po 30-tce

Yasha · Gość

Pierwszymi filozofami nazywano tych, którzy rozprawiają o naturze, w odróżnieniu od tych, którzy rozprawiali o bogach.
Mimo, że to dwie siostry - filozofia i religia w pewnym momencie poczuły, że mają za mało "przestrzeni życiowej" i muszą sie rozstać, może na chwilę, może ne dłuzej...
Filozofia jest jakby reakcją człowieka myślącego na fakt swego dynamicznego istnienia, mimo oczywistego paradoksu kruchości życia i przemijania na tle względnie "wiecznego" i stabilnego universum. Historia filozofii rozpoczyna się w miejscu zderzenia dwóch światopoglądów: lokalnego z obcym, który w inny sposób rozwiązywał kwestie moralno-etyczne, proponując inny styl życia, inne poglądy na istotne sprawy. Zaistniała sprzeczność pozwoliła wyjść z wnioskowaniem poza rozwiązania arbitralne poparte autorytetem i szukać własnych odpowiedzi na nurtujące dysonanse miedzy potrzebami ciała i ducha, sacrum i profanum, gdzie osobisty komentarz rzeczywistości zyskuje rangę równą przekazowi tradycji i nakazowi zwyczaju.

Czy filozofia okazała się dziedziną przydatną w rozwoju myśli ludzkiej? Czy zdołała udzielić odpowiedzi na nurtujące ludzkość metafizyczne problemy?

makukek

latexfist

Aproxymat

O ile oczywiście odpowiedzi istnieją. Może pytania są źle stawiane?

latexfist

No właśnie. Według mnie tym się zajmuje filozofia - próbą odnalezienia odpowiedniego sposobu pytania.

makukek

latexfist

Otóż to.
Ale do tego przydatne są dobre pytania. Nie sądzisz?

marconi1000

O Boże! Co za pseudointelektualne bzdury! A już się wydawało, że to nie będzie Space o2/bis !

makukek

makukek

marconi1000

Przepraszam, nie wytrzymałem... ale na pewne rzeczy mam alergię...
Proszę nie zwracać na mnie uwagi i bawić się dalej w te klocki... Ja już się wtrącać nie będę...

marc

makukek

latexfist

Mam nadzieję, że chociaż poczułeś się lepiej. Bo poziom rzeczywiście o2.

Yasha · Gość

Co się tutaj odbywa, hmm?
Miałam nadzieję, że macie jakieś refleksje odnośnie historii filozofii. Nikt nie wymaga tutaj poziomu uniwersyteckiego, ale jakieś proste wnioski miło byłoby widzieć...

latexfist

No dobra, jeszcze raz:

Yasha · Gość

Ostatnio czytam sobie Paula Ricoeura, jednego z moich ulubionych myślicieli. Przyczynił się on walnie do postępu nowożytnej filozofii. Uważając, że filozof chcący odpowiedzialnie mysleć powinien wychodzić od tego, co już sobie ludzkość powiedziała w tej dziedzinie, zostawia za sobą dorobek Kanta, i wchodząc w ślady Husserla, Heideggera... tworzy współczesną metodologię hermeneutyki, przydatną a właściwie niezbędną w każdej poważnej debacie dotyczącej ważnych problemów egzystencjalnych naszych czasów: fenomenologii, psychoanalizy, semiologii, lingwistyki, egzegezy biblijnenej, teologii, religioznawstwa.
Gdyby ktoś dawno temu, nie zdziwił się tym faktem, że istnieje, on i świat, gdyby nie starał się dociec zależności między sobą a otaczającą go naturą, nie różnilibysmy się obecnie od boot-a komputerowego, który grzecznie, i w temacie, acz tępo odpowiada na zadane pytania. Gdyby nie cały zastęp greckich filozofów, którzy jako pierwsi odważyli się oddzielić prawdy ustanawiane intuicyjnie przez wiarę od prawd wyznaczanych przez rozum, i rozpoczęli polemikę tych dwóch prawd, nie było by ani filozofów chrześcijańskich, ani ateistów... ani Ricoeura, który wykazuje konieczne istnienie jednych i drugich w historii myśli filozoficznej.

Jak to staraliśmy się wyłuskać z tematu o konflikcie pokoleń - gdyby człowiek nie zadał sobie trudu i nie zdobył się na krytyczny dystans wobec zastanej tradycji, nigdy by sobie nie uprzytomnił ile jej zawdzięcza. Nie nauczyłby się również w świadomy sposób posługiwać narzędziami interpretacyjnymi, nie potrafiłby zrozumieć tego, co do niego mówią jego poprzednicy, wyrażając swoją osobistą refleksję na temat istnienia. Nie skorzystałby z ich doświadczenia i nie zrobił postępu, tkwiąc ciągle w tym samym punkcie startowym. Bowiem nasz postęp zależy od tego, ile przyswoimy sobie z dorobku przeszłych pokoleń, i o ile znajdziemy sposób, aby odbić się od tego poziomu, idąc dalej w swoich rozważaniach o rzeczywistości.

beeper

Yasha · Gość

Tu przypomina mi się pomysł Leibniza, z podziałem na filozofię teoretyczną, zajmującą sie rozmyślaniami nad naturą rzeczy, oraz na filozofię praktyczną, która ocenia te rzeczy pod wzdlędem użyteczności dla uzyskania dobra i uniknięcia zła.
Można mu zaufać - jego pomysły na rozwiązanie pewnych problemów matematycznych i fizycznych okazały się bardzo przydatne w praktyce

Jeszcze dodam - kto to jest "zdrowy człowiek" - może taki, który zrobił dobry użytek z lekcji jaką daje tradycja.

makukek