po 30-tce

Seeni

Codziennie.

O 17.30 dawali kolację a najdalej 10 po szóstej wparowywał katabas. Tak na krótko raczej, pytał czy któras chce sie wyspowiadać, pytał jak zdrowie i wypadał. Podobnie jak lekarz na obchodzie- tyle, że tamten spowiadać nie chciał.
Moim zdaniem pozycja katolickiej symboliki religijnej (krzyża) i, w ogóle, katolickiej religii jako takiej, nie jest w Polsce zagrożona i nie wymaga przedsiębrania jakichś szczególnych środków.
Zasadniczo uważam, że owa możliwość wieszania krzyża wszędzie, nauka religii w szkołach, manifestacja wiary bardzie owemu krzyżowi szkodzi niż pomaga.

animavilis · Gość

Seeni

Za moich licealnych czasów krzyże w szkole były niedozwolone. Powieszenie krzyża w klasie było zatem nie tylko aktem wiary ale także- a może przede wszystkim aktem odwagi. Krzyż a własciwie jego wymuszany brak stanowił przedmiot sporu. Dlatego martwi mnie ta pauperyzacja symboliki krzyża.

nudziarz

Mii

Tylko czy taką taktyką nie zrobi sobie wręcz odwrotnie? Think

stara_reklama · Gość

Kewa

bosska

slepa i brzydka

"Mówię tu o takiej psychicznej sile, która ich jednoczy i wzmacnia każdego z osobna."
przypatrz sie niektorym katolikom; predzej Ci napluja w twarz niz podadza reke w potrzebie. gdyby katolicyzm i niesione z nim postulaty ludzie wprowadzali do swoich domow i patrzyli dalej niz czubek swego nosa, to bylibysmy fantastycznym narodem, a tak jednoczymy sie jak kazda inna prymitywna spolecznosc wobec zlego lub chocby wspolnego wroga.
wielkie mi halo.

wspolny wrog, nie jest jednoznaczny z tzw. madroscia narodu, badz co badz, jednak z deklaracji i zachowania katolickiego.
"Jak ktoś nie rozumie "co mi szkodziło" to nie zrozumie też odpowiedzi na pytanie dlaczego przeszkadza mi krzyż w miejscach publicznych."
otoz to, nie rozumiem dlaczego grupa uzurpuje sobie prawo do "prawa manifestacji" i nie zrozumiem tego zarowno w przypadku gejow, jak i katolikow, jak to juz wczesniej wspomnialam.

letnisztorm

Trochę deminizujecie z tym podziałem na katolików i nie katolików.
Wydaje mi się że własnie osoby deklarujace sie jako wierzace często przeciwstawiaj sie wprowadzaniu symbolu krzyże w ich otoczeniu.

W zeszłym roku stawiali u nas w parafi krzyż misyjny ( na nieszczęście na terenie spółdzielni ), najgłosnie krzyczał pan który jest katolikiem a krzyża nie chciał bo nie podobało mu sie to że go widzi przez okno.

Aproxymat

Podział jest oczywiście nonsensowny, ponieważ ludzie wierzący i niewierzący i tak funkcjonują razem, nie ma jakichś gett czy czegoś w tym stylu, poza jakimiś radykałami nikt też nie nawołuje do wzajemnych niesnasek. Ludzie są różni, czy wierzący czy nie, natomiast jak widać większosć problemów rozbija się o sprawy raczej obyczajowe niż o "głębokie" podejście do wiary, teologii czy czegoś tam jeszcze. Raczej o poziom akceptacji w grupie, co jednych bardziej uwiera, innych mniej, jeszcze innym jest obojętne.
Pamiętam moment wprowadzenia religii do szkół. Kończyłem wtedy ogólniak. I tak nie chodziłem już na religię co było mieszanką lenistwa, znudzenia bezsensownymi katechezami a takoż zwykłego nastoletniego buntu, niż wynikiem poważnej filozoficznej wręcz decyzji o odrzuceniu religii. W szkole jednak nie było to żadnym problemem, nie chodziłem na te zajecia, nie odbierałem żadnych papierów (coś tam wydawali na zakończenie roku, nie pamiętam już) ale nie pamiętam, żebym czuł się wykluczony z grupy. Wszystkie relacje szkolne/klasowe pozostały niezakłócone. Do dzisiaj nie mam żadnych kłopotów w relacjach z rodziną/przyjaciółmi/znajomymi, jeśli chodzi o kwestie wiary czy ateizmu.
Kiedy więc czytam te bojowe manifesty walczących ateistów i radykalnych obrońców krzyża, czuję się trochę jakbym żył w innym jednak świecie.

slepa i brzydka

ja nie dokonuje sztucznych podzialow, chce tylko zwrocic uwage, ze idee panstwa katolickiego z potencjalem, moga w try niga zrujnowac ci, ktorzy w sposob pelen hipokryzji pojmuja pewne wartosci. cichych niekatolikow i cichych katolikow zupelnie pomijam. nie pisze tez o glosnych niekatolikach, bo takich szczerze powiedziawszy nie mialam jeszcze szansy nigdzie zarejstrowac.

bea.ta

Jest zagrożona, ta pozycja znaczy . A największe zagrożenie dla Kościoła, wiary stanowi sama instytucja kościoła i jej posłannicy (pracownicy). Silna tradycja , skostniałość i (moim zdaniem ) mało przekonywujące do religii ,kościoła postępowanie stanowi jak już napisałam najsilniejsze zagrożenie. Tak się składa, że jestem mamą dziecka przed komunijnego i bywam w kościele –jak dla mnie b.często, dla mojego dziecia za mało. I nie bywam dlatego, jak to Emes napisał, ze strachu, że mojego dziecka do komunii nie odpuszczą ale dlatego, że dla mojego dziecka ma to ogromne znaczenia, a skoro tak jest to swoje „ja na nie „ chowam czasami do kieszeni. Wiecie co mnie „wkurza” od początku Mszy? Słowa : Jesteśmy grzeszni, żałujmy, przepraszajmy, ukorzmy się …wryyy . Ten ciągły smętny , męczeński ton . Od czasu do czasu dawka radości dla dzieci na mszach dla tychże i to jest miłe. Nie chodzi mi absolutnie o brak modlitwy, refleksji, pewnych stałych elementów i rytuałów ale o wprowadzenie czegoś budujące dla ludzi tu na ziemi a nie tylko nawoływanie do godnego życia po to by bo śmierci stać się lokatorem nieba. Dobry Bóg dał nam wolna wolę czemu Kościół nam ją ogranicza? Na przykładzie mojego dziecka chociażby : działania katechetki nie do końca mi się podobają. Działa na zasadzie kija i marchewki , ucieka się do metod postrachu, zaszczepienia w dzieciakach zła, wsadzenia im diabła w serce, im i członkom rodziny, a manipuluje nimi tak skutecznie , że dzieci z radością podszytym strachem biegną do Kościoła by Jezus odwiedził ich grzeszne serduszka. Co –dla mnie – gorsze tej metodzie ulega i część rodziców. Nie podejmują rozmowy z katechetką o szkodliwości takiego działania a na boku już tak ) tylko potulnie na nie się godzą. A to co dla 8 letniego dziecka jest do przyjęcia , przestanie takowe być w latach późniejszych itd. Wtedy często następuję odwrócenie od Kościoła, oczywiście nie tylko przez powyższe przykładowe zachowanie, ale też i przez to, że bywamy leniwi , wygodni (sorry dla tych którzy takowi nie są ) szukamy innych dróg życiowych wiary, niewiary, swoich ideałów, dlatego, że dostrzegamy sprzeczności miedzy głoszonymi prawami wiary a postępowaniami ludzi wierzących itd… a skostniały metody Kościoła nie wychodzą na przeciw w takich momentach zwątpienia ( a powinni starać się dotrzeć jakos tak bardziej elastyczni być ). No, chyba, że się trafi na fajnego księdza lub na psiapsiółkę katechetkę, która nie nawraca a wyjaśnia, przybliża co i jak i dlaczego tak .
Hmmm i co ja chciałam właściwie napisać ? hmmmm …aaa mam nadzieję Anima, że pobyt w szpitalu Cię uleczył, znaczy , że uleczył to co było chore

i tak na marginesie to tolerancyjna jesteś, przecież nie wyprosiłaś księdza z pokoju

bea.ta

animavilis · Gość

slepa i brzydka

no wlasnie, wg wiary, jesli schodzisz z tego swiata, to powinnas sie radowac, bo swiat do ktorego zmierzasz, w Krolestwie Niebiskim, jest po stokroc lepszy. to zaden dysonans, tylko dwa w jednym.

oto_ja

slepa i brzydka

slepa i brzydka napisała:
przypatrz sie niektorym katolikom; predzej Ci napluja w twarz niz podadza reke w potrzebie.
oto ja napisala:
Przypatrz się niektórym ateistom czy nie zrobią tego samego.
Nie ma nic do rzeczy wyznanie czy jego brak, lecz jakim się jest człowiekiem.

no tak, zasadnicza roznica jest jednak taka, i to jest clue mojej wypowiedzi, ze zyjac z Bogiem przyjmuje sie pewien kodeks, zbior zasad, i nie przestrzegajac, go staje sie zwyklym hipokryta, co razi mnie bardziej, niz kiedy ktos nie wierzy w nic, szczegolnie w ludzi i zyje sobie w zgodzie tylko i wylacznie z samym soba, majac np. innych gdzies.
takie zachowanie niewierzacego nie jest moze chwalebne, ale przynajmniej nie jest obrzydliwe jak dwulicowosc, i na ten fakt chcialam zwrocic uwage piszac o niekatolickich katolikach.

oto_ja

slepa i brzydka

widocznie w Tobie cechy typu dwulicowosc, czy tam obłuda, nie wzbudzaja pogardy, a we mnie owszem. takie zycie...