście zgodzić, że zarodek ma godność w tym sensie, iż jest potencjalnie istotą ludzką, czyli w odpowiednich warunkach po dziewięciu miesiącach urodzi się jako niemowlę. Ale przecież oprócz tej potencjalności ma wiele innych. Może obumrzeć – i to nie jest koniecznie "niegodne", może się rozwinąć w dwoje bliźniąt – i to też nie jest "niegodne", i może wreszcie być wykorzystany do stworzenia linii komórek macierzystych, które będą służyły do stworzenia terapii mogącej uratować chore osoby. Nie widzę, dlaczego to miałoby być niegodne. To przecież nie jest zabicie jednego człowieka, by drugi mógł żyć. Tysiąc razy już się przypominało, że około 30 proc. zarodków opuszcza organizm kobiety spontanicznie, i nikt wtedy nie twierdzi, że to są to przypadki zgonu. Zwolennicy "godności" są głusi na ten argument.

Trudno też serio twierdzić, że zarodek ludzki jest ludzką osobą. W historii teologii i w historii filozofii osobą ludzką jest tylko jednostka ludzka zdolna do świadomego kierowania swoim postępowaniem, mająca umiejętność podejmowania decyzji, mogąca wziąć odpowiedzialność za swe czyny. Na przykład dla św. Tomasza samo czucie, choćby najbardziej wyrafinowane i nieomylne, nie jest wyznacznikiem statusu osobowego, bo upodabnia nas tylko do zwierząt. Potrzebne są umysł, rozum i sumienie.

Zarodek z pewnością nie ma takich władz umysłowych, więc jego obecna apoteoza teologiczna przypomina mi scenę z Wilhelma Tella, w której insygnia cesarskie zostały wystawione na publiczny widok i miały w sobie coś z godności cesarza. Każdy przejezdny musiał im się kłaniać. Antropomorfizacja zarodków to filozoficznie, moralnie i teologicznie równie zły pomysł. Autorów takiej metafizyki zdecydowanie ponosi wyobraźnia i chyba nie pamiętają, po co Tell wyciągnął dwie strzały, nim strącił jabłko z głowy syna.

Autor jest filozofem, etykiem. Wykłada na Uniwersytecie Warszawskim

Rzeczpospolita

animavilis · Gość

Dziękuję za trud, kewo

To wiele wyjaśnia.
Odpowiedzi profesora w wywiadzie zrobiły na mnie wrażenie bardzo wyważonych.
Natomiast po przeczytaniu tego fragmentu:

pozimy: jak powinien zareagować człowiek na wieść, że jego koniec już blisko?
prof. Jacek Hołówka: Trzeba szybko załatwić sprawy nie załatwione, a potem myśleć o sprawach ostatecznych.

w pierwszej chwili myślałam, że ta odpowiedź jest kpiną. Wygląda na to, że niestety, jednak nie. Ale to wszystko już poza tematem.

jupiter · Gość

Zasadniczo to nic nie wyjaśnia. Natomiast zaczynam podejrzewać, że Kewa Urocza jest jakoś zarobkowo związana ze skrobankami.

dlaczego_ja_: Panie profesorze kiedy kończy się życie a zaczyna wegetacja?

prof. Jacek Hołówka: Początek i koniec człowieka są dość mgliste. Dla celów prawnych i medycznych muszą być ściśle ustalone. Ale z punktu widzenia filozofii trzeba by jednak powiedzieć, że powoli rozjaśnia się nasz umysł i powoli gaśnie.

tomi1: Panie Profesorze, jaką definicją osoby posługuje się Pan w swojej pracy? Bo wydaje mi się, że jest to punkt wyjścia do rozmowy o eutanazji.

prof. Jacek Hołówka: Najchętniej o osobie myślę tak: jest to ktoś zdolny do reagowania na własne bodźce ale jednocześnie umiejący patrzeć na nie z pewnego dystansu i zdolny do oceny tego jak reaguje na świat.

W myśl definicji p. "profesora" nikt nie jest do końca człowiekiem. Zabić można każdego. Dziwi mnie jego umiarkowanie, że dopuszcza tylko eutanazję i aborcję.

Sam jednak twierdzi, że dla celów prawnych i medycznych początek człowieka muszą być ściśle określone. Nie podaje jednak takiego momentu początku człowieka, który byłby oczywisty. Dlatego, że jedyny taki moment to zapłodnienie. Potem jest rozwój. Jeszcze raz powtórzę - żeby nie wiem jak uparcie zaklinać rzeczywistość to zabicie płodu jest zabiciem człowieka na bardzo wczesnym etapie rozwoju. I tyle.

lulka