po 30-tce

dziurbis

Jakby to było dziś pamiętam jak moje 5-cio letnie dziecko przyszło z przedszkola. Powiedział ze mamy iść na mszę bo pani katechetyczka mówiła ze w naszym kościele ksiądz rozdaje obrazki i trzeba je wklejać do zeszytu żeby mieć więcej słoneczek (czyt.ocen). Powiedziałam że nie bo nie po to jest kościół żeby zbierać obrazki i nie powinno być to kryterium oceniania. Usłyszałam od mojego syna że jak taka moja decyzja to mam szatana w sercu. Następnego dnia miałam rozmowę z panią dyrektor, wychowawcą i panią katechetyczką. Ewidentnie powiedziałam pani katechetyczce że uważam jej osobę jako szkodliwą dla psychiki dzieci i że nie powinna nauczać. Jak się okazało całkiem sporo dzieci nie chodziło na jej lekcje. Były zwyczajnie przenoszone na ten czas do innych klas.
Teraz mój syn chodzi do pierwszej klasy. Nadal nie chodzi na religię. Za rok komunia i z tym związany galimatias bo z czymś takim jak wiara to mało mi się kojarzy.

Sama byłam osobą wierzącą. Modliłam się o to żeby mój tata nie umarł...umarł jak miałam kilkanaście lat. wtedy było pierwsze zachwianie. Potem trafiłam na historyczkę która przedstawiła nam religię na przestrzeni dziejów. Nauczyłam się rozdzielać dobro od zła bez wiszącego nade mną krzyża. Nie oczekuję że w ostatniej minucie życia znak krzyża pozwoli mi na życie wieczne.

Teraz mam zagwostkę. Mój mąż wyznaje te same zasady co ja. Problem jest z dalszą rodziną. Ostatnio wręcz czuję się atakowana. Zaczynam myśleć że nie będą akceptować nas tylko przez pryzmat innego zdania na temat wiary. Nie wyobrażam sobie wciskania synowi "mądrości i prawd wiary" jeśli ja się do niej nie stosuję. Byłoby to zwykłe kłamstwo i robienie mu krzywdy. Uczę syna że w życiu nie można robić drugiej osobie tego czego sami nie chcielibyśmy otrzymać. I przede wszystkim tego że nasze czyny są oceniane tu na ziemi i to jest najważniejsze.

Mam nadzieję że wyszło dość przejrzyście.

Co myślicie o takiej sytuacji?

saper

temat rzeka...

ja w podstawówce musiałem całą lekcję religii stać, bo nie byłem na mszy niedzielnej...

religia (a raczej indoktrynacja, a nie nauka) powinna wrócić do salek przykościelnych. w klasach nie powinny wisieć krzyże, nie powinno być ogólnej presji chodzenia na religie i piętnowania osób, które nie chodzą.

w szkole powinien być przedmiot "nauka o religiach". dziecko uczyłoby się przy okazji tolerancji dla odmienności i poszerzyłoby wiedzę o świecie i innych kulturach.

coraz więcej osób zaczyna mieć refleksje na temat "religii" i kościoła w naszym państwie i bardzo mnie to cieszy. może coś się wreszcie zmieni.

mam nadzieję, że tak się stanie zanim mój synek pójdzie do podstawówki Pray

co do sytuacji rodzinnej (ze strony Żony) mam podobnie, ale dla świętego spokoju nie poruszam tego tematu. uważam, że to moja sprawa i nie muszę się z niczego tłumaczyć.
wojna dopiero będzie jak zapytają dlaczego Jaś nie jest ministrantem Dancing

dziurbis

saper w naszym kraju nie ma czegoś takiego jak tolerancja do religii. Tu nadal jest coś takiego jak katolicyzm i reszta.

W sumie rozmawiałam na ten temat z mamą i siostrą. Było kupę argumentów włącznie z tym że robię dziecku krzywdę, bo jego kuzynka przystąpi do komunii i dostanie prezenty a mój syn nie. Wstyd powiedzieć ale boję się tego zeby syn nie był przez to faktycznie smutny więc zapewne po wcześniejszym wytłumaczeniu wyjedziemy gdzieś na szybsze wakacje. Jedyne co mnie przekonuje do komunii to fakt że może syn za kilkanaście lat będzie chciał wziąć ślub kościelny ale z tego co pamiętam to kościół dopuszcza do sakramentu gdy jedna z osób jest praktykująca.

saper

animavilis · Gość

Nie widzę niczego złego w tym, aby małe dzieci, nawet jeśli ich rodzice są niewierzący bądź niepraktykujący, chodziły na lekcje religii, zwłaszcza, że nie ma innych przedmiotów, na których mogłyby sobie wiedzę o religii katolickiej przyswoić. To nie jest obowiązek i jeśli katecheta nie wyda się rodzicom zbyt dorzeczny, zawsze mogą się ze swojej decyzji wycofać. W miarę dorastania dziecko samo zadecyduje, czy mu z religią po drodze i czy chce kontynuować naukę w tym kierunku ale, jak mi się wydaje, nie ma sensu pozbawiania go... poznawania.
Chodziłam na religię całą podstawówkę i pierwszą klasę liceum, mimo że w mojej rodzinie stosunek do religii był, powiedzmy, indyferentny. Prowadziłam zeszycik, wklejałam obrazki, zdawałam egzamin przed bierzmowaniem - stopniowo oddalając się od wiary coraz bardziej. Nie czułam się nigdy zniewolona koniecznością uczęszczania na lekcje religii, tym bardziej, że nikt nie stawiał veta, gdy wreszcie z nich zrezygnowałam. Sama. To był proces i cieszę się, że moi słabo religijni rodzice, pewnie się nawet głębiej nad tym nie zastanawiając, kiedyś mnie na te lekcje wysłali. Całą (mizerną, to prawda) wiedzę o naszej (w sensie: naszego kręgu kulturowego) religii, którą posiadam, zawdzięczam właśnie tej nauce. Gdyby nie religia, początkowo w salach katechetycznych (i zgadzam się, że tam powinna powrócić), a potem w szkole, przy braku innej możliwości edukacji niż własna, nie wiedziałabym nic na ten temat.
Wyobraźmy sobie, że małe dzieci lub nastolatkowie, nie chodząc na religię i nie mając alternatywy, samodzielnie zdobywają taką wiedzę. Możliwe, ale mało prawdopodobne.

dziurbis

Przypadek ale pierwszą lekcję w szkole podstawowej syn spędził z całą klasą. Drugą lekcję miał w bibliotece. Powiedział bibliotekarce że nie chodzi na religię i cały ten czas czytali o ozyrysie, jakby nie patrzeć bogu z mitologii. Po szkole rozmawialiśmy o rytuałach w Egipcie, o czasie powstawania mitologii i biblii i powiem że syn sam doszedł do wniosku że nie wszystko co stanowi wiarę należy akceptować.

Myślę że samą alternatywą jest wiara w to że ma się siły być dobrym człowiekiem i nie krzywdzenie innych.

animavilis ale na religii w szkole dowiedziałaś się o katolicyzmie, a jeśli były tam tematy o innych wyznaniach to czy możemy przyjąć że były obiektywne?

animavilis · Gość

famka_

a ja sobię pozwolę zamieścić
zgodnie z moim zdaniem na ten temat

saper

Famka - prawda, ale jest jedno ale. czym skorupka za młodu (...) a religia w szkołach to 100% indoktrynacji. Jak później wybór ma być we wszystkich przypadkach w pełni świadomy? TYMBARDZIEJ powinna być nauka o religiach, żeby za młodu się wszystkiego dowiedzieć, a później móc decydować w pełnej świadomości.

famka_

zgadzam się z tym
tylko patrząc od strony dziecka które ma lat kilka i jest religia "obowiązkowa" i msza też z karteczkami jest "obowiazkowa" i komunia pierwsza i druga jest "obowiazkowa"
jak tak małemu dziecku wytłumaczyć że ma cos wybrać to jedno
a drugie to co już tu było mówione
szał sukienek , garniturów , przyjęć , prezentów etc..
czy tak małe dziecko potrafi zrozumieć czemu inne mają a ja nie mam
i tak patrząc z tej trzeciej strony czy to nie jest manipulacja nasza manipulacja? nasze ego? , nasze zdanie? , nasza wygoda? mówię w obie strony tak/nie że dając taki "pseudo" wybór tak małemu dziecku , dziecku które tak naprawdę nie rozumie tego czy my czasem nie patrzymy przez pryzmat samych siebie (egoista)

rosegreta · Gość

Nie przesadzajcie, chyba lekcje religii katolickiej nie sa aż takie przerażające. Bynajmniej oprócz jednej siostry zakonnej, która straszyła nas noga od stołu nie było aż tak źle. Lekcje jak lekcje, i każdy inny przedmiot. Znów musze się zgodzić z Animalis.

Żartuję.
I Famka tez ma trochę racji. Chociaz to wybór zawsze rodziców. U mojej córki w klasie już o tym pisałam był chłopczyk innego wyznania. O dziwo on bardziej palił sie do lekcji religii niż inne dzieci. A zakonnica prowadząca lekcje stawiała go za wzór, był grzeczny, chłonną wszystko podobno z ciekawości i zadawał mnóstwo pytań.
Z nami na religie też chodziła koleżanka innego wyznania, bo co robic przez te 45 minut. Szkoła powinna organizować inne zajęcia, nie zawsze jednak to robi. Dziecko woli przebywać w klasie z kolegami niż iść na świetlicę czy do biblioteki.
Osobiście nic nie widzę w zbieraniu karteczek. Nawet lubiłam je kolorować. I pieczątki w szkole dostawać za grzecznośc od pani. To są formy zachęty, marchewki, czy na pewno to jest złe?
A w pracy czy nie nęcą nas premią, awansem itp.
Czy my nie za wiele wymagamy od tych małych istot?

saper

Greta- nie chodzi o to jaka jest, ale że w ogóle jest "religia" w takiej formie w szkołach.
podpiszę się wszystkimi członkami pod petycją o przeniesienie religii do sal katechetycznych i jeżeli mój Syn będzie chciał chodzi będę go nawet odprowadzał

nie mam nic przeciwko ludziom wierzącym, uczęszczającym do kościoła itd. w pełni ich szanuję, ale żyjemy w państwie NIE-wyznaniowym i albo w szkołach będzie nauka o religiach albo NIC. Albo na ścianach będą wisiały symbole wszystkich wierzeń, albo NIC.
Inną kwestią jest finansowanie katechetów z naszych podatków....

dziurbis

hym. Ja do tego mam jeszcze inny aspekt do przemyślenia.

Rok temu mój chrześniak miał komunię. Na przygotowania do niej chodził nie dlatego że chciał przyjąć sakrament ze wszystkim co ze sobą niesie ale dlatego że rodzice go gonili, że była ocena na świadectwie i że była wizja roweru i kilku innych rzeczy. Do tego kłótnia matek bo czemu dzieci idą w albach nie zaprojektowanych kieckach? Tak jak popatrzę na to obiektywnym okiem to mało widzę religijności a dużo aspektów "opłacalności" się przedsięwzięcia. Mogłabym Was zapytać, ale i bez tego wiem że mój chrześniak jak i gro jego rówieśników nie zrozumiało do końca na czym polega ten sakrament.

Po drugie jako osoba niewierząca co mam przekazać dziecku? "Synku mama pójdzie z Tobą do kościółka choć uważa to za zwykłą szopkę"

Myślę że duże znaczenie ma wiek. Dzieci nie są w stanie odróżnić przekazywanej prawdy od hipokryzji.

animavilis · Gość

dziurbis

animavilis dzieci nie ogarniają a dorośli nie dają właściwego przykładu. W sumie to chyba ten aspekt mnie najbardziej drażni. Te grupy plotkujących ludzi pod kościołem, malowanie się na pogrzeby...a potem wystarczy pukanie księdza w konfesjonał i ciach-czysta duszyczka do następnej niedzieli gdzie znowu odbędzie się puk puk.

animavilis · Gość

saper

reasumując strata czasu i pieniędzy Tongue out (1)

rosegreta · Gość

rosegreta · Gość

saper

może chodzi o malowanie gościa honorowego? Angel