po 30-tce

Seeni

My wybieraliśmy się trzy razy. Rodzinnie. Za pierwszym razem cała rodzina miała sraczkę i musieliśmy zrezygnować. Za drugim pomyliły nam się godziny i poszliśmy na Zanim zasnę, a za trzecim poszliśmy w końcu na Pszczółkę Maję - w sumie nie do końca pamiętam dlaczego.

Kewa

"Miasto 44" wciska w fotel. To najbardziej antywojenny film jaki widziałam. Płakałam. Moja córka za to stwierdziła, że wynudziła się straszliwie, bo ile można patrzeć na wojnę i śmierć? Nie obejrzałabym drugi raz, ale raz to trzeba. Taka przypadłość narodowa.

art36

Kewa

"Bogowie" jest świetnie zagrane. Szpital taki jaki znam z dawnych lat - nawet światła na sali operacyjnej tak samo gasły.

Jedno mam zastrzeżenie: wolałabym, żeby przez tyle samo czasu się im udawało, co nie udawało. Tymczasem prawie cały czas się nie udaje, a sukces przychodzi dopiero na samym końcu. Nie rozumiem też dlaczego widzowie śmieją się, gdy lekarze mordują świnki dla serc.

Mati

[link widoczny dla zalogowanych]

Film kosmiczny, trwa trzy godziny i momentami miałam wrażenie, że się dłuży, ale teraz im więcej o nim myślę, tym bardziej dochodzę do wniosku, że warto go zobaczyć.. nie wiem czy w kinie, bo każdy ma swoje pomysły na kinowe projekcje, ale.. Poza banalnym pomysłem na człowieka, który udaje się w podróż, żeby znaleźć inne miejsce do życia, co okazuje się konieczne z powodu kurczących się możliwości przetrwania na zmieniającej się Ziemi, w filmie tym można doszukać się głębszych refleksji.. np. coś kosztem czegoś.. czy dla wyższych idei w imię ogółu warto rezygnować z tego co „tu i teraz”.. czyli dla przetrwania ludzkości z rodziny, która tak samo Cię potrzebuje, zwłaszcza w chwili zagłady. Zagłady wynikającej nie z gwałtownego kataklizmu a długotrwałych przemian w klimacie. Nie z minuty na minutę a z roku na rok i kolejny rok i kolejny.. kiedy godzina w kosmosie to wiele lat na Ziemi, czyli coś, co wdaje nam się odległe o „lata świetlne”.. Kto z nas myśli o tym, co będzie za 20,30,40 lat.. Niby żyjemy w krótkich periodach, a jednak jakoś ciężko żyć chwilą.. więc w jakim czasie żyjemy? Czym jest teraźniejszość.. czym przyszłość i czy można określić je w minutach, godzinach, latach, czy raczej skupiamy się na wydarzeniach.. a może ten czas w jakim się odnajdujemy jest względny?
Innym aspektem filmu jest fakt, że ludzie potrafią kłamać, fałszować i naginać dobro ogółu w imię własnego pragnienia przetrwania? Kilkoro ludzi poleciało szukać w kosmosie wcześniej i fałszowali dane ze swoich planet po to tylko, żeby ktoś po nich przyleciał. Ktoś, kto nie ma pojęcia ile ryzykuje, wierząc że wróci do bliskich.. Jak bardzo instynkt przetrwania zamraża czasami umysły i ogranicza wszystko. Jak w sytuacjach ekstremalnych i ostatecznych jesteśmy zdolni, żeby zapomnieć o wszystkim, tylko nie o sobie i jak bardzo zaślepienie sobą prowadzi do samozagłady..

No i pragnienie człowieka do trwania pomimo.. prawie jak zwierzę, które miota się w klatce, która się kurczy.. i zastanawiam się, czy faktycznie prawie robi różnicę, czy tylko chodzi o to, że możliwości umysłu pozwalają znajdować różne wyjścia ..

I fakt, że są ludzie, mało ich, ale są, których życie sunie po torach tych wyższych idei, dla których potrafią i chcą poświęcać siebie i swoje potrzeby.. i skąd oni w ogóle się biorą?
czy ich instynkt przetrwania jest jakiś inny?
czy mają nadzieję, ze im się uda?
czy poświęciliby życie dla dobra ludzkości nawet, gdyby wiedzieli, że im się nie uda? i wiara w innych.. i... i.... i...

Ten film można wziąć dwojako.. albo uznać, że jest długi i banalny i że straciliśmy czas – o pieniądzach już nie mówię – (a czas.. najcenniejsze, co mamy, więc uznanie go za stracony to smutne jak cholera) , albo próbować po nim, po tym czasie wyciągnąć na maksa wszystko ważne, co spowoduje, że te trzy godziny okażą się dla nas czasem dobrze wykorzystanym.. Szacunek do naszego czasu, do życia i przeżywania i pragnienie poczucia, że nie był to czas stracony powoduje, że pewno z największej chały potrafimy stworzyć wartość treści.. i to jest wartość sama w sobie i chyba w tym wyraża się nasza potęga..

i..... i.... i....

a potem się odbija i miewamy sraczkę
ale cóż.. takie są Uroki życia

W2

Pasztet

Kewa

ribka_pilka

"Zbaw nas ode złego". Mroczny thriller, można się doszukać podobieństw do "Siedem".

Pasztet

Pasztet

'Wolny strzelec' utwierdził mnie w słuszności decyzji sprzed kilku lat, żeby zrezygnować z TV w domu.

Kewa

Kewa

O, dziś "Prawo i pięść" się trafiło. Jak western! Bardzo chciałabym kiedyś zobaczyć remake.

flykiller · Gość

Dla miłośników horroru:
[link widoczny dla zalogowanych]

Pitu, pitu, chlastu, chlastu. Można, ale niekoniecznie.
Sceny egzorcyzmów nieodmiennie mnie śmieszą (aczkolwiek, wypędzania szatana na posterunku policji chyba jeszcze nie widziałam).

kasia_imig

letnisztorm

A mnie ta reklam https://www.youtube.com/watch?v=YJVwgnzPaEk się przypomina.

hachiko · Gość

Obejrzałam film z Jankowską -Cieślak i Krzysztofem Stroińskim. Para wykładowców żyjąca szczęśliwie pod jednym dachem do czasu wycieku informacji o rzekomym donoszeniu UB przez męża. Zna ktoś tytuł? Nie widziałam początku.

slepa i brzydka

Pasztet

Bardzo ciekawa młoda aktorka. Jaśmina Polak. Zwracała uwagę w 'Hardkor Disko', później mignęła w teatrze jako Hesia w Dulskiej, a teraz krotki metraż 'Urodziny'. I wreszcie mi się skleiło dlaczego mnie intryguje - jest jak Kate Winslet, ładna i brzydka, pociągająca i odpychająca, delikatna i wulgarna. Nie daje się nie zauważyć.