po 30-tce

ŁżeElita · Gość

Otóż wyszedł ostatni 3-ci tom trylogii o Cromwellu - pani Mantel przestała podróżować z wykładami, przysiadła fałdów i w końcu urodziła "Lustro i światło". Jak kto przegapił poprzednie dwie części, to niech prędziutko udaje się do biblioteki i nadrabia

Gość

ooh, widzę, że towarzystwo tutaj z tych co czytają jedną książkę w roku - kucharską?

Gość

Czytam "Pokorę" Twardocha, ale, przyznam, trochę mi nie idzie. Ostatnie, "Król" i "Królestwo" czytało się znacznie lepiej. Może dlatego, że główny bohater to takie ciepłe kluchy. I ta jego niedorzeczna, platoniczna namiętność do niejakiej Agnes Kwadratowy

Siedzi w okopach (a nawet dowodzi oddziałem!), atają szrapnele, ludziom urywa nogi, a ten się zamyśla i wspomina jej oczy, dlonie, etc. Co za bzdet.

Gość

Gość

kurwa, ten trzeci tom o Cromwellu ma ponad 1000 stron, normalnie umrę

takie autorki powinny być palone na stosie

Gość

Do "Baśni o wężowym sercu albo wtórym słowie o Jakóbie Szeli" zabrałam się bez przekonania. No, ale, trzeba by sprawdzić, za co teraz dają Nike, zwłaszcza że, było nie było, powieść (za zbiór reportaży bym się nie zabrała). Czytam. Ale pierdoły. Zniesmaczona czytam dalej. Pierdulety. Nie, to nie moja, nomen omen, bajka (baśń). Ale tak mi jakoś szkoda porzucić, bo pobrzmiewa w tym, dawno zapomniany, urok klechd, baśni i mitów, które z wypiekami czytało się w młodszej młodości. I, kiedy udało mi się odsunąć uprzedzenia, preferencje oraz oczekiwania, i potraktować tę książkę tak, jak ją sam autor określa, jako baśń, baśń dla dorosłych, pokrętną, zawiłą i raczej mroczną, ale też tajemniczą i urokliwą, bardzo luźną osnutą na historycznych wydarzeniach, ale, prawdopodobnie, dość wiernie na ówczesnych realiach, napisaną prosto i bez zadęcia, z elementami adekwatnego humoru, ale też bardzo sprawnie i wiarygodnie, językiem, w którym słowo grube i nieociosane plącze się z poezją, i niesie w sobie jakąś treść pod powierzchnią słów - to się w tej książce rozsmakowałam.
Myślę, że to zasłużona nagroda, bo, podejrzewam, trudno na polskim rynku literackim o coś podobnego, podobnie napisanego, świeżego i, zwyczajnie, dobrego.

Gość

Zachęcona "Baśnią..." poszłam dalej Rakiem, ale "Puste niebo" znacznie, znacznie słabsze.

Nadto, odkryłam w Parku Ludowym karmnik. Tzn. tak mi się pierwotnie wydawało, gdy dostrzegłam tę, stojącą na wysokim słupku, skrzyneczkę. Przy bliższym oglądzie, skrzyneczka okazała się przeszklonym karmnikiem dla czytelników, tj. miejscem, gdzie zostawia się niechciane(?) książki. Po przekopaniu asortymentu, stanowiącego, głównie, lektury szkolne (to rozumiem, że niechciane), wszelkiej maści poradniki oraz książki o tematyce religijnej, upolowałam "Oczyszczenie" Sofi Oksanen, mianowicie powieść młodej, estońsko-fińskiej pisarski, która, ponoć, została przetłumaczona na 26 lub 28 języków i cieszyła się kilka lat temu znaczną popularnością. Początkowo, Sofi mnie nie wciągnęła ze swoją opowieścią, ale w miarę upływu stron, okazała się całkiem smaczna. Ogólnie rzecz biorąc, jest to historia nader trudnej miłości z nader trudnymi stosunkami radziecko-estońskimi w tle, a także, z wątkiem kryminalnym, dotyczącym tzw. przestępczości zorganizowanej. Udało się z tego ulepić całkiem zgrabną całość, ale nie przywłaszczę książeczki. Robię przegląd swoich "niechcianych", co by zasilić karmnik.

Gość

u mnie w robocie były kiedyś takie półki (przed pandemią), gdzie można było "podać dalej" książki. z tego co w przelocie widziałem ludzie kładli jakieś badziewie, typu poradnik spawacza, fantastyka Ziemkiewicza czy joga życia. ale może to tylko kwestia gustu? osobiście oddawanie swoich książek uważam za jakąś abberację, niemal jak pozostawianie własnych dzieci w oknie życia.

Gość

Gość

Gość

Ale ja piszę właśnie o makulaturze, zwłaszcza, że dla każdego makulatura to coś innego. Np. najwyższy czas, aby (cenne) miejsce zwolnił Bernard Minier ze swoim "Bielszym odcieniem śmierci". To dobry kryminał i na pewno ucieszy niejednego miłośnika kryminałów. Miałabym mieć wyrzuty sumienia, że podrzucam komuś literaturę nie dość wysoką i, jak Varga, jojczeć i utyskiwać, że jesli czytać byle co, to lepiej nie czytać wcale?

"Finneganów tren" tłem dla osobowości? hmm

Gość

ciekawe, czy ktoś czytał książkę?

doinnego.
blogspot.
com/2020/11/w-tej-historii-nie-moze-byc-mowy-o.html

obejrzałem Netflixową ekranizację i rzuca się w oczy, że jest to spłycona wersja czegoś większego - ale skoro już obejrzałem, to po książkę raczej nie siegnę

"niektórzy rodzą się tylko po to, żeby umrzeć."

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Och, jak miło i sympatycznie. Właśnie szukam jakiegoś nowego forum i to wygląda bardzo obiecująco. Applause