po 30-tce

Gość

ps
gość to sobie sam ocenia co dla niego jest prawdą a co nie, no i to jest wtedy jego prawda
jak ona brzmi, zaraz zaraz, że nie ma równości w istocie kobiecości (cokolwiek to znaczy) między jedynymi a drugimi kobietami ....
oceniam programy umysłowe gościa jako nad wyraz skomplikowane Little thongue man

Gość

Gość

i to zgaduje, że nie jedną
oraz licznie rozsiany gdzie się da materiał genetyczny

Gość

Gość

Gość

Powiem szczerze że zastanawiałam się nad istotą kobiecości ostatnio. Nawet Mati wrzucała taki fajny filmik o tym na fb. Kurwa, musimy być chodzącymi ideałami.

I tak mnie olśniło rozmawiając z tymi dzieciakami, dla nich, w nich jest jakiś rodzaj szczególnej wrażliwości, ta właśnie kobiecość, która jest niedostępna dla mężczyzn.

A tak w sferze społecznej, jak dla mnie każda kobieta może być inna, silna, słaba, dama, koczkodan, co się komu podoba i co komu pasuje, ba, nawet każdego dnia może być inna.

Gość

Gość

To by było nawet super. Bycie sobą i odrzucenie schematów wg. których osiągniemy upragnione "szczęście" bez względu na nasze indywidualne cechy.

Gość

Gość

Gość

Wpasowywanie się na siłę wbrew sobie nie rodzi problemów, depresji, nerwic?

Gość

Gość

Gość

Gość

Myślę że dla wielu osób największym problemem ograniczającym, zniechęcającym do porzucenia schematów i pójścia własną drogą jest presja społeczna i rodzinna. Stąd depresje i dylematy egzystencjalne.

Dziwne. Tak bardzo się boimy być sobą, a tak bardzo przyklepujemy hipokryzję. Podziwiamy gówno w złotym papierku a odwracamy się od ludzi którzy mają odwagę być szczerzy i autentyczni.

( piszę My jako społeczeństwo)

Gość

my jako społeczeństwo myślimy też, że trzeba odwagi, żeby pójść własną drogą, kiedy brak wsparcia a wręcz jest wykluczenie, albo patologia, czyli prześladowanie, to my jako społeczeństwo nie dziwimy się i nie oceniamy krytycznie, my współczujemy

ale oni to już niekoniecznie

Gość

Okey.

Tylko skąd ten strach i obawy, może siła i oddziaływanie tego co wg. Ciebie jest patologią jest większe niż ta pozytywna strona strona społeczeństwa.

Gość

nie wiem, mam już za wiele lat, żeby wszystko wiedzieć, być może musi się zejść ileś czynników zew i wew, czasem niesłychanie kosztownych, żeby mieć to szczęście zmiany, strach jest naturalny, ale wg moich doświadczeń, to zły doradca, jestem za próbowaniem się z sobą i życiem, za przekraczaniem, sprawdzaniem i siebie i materii życia

Angel

Gość

Zasadniczo nie ogarniam o co chodzi ale skojarzyła mi się modlitwa:
"Boże, użycz mi pogody ducha,
abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić,
odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić,
i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego."

Gość

No ja nie jestem teologiem ale myślę, że tu nie wystarczy tylko mądrość pozwalająca odróżnić coś wykonalnego od niewykonalnego. Dodatkowo chyba potrzebna jest mądrość pozwalająca ocenić, czy zmiana ma sens, a także czy ewentualnie po niej będziemy szczęśliwsi niż obecnie. Think