po 30-tce

Aproxymat

Nie, nie będzie o torebkach foliowych ani strzykawkach, nawet gdybym chciał o nich zakładać topik, to raczej nie w tym dziale. Raczej o produktach kulturalnych, do których po jednorazowym przeczytaniu/wysłuchaniu/obejrzeniu nie chce się wracać. Zetknęliście się z czymś takim na pewno. Są rzeczy ulubione, są takie, które nawet, jeśli widziało się, czytało, słyszało tylko raz, tkwią mocno w pamięci.
Ale są i takie, które są po prostu rozczarowaniem, albo okazują się bezbarwne, nijakie i obojętne, po czym znikają z naszej pamięci albo zostają tam jako symbol takiej właśnie nijakości.
Robiłem porządek w książkach, natrafiłem na coś takiego:
[link widoczny dla zalogowanych]
Geoff Ryman "253". Kupiłem to kiedyś zachęcony pozytywną recenzją. Miało to być coś wielce oryginalnego, 253 postacie podróżujące metrem, opisywane za pomocą 253 słów każda. Eksperymentalna forma okazała się jednak raczej niestrawna. Całość poprzerywana jest "reklamami", "schematami" itp. pomysłami. I, do kroćset, ciężko to w ogóle czytać, mimo że nie jest literacko szczególnie wyszukana. Forma przerosła treść, zachwytów żadnych nie mam. Pamiętam zniechęcenie i rozczarowanie. Książka przeleżała na półce strasznie długo i nigdy po nią więcej nie sięgnąłem. Chyba pierwszy raz od 9 lat o niej pomyślałem.

agniecha

Tak...mam taką pewną pozycję ... Tongue out (1)

"Historia Lisey" King'a ... za nic nie mogłam dobrnąć nawet do ...pięćdziesiątej strony d'oh!

....strasznie tam przynudził Stefan . Oddałam bez żalu , a w zamian ...( ale to już nie o tym topik

)

Pochodzenie O-Ren Ishii

King ? akurat tego wyżej nie czytałem ale zawsze byłem przekonany że jak na okładce jest napis "by Stephen King" to jest gwaracja dobrej lektury... no cóż, może też miewa słabsze dni ?
ostatnio po raz kolejny przeczytałem "misery"...eh, wypas...
no ale o gniotach miało być...
ostatnio wyrzuciłem w błoto pieniądze na książkę pt. "Zmierzch", niestety jako abnegat kinowo-telewizyjny nie skojarzyłem książki z megahitem filmowym dla trzynastolatek i trzydziestoletnich singielek Blue_Light_Colorz_PDT_02

pod tym samym tytułem... przeczytałem z 80 stron (ale ekspozycję ta książka miała że fiu-fiu - tylko fajerwerków brakowało)
dalej... dostałem w prezecie trylogię "Władca pierścieni" - aaaależ kiła !!!!!!!!!! toż to lektura na poziomie "Doliny Muminków" !!! fantasy ? TO ma być fantasy ???? muszę przyznać że to był szok dla mnie widząc globalne szaleństwo na punkcie filmu i książki....
dalej... wpadł mi gdzieś w ręce "Harry Potter" - cóż, też nie doczytałem ale akurat tutaj nie będę psów wieszał bo ja w końcu nie byłem targetem marketingowców...

Malena

Dorzucam (absolutnie subiektywnie) "Rzeź bezkręgowców" J. Chmielewskiej. Przebrnęłam. Odradzam. Szczególnie, jeśli ktoś kiedyś JCh lubił, jak ja

agniecha

melpomena

Wichrowe Wzgórza E.Bronte. Czytałam miesiąc i już nie zajrzałam i nie zajrzę do niej powtórnie. Strasznie mnie wynudziła.

Aproxymat

Z filmów: "Północ w ogrodzie dobra i zła". Ja bardzo sobie cenię pana Eastwooda i jego filmy. Ale to było ponad moje siły. Mimo naprawdę dobrych recenzji, jakoś to do mnie nie przemówiło.

lulka

To ja może trochę inaczej.
Takie komedie romantyczne - za tydzień ich nie pamiętam. No może głównego aktora zapamiętuję. Straszna papka nic nie wnosząca - no niby nic. Bo w końcu jak sobie obejrzę to mnie taki przyjemny nastrój na dwie, trzy godziny ogarnia.

Książki - kiedyś uparcie czytałam do końca - teraz porzucam po kilkudziesięciu stronach i się dalej nie męczę.
Czasami daję się złapać na reklamę, czasami ambicja powoduje, że klasyka powinno się przeczytać.
Jak już ktoś napisał "Władca pierścieni" choćby, był dla mnie nie do przełknięcia (książka).
I wiele innych, ale teraz nic mi do głowy nie przychodzi.

Nastrój owszem - dlatego nie zabieram się za książkę na siłę.
Mam nastrój na sf to czytam sf. Mam nastrój na książkę awanturniczą to taką czytam. Czasami brak mi jakiegokolwiek nastroju to czytam tylko artykuliki z NG czy tam innej prasy.

Wiek - ma olbrzymie znaczenie. Swojego czasu kupiłam wszystko co się dało Żelaznego bo mnie zachwycił swoim "Amberem". Książki, które napisał póżniej podobały mi się, natomiast te wcześniejsze były dla mnie nie do przełknięcia. Kilka dni temu z czystej ciekawośći sięgnęłam po jego "Pana światła" - najgorsze z najgoszych sprzed kilkunastu lat. Książka mnie zachwyciła.

Kewa

Zwykle, właściwie prawie zawsze czytam książki do końca licząc na końcowy gwizdek, który mnie powali. Zwykle - nie powala. Kiedyś skusiłam się na książkę z wydawnictwa Hari Kriszna i to było coś strasznego, miało być o reinkarnacji (nawet chyba taki był tytuł), a było koszmarne: nudne, mdłe, nijakie...

slepa i brzydka

no niestety to jakas ciekawostka z Joanna Chmielewska. osobiscie nigdy nie uchwycilam sie dluzej zadnej jej Okretki niz przez 3-4 strony. no nie i juz. natomiast jej stare kryminaly to taki rodzaj humoru, ktory do mnie przemawial, niestety im pozniejsze ksiazki tym gorzej, tym wiecej skrotow myslowych itd, zupelnie jakby Chmielewska sama sobie opowiadala te historie... tak jednak po chwili dochodze do wniosku, ze z racji wielokrotnie powtarzanych tych samych watkow, te jej ksiazki jednak zlewaja sie w jedno...

aha, do rzeczy, no wiec ostatnio jak mialam przyjemnosc meczyc sie z Chmielewska, to bylo to przy okazji Ostatniej Prawnuczki, no kurde niby fajne, niby ciekawe, ale jednak zmeczylo mnie, albo dokonczylam to i nie pamietam, albo nie dokonczylam - ostatecznie na jedno wychodzi, nie?

Kewa

slepa i brzydka

Kewa, kiedy niektore sa naprawde super. polecam Lesia albo Wszyscy jestesmy podejrzani, czy Florencja corka Diabla. Harpie tez byly fajne, no i Klin (ekranizowany - Lekarstwo na milosc - moje kochanie najwieksze!!), trzeba jakos tak dobrze trafic...

Aproxymat

"Lesia" pamiętam, rzecz była zabawna i bardzo sympatyczna. Potem jakieś kilka jej książek przeczytałem, może bez największych zachwytów ale z przyjemnością. Z tego co wiem, w końcu zaczęła trochę przynudzać, potwierdzacie to zresztą.

Lulko - "Pan Światła" był krytykowany za fatalne tłumaczenie.

animavilis · Gość

melpomena

Co do Chmielewskiej, to ta do lat osiemdziesiątych. Potem już nie dla mnie, ten sam przedział "latowy" u Musierowicz.
Z Chmielewskiej to jeszcze polecam "Wszystko czerwone".

Co do komedii romantycznych - te z Ryan i Hanksem przesypiam, są nudne, a 99% opozostałych są zwyczajnie niezjadliwe.

animavilis · Gość

"Lesio" i "Wszyscy jesteśmy podejrzani" to moje ulubione książki Chmielewskiej i zgadzam się z przedmówcami, że im dalej w las, tym cieniej i słabiej. Ostatecznie zniechęcił mnie jakiś kryminał o derby, końskich zakładach i czymś takim...

melpomena

Tak!!! Wszyscy jesteśmy podejrzani!!!!

A z Lesia, to mi sie podoba jedynie ostatnie opowiadanie - o modernizacji zamku

slepa i brzydka

omB, ja to kiedy harry poznal sally to juz z 50 razy widzialam 050

melpomena

A ja ani razu... Myślałam raczej o masz wiadomość i bezsenności.

illunga

Jednorazówek mam niestety 1/3 biblioteki domowej. Zwiedziona świetną recenzją, rewelacyjnym fragmentem przytoczonym przez kogoś czy, jak to w przypadku filmów często bywa - dobrym, promującym teledyskiem - kupuję i czytam. Albo oglądam. A rozczarowania bolesne oj bolesne : C.Harasimowicz "Viktoria" - masakryczny gniot z hisorią w tle. Niestrawność murowana.
Całość dotychczasowej produkcji pani Anny Brzezińskiej - książki dla samobójców - ponuro i beznadziejnie, i w zasadzie to życie, i tak nie ma sensu.
E.A Poe - duchy spod poduchy, ło matko! d'oh!

Tolkien - z całym szacunkiem, ale ...lepszy w obrazie niż w słowie pisanym.
Chmielewska? Blue_Light_Colorz_PDT_02

Wybaczam. Za "Całe zdanie nieboszczyka". I proszę mi mówić Wasza Eminencjo

I choć "Przygody Pana Michała" oglądam po raz 500-tny, to "Ogniem i mieciem" nie dam rady po raz drugi.
Ogólnie źle wpływa mi na układ nerwowy, nadęty patriotyzm który wieje z produkcji amerykańskich ( dobry film, do momentu końcowego, gdzie koniecznie muszą się pojawić napuszone strofki o ratowaniu planety i kochaniu naszego country, poparte histerycznym rzucaniem się w objęcia).
Podobnie źle działają na mnie bogoojczyźniane i martylologiczne polskie filmy z historią i polityką w okolicach.

A tak w ogóle, to przecież i muzyka bywa jednorazówką. Zwykle utwór, który przyczepi się do nas na czas jakiś, po tym czasie staje się kompletnie nieznośny i absolutnie niesłuchalny Think