po 30-tce

rosegreta

Fakt, większość tekstów co pisze o sobie- miały być zabawne. Nie zawsze to mi wychodzi. Niektórzy odbierali to jak marudzenie, narzekanie lub żalenie się... Nic to, nie biorę odpowiedzialności za odbiór mnie.
Sceptycznie podchodzę do wszelkich terapii, ale próbuję, bo chcę zmian. Nie chcę ataków paniki, bólów brzucha itp. Mam nerwice, słabe nerwy, jestem delikatna, zbyt wrażliwa a wręcz przewrażliwiona.
Jednak ostatnio wpadłam na to, że lubię swoją wrażliwość. Podziwiam ludzi "zimnych", trzymających swoje emocje na postronku, niewzruszonych.
Jednak wybieram swoje "rozchwianie". Lubię jednak odczuwać, wkurzać się, płakać... Tyle, że do pewnego momentu. Odczuwać tak, jednak nie poddawać się emocjom. Czyli nie popadać w stany odrętwienia, depresji, niemocy, umierania. Nie takich kiedy oddychanie sprawia mi ból i boję sie zejść z fotela, jakby wszystko co otacza fotel było otchłanią pożerającą mnie.
Trudno to wytłumaczyć, zrozumieją tylko ci co kiedykolwiek tego doświadczyli.
I jakoś sobie radzę. Np gdy dopada mnie panika na sali koncertowej, jest duszno, brak powietrza, wyobrażam sobie zimny wiatr wiejący od morza lub lodowce Antarktydy, że przeszywa mnie lodowaty chłód wbijający swoje igiełki w moje ciało.
Z tym chcę a muszę, ja rozumiem to tak, że jak muszę to czuję negatywne wibrację. A chcę, to w sumie chcę mieć porządek w łazience. Lubię zapach czystości, blask. Używam innych zapachów, nie kwiatowych.
Owszem, czy muszę czy chcę tak samo mi się nie chce, ale faktycznie, ja chcę posprzątać łazienkę... Nie wiem czy zrozumiesz o co mi chodzi.
I każdy jest inny, i każdy powinien szukać dla siebie dobrych rozwiązań. Nie ma doskonałych chyba metod.
Wbrew pozorom, nie jestem osobą zbyt wylewną, nie chodzę opowiadać o moich odczuciach. Nie wiem dlaczego, nie chcę leżeć na kozetce i opowiadać, wolę słuchać o sukcesach i sposobach innych, potem wypróbowywać wybrane, najbliższe mi na sobie.
Ostatnio terapeuta opowiadał mi o tym, że czasem warto przemyśleć zyski, że czasem nie warto tracić zbyt wiele energii na walkę, walczyć, że trzeba odpuścić. Wszystko zalezy od nas, co nam pasuje, czego chcemy, na czym nam zalezy. My mamy dbać o komfort swojego życia.
Owszem chciałabym mieć wiele rzeczy, sukcesów. jednak skoro nie jestem wstanie tego mieć obecnie po co się zadręczać. To nic nie da pozytywnego dla nas. Tylko będziemy sie zadręczać. A wszak wiemy jakie myśli potrafią byc przykre, nachalne, dręczące.

ps. A sport, trudno mi sie zmobilizować, o jak trudno. Jednak gdy już coś zrobię, poćwiczę, popływam, pobiegam, potańczę czuję się wypompowana, padnięta ale oczyszczona, jakoś dobrze tak..
Wzięłam kartę multisport, szkoda z niej nie korzystać skoro potrącają mi środki z wypłaty. Blue_Light_Colorz_PDT_02

animavilis · Gość

Seeni

Ja tam zasadniczo chcę, żeby łazienka była czysta. Nie musi być czysta, chociaż powinna, nie muszę jej sprzątać ( bo zasadniczo jest czysta) i nie chce mi się dzisiaj jej sprzątać. Ani jutro, ani pojutrze. Wolę pojechać na plażę albo polatać po łąkach z Psem. No ale poniekąd jednak chcę, żeby była czysta, dopieszczona, bez smug na lustrze. Toteż namówię Moje Dziecko jutro do jej posprzątania. Ewentualnie za gratyfikacją pieniężną.
Czasami chce mi się sprzątać. Lubię sprzątać po ciężkim dniu w pracy. Powtarzalność czynności, natychmiastowy efekt i zmęczenie fizyczne relaksują mnie.

rosegreta

Chciałabym wiele rzeczy, niestety nie mam mocy spełniania życzeń, ale jakby ktoś miał to się polecam

Wszystko co dobre niestety kończy się o wiele szybciej niż to co dla nas nieprzyjemne. Pewnie tez to niektórzy zauważyli.
Urlop bez zasięgu, co się z tym wiąże i bez internetu może być całkiem przyjemny. Już w drodze do domu odebrałam telefon z pracy. Koleżanka miała dla mnie nieprzyjemną wiadomość, że zostałyśmy ukarane za pracę po godzinach czyli wolnym czasie od pracy. Chciałyśmy zmniejszyć zaległości a jednocześnie zarobić coś nie coś w sumie niewiele nam oferowali za to. Jednak cieszyło nas, że będziemy miały zrobioną pracę i była do tego motywacja. Z tym, że my za to nie dostałyśmy nagrody. Zaś osoby, które nic nie robiły, dostały od kierownika nagrody w tej samej wysokości co ja za pracę po godzinach.

Na przyszłość, olewam pracę i zaległości, skoro kierownik też olewa. Bardzo nas z motywował do dalszego działania.
Żyłam przez tydzień w błogiej nieświadomości. Szkoda, że urlop sie kończy i trzeba wracać do gniazda os.
Już w dzień powroty był dla mnie szokiem. W mieszkaniu sajgon. Chcę posprzątać mieszkanie, chcę posprzątać łazienkę. Tongue out (1)

Normalnie sprzątaczka była na wakacjach.

Muszę chyba wyznaczyć rodzinie zadania, tylko0 nie mam pomysłu na egzekwowanie wykonania zadań.
Udałam się do sklepu, gdyż moja nieobecność przyczyniła się do opustoszenia lodówki. Zastałam w niej światło.
Pobliski market stonka jakieś 300 metrów od domu. I tu napotkałam skutek przebywania mojej osoby na kompletnym odludziu. To znaczy w hotelu było pełne obłożenie, a hotel spory, ale to byli turyści i rozwrzeszczani koloniści. To taki hałaśliwy jednak niedokuczliwy gatunek.
Dokoła las, szumiący strumień i czyhające na krew kleszcze.
A w stonce ogłupiały i denerwujący naród. Po kolejnym potrąceniu mnie koszykiem (strasznie tego nie lubię) oznajmiłam ludziom, że jeśli jeszcze raz ktoś mnie potrąci to zostanie zamordowany w afekcie. Może i mieli mnie za wariatkę ale poskutkowało, zaczęto mnie omijać i mogłam spokojnie zrobić zakupy. Jakieś dwie kobiety (chyba matka z córką) strasznie mnie irytowały tym bardziej, że kręciły się blisko mnie... Po zwróceniu im uwagi też na szczęście zaczęły trzymać się z daleka.
Ciekawo czy dziś już będę bardziej przystosowana do zycia wśród ludzi...
Postanowiłam jednak tego nie sprawdzać dziś, bo chcę ugotowac obiad i ogarnąć mieszkanie do używalności. Nie chce mi się nawet odwiedzać znajomych mimo zaproszenia.

rosegreta

Nie wiem czy się komuś to przyda, ale to jeden z moich ulubionych "ptaszników" tj. fotografów ptaków [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]
Takie bajkowe trochę zdjęcia, jest w nich trochę takiej magi...

letnisztorm

Ponieważ gdzieś tam osiągnęłam apogeum problemów, obecnie sprawami na które nie mam wpływu a które w sposób istotny nie wpływają na moje życie, nie sa katastrofami nie przejmuje się. Dbam o mój system nerwowy, nie karmię depresji.

rosegreta

Uciekł mi pociąg... Naprawdę. Miśka się uparła aby wracać pociągiem i .... odjechał bez nas.... Następny o 17. Siedzimy więc w Arkadach, obserwujemy rybki i czekamy na sok... Piszę aby zeszło ze mnie napięcie... Chciałabym być spokojna, nie przejmować się takimi historiami.
Ostatnio do wysokiego ciśnienia doprowadził mnie DOK. Zamówiłam bilety na przedstawienie teatralne dla dzieci przez internet. Chciałam opłacić rezerwacje a tu niespodzianka. Rezerwacja już została opłacona. Byłoby super gdyby ktoś zafundowałby nam bilety, ale po prostu komuś opchnęli moje miejsca.

. Pani była w kasie Dzierżoniowskiego Ośrodka Kultury bardzo nieuprzejma. Zebrało mi się za to, że domagam się moich biletów. Wszak to wina systemu, więc mam wyjść i nie zawracać jej głowy... Niby, że zadzwoni. Gówno, nie zadzwoniła. Zamówiłam nadtępne, bo akurat się zwlniły. Miejsca już nie takie atrakcyjne.
Mąż twierdz, że powinnam to tradycyjnie olać.
Czy Wam się też zdarzają takie sytuacje? Jak sobie z nimi radzicie?
Ktoś mnie przytuli?

rosegreta

Dzień, który miał być dniem przyjemnym, bo wolny od pracy i miło spędzony dzieckiem okazuje sie pechowym.
No bo ledwo zdążyliśmy na przedstawienie do opery wrocławskiej przez korki i roboty drogowe. Potem pociąg odjechał przed czasem co normalnie jest niemożliwe. Następny miał zaś opóźnienie. W pociągu okazało się, że Miśka zgubiła kurtkę. Normalnie ...ech... i jeszcze Miśce upadł mój telefon i pękła szybka. Mąż coś kiedyś wspominał, że ubezpieczył mój telefon...
Zdarzeń ciąg nieszczęśliwy...
Mam nadzieję, że to koniec przygód... tzn. pecha. A na koniec dnia czeka mnie nagroda.. np. wygrana w totka.

rosegreta

Nie rozumiem tego forumowego czasu. Anxious

Dlaczego post Letniej jest przed moimi choć był odpowiedzią...
I wygrałam w totka, co prawda tylko 5 zł, ale to oznacza, że pecha nie ma się przez cały czas... Angel

animavilis · Gość

rosegreta

No właśnie. Mimo tego, że wiem, nie powinnam się nakręcać czymś na co nie mam wpływu... a jednak...
Nakręcam się, skacze mi ciśnienie, złoszczę się, wściekam, nie mogę spać. Fakt, że mija to po jakimś czasie i z dalszej perspektywy wygląda to zabawnie. Tyle niepotrzebnej energii.

animavilis · Gość

No właśnie, tyle niepotrzebnej energii, którą można by jakoś przekierować... może jesteśmy choleryczkami(?)
Z drugiej strony, zawsze podejrzewałam się o melancholię. Czy można być melancholijnym cholerykiem (cholerycznym melancholikiem)?

rosegreta

Nie wiem.
Mnie się natomiast wydaje, że jestem bardzo delikatną osobą, o delikatnej konstrukcji psychicznej. Mozna powiedzieć, że melancholia nie jest mi obca. Wieczna depresja i dążenie do perfekcyjności, której nie jestem w stanie osiągnąć, no bo jestem niedoskonała.
Poza tym, potrafię krzyczeć i się nakręcać, gwałtownie reagować i stawiać na swoim.
Chyba można być melancholikiem z reakcjami cholerycznymi

letnisztorm

animavilis · Gość

Bardzo eleganckie to PKP

rosegreta

Wyjaśniłam sytuację z biletami. Pani od rezerwacji odsprzedała swojemu znajomemu moje bilety. Chciała być miła, znalazła jeszcze nieopłacone i sprzedała. Pewnie normalnie nikt do tej pory nie reagował, gdy znalazł się w podonej sytuacji, dopóki nie trafiło na mnie. Jakiegoś upierdliwca, który zaczął wnikać. Wszak pani próbowała mi sprzedać bajkę o bardzo złym systemie, który sam z siebie sprzedaje bilety komu chce. Normalnie, system działa tak, że bilety się rezerwuje a wciągu kilku dni (7 lub 14 ) trzeba je opłacić, inaczej rezerwacja się kończy o czym system powiadamia.
No nic, zdarzyło się, ale mogła chociaz mnie nie okłamywać, nie udawać, że nic nie wie i że nie ma z tym nic wspólnego. Przeprosić i tyle. Wszak nie jestem na razie aż tak sfrustrowana aby strzelać do ludzi z takich powodów.
Gdy zadzwoniłam do pani z informacją, że wyjasniłam sprawę moich biletów, pani zareagowała agresją. Poinformowała mnie, że mogę na nią się poskarżyć, gdzie tylko chcę... Choć nic na temat pisania skarg nie wspomniałam, a tylko spokojnie wyjasniłam, że niepotrzebnie mnie okłamuje i że wystarczyło przeprosić. Nie traciłam bym czasu na studiowaniu programów dokonujących rezerwacji

, bo szukałam błędu w oprogramowaniu a nie w czynniku ludzkim.

Pani z fochem mnie przeprosiła, dodając, że przeprasza jak mi na tym tak zależy.

Może już nigdy więcej nie postąpi w ten sposób... (tak się zastanawiam).

rosegreta

Dziś mam wolne. Wzięłam urlop, bo Misia jest podziębiona . Pogoda - czasem słońce, czasem deszcz, z podkreśleniem na deszcz. Czyli buro, zimno i ponuro, zniechęcająco. Misia się nudzi i ja się nudzę... Tzn. coś tam razem robimy. Gotujemy obiad : krem z zielonego groszku i małe kotleciki z piersi (mają być małe, bo inaczej Miśka nie chce jeść). Chciałam kupić sobie buty, które mi sie podobają i jak zwykle , na które mnie nie stać... Najpierw walczyłam z kodem rabatowym, a gdy już pomyslnie udało mi się uzyskać rabat, to portal przez którego dokonuje się płatności, chciał ode mnie hasło... Potem jakieś kody kazał mi wpisywać a na końcu abym mu podała nr telefonu itp... wycofałam się, bo za wiele żądali. No cóż nie muszę mieć tych butów, skoro nr karty im nie wystarcza...
I z tych nudów chyba zaczęłam dyskutować na temat molestowania i spraw męsko-damskich. Nie czuję się pewnie w takich tematach. Na zaczepki przeważnie nie odpowiadam, udaję, że to nie do mnie... W necie też unikałam albo zmieniałam temat. Kilka razy usłyszałam, że traci ktoś ze mną czas... Przykre to było, bo wydawało mi się, że jestem interesującym rozmówcą... ale to mi się wydawało, wiem.
Sama nie wiem dlaczego jeszcze piszę na forum. Chyba sama dla siebie, bo myślę, że przeważnie ja się tylko czytam...
Właściwe to mi wystarcza - ja sobie sama. Czasem tęsknię za kimś... ale to czasem, gdy zbyt długo jestem sama ze sobą... i nic mi się nie chce, tak jak dziś...
Miśka obok mnie rysuje nietoperze i biedronki. Ma talent. Zdziwiłam się, ze naprawdę robi to dobrze...

animavilis · Gość

rosegreta

Nie wiem co robić, czy płakać, rozpaczać, czy wyjść i biec przed siebie...
Serce mi pęka z rozpaczy, ale to nic nie pomoże, nie przyniesie ulgi, wiem.
To jest tak, że niby wiemy, że jest śmierć, że rodzimy się śmiertelni i każdego kres nastąpi. Jedni umrą młodo a inni wieku ... Chyba, że się jest Kirkiem Douglasem i żyje się ponad wiek...
Dziś umarł mój tata. Patrzyłam jak próbuje łapać się życia...
Jeszcze wczoraj rozmawialiśmy, siedział ze mną i mówił nawet dość logicznie.
Nie chce go pamiętać starego i zniedołężniałego... Chcę pamiętać go innego, żywego... Nigdy nie był żywiołowy, chyba, ze się zdenerwował. A jak się zdenerwował, choć następowało to nader rzadko to trzeba było chować się przed jego gniewem (najlepiej w łazience ).
Martwił się o nas, przezywał każde niepowodzenie nasze.
Gdy prosiło się o pieniądze na kino - wręczał je mówić - a masz roztrwoń resztki fortuny magnackiej...
Lubiłam jak żartował, zawsze robił to z powagą, dla mnie może dlatego było to jeszcze bardziej zabawne. Nigdy nie był obłudny.
Miał ciężkie dzieciństwo jak każde wojenne dziecko.
Mogłabym pisać tak całą noc, ale to mi go nie zwróci.
Cięzko się pogodzić z brakiem kogoś, kto odgrywał tak ważna rolę w życiu.
Dla mnie to był najlepszy tata na świecie, ale tego to mu juz nigdy nie powiem.